Yataqdakı adam, başında gözləyən gənc həkimə; "Allah səndən razı olsun övladım!" dedi. "Mənim üçün xaricindən zəhmət edib bura qədər gəlməyini, yaşadığım müddətcə unutmayacağam."
Əməliyyat edilən adam, böyük bir xəstəxananın baş həkimiydi. Müalicəsi ancaq xaricdə mümkün görülən xəstəliyi birdən şiddətlənincə, həkim yoldaşları onun belə bir səfərə dözə bilməyəcəyini anlamış və qurtarma ümidinin azlığına baxmayaraq əməliyyatı üstlənməyə qərar vermişlərdi. Lakin bu əməliyyatı edə biləcək həkim az olduğundan hansısa gənc həkim bu əməliyyatı hardansa eşidib kömək üçün özünü yetirmişdi.
Yaşlı həkim, özünə edilən bu yaxşılığa necə təltif edəcəyini bilməyir və dərhal yanında oturan gənc adamın əllərini sıxarcasına tuturdu. Həyata yenidən dönmənin sevinciylə heç dayanmadan danışarkən:
"Əməliyyat üçün məni yatızdırdığınızda, nədənsə gənclik illərimə döndüm," deyə davam etdi. "Hələ cavan bir asistentkən, ana qarınındakı bir körpənin ayaqlarından şikəst olduğunu anlamış və onu bir şəkildə yaşatmaqdansa öldürməyi düşünərkən, ürək atışlarının eşidib qıya bilməmişdim. O balanın yaşamasını istədiyim üçün, Allah səni imdadıma göndərmiş olmalı."
Gənc həkim, ancaq bir atanın övladına qarşı göstərə biləcəyi istiliklə tutulan əllərini buraxıb bir az geriyə çəkildi və dizlərindən aşağısı "taxma" olan qıçlarını göstərərkən;
"Allah heç bir yaxşılığı unutmaz ..." deyə gülümsədi.
"Qurtardığınız o uşaq mən idim"
Tarix: 19.11.2013 / 04:08 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 142 Bölmə: Sevgi varmı?