Haqqinda.az

Mətbəxə keçib pəncərəni açdım, qaranlığın sərinliyini içimə çəkdim, saçlarımı açdım, köynəyimin düymələrini də açdım, corablarımı çıxartdım, yalın ayaqlarımdan saçlarımın ucuna qədər keçib gedən soyuq ruhumdakı odu söndürə bilmədi, saata baxdım, gecə saat dördün yarısı idi, anama bir də baxıb vanna otağına keçdim. İlıq duşun altında ötən günlərin bütün ağırlığı, bütün acısı, bütün yorğunluğu canımdan çıxana qədər dayandım, yumulu gözlərimdən axıtdım içimi də yuyub təmizləyən ilıq damlaları, saçlarım boyunca oxşadı məni su, alnımdan, göz qapaqlarımdan, boynumdan, çiyinlərimdən, sinəmdən öpdü, əllərimə doldu ilıqlığı, belimdən, qollarımdan, dizlərimdən sürüşdü, saçlarımı qarışdırdı, üzümü qapadı, dodaqlarımı sıxdı...”səni sevirəm, sevirəm səni, sevirəm...”,pıçıldadı ruhum..bilmədim kimə, bilmədim necə, bilmədim nə Ardı »

Neçəyədi ev? – Masyanın bərəlib gipgirdə olan gözlərinə əhəmiyyət verməyib həmən soruşdum. İyirmi şirvana, ucuzdu, lap qəpik-quruşdu e bilirəm, amma day qız uşaqlarısız da. Nə vaxt köçə bilərəm? Elə günü bu gün, - dedi arvad. Aida! – Masya biləyimi sıxdı, - dəli olmusan? Aha, yaxşı, siz yeməyinizi bişirin, biz də işlərimizi görək gələk, - dedim. İkiniz qalarsız? – arvad oxlovu çıxarıb barmağıyla qıraqlarını siyiraraq dadına baxdı, - zəqqumdu zəhrimar, qatıq turş idi, hə, neyləyək, divanı açaq? Yox, tək qalacam, - dedim.

Masyanın bütün narazılıqlarına baxmayaraq mən axşam elə onun öz şkafından seçib götürdüyüm yataq ağlarını, dəyişək pal-paltarı gətirdim kirayə qalacağım otağa. Nə Ardı »

Mən bu gün Sənə xəyanət eləmişəm. Son yeddi ildə tapındığım bütün prinsipləri pozmuşam. Ət yemişəm, konyak içmişəm, siqaret çəkmişəm, lotoreya bileti alıb yerindəcə uduzmuşam, Nazimə zəng eləyib gecəni onunla keçirmək istədiyimi demişəm, səhər onun evindən üstüm-başım yuyulub təmizlənməmiş çıxmışam və axşama kimi şəhərin küçələrində dolanmışam. İndi buradayam, Atəşgahda. Axşamın qaranlığı düşmədən Sənə yazmaq istədiyim, Sənə yazmalı olduğum, Sənin, yalnız Sənin oxumağını istəyəcəyim bütün məktubları bir-birinin ardınca başlamaq və bitirmək istəyirəm. Gözlərini yum... Oxu...

1 – ci məktub Bakıya ilk dəfə ayağım dəyəndə səkkiz yaşımın içindəydim. Anamın əlindən yapışıb, bizim paltarlarımız və vacib əşyalarımız yığılmış iki nəhəng çemodanı rahatca tutub taksiyə daşıyan Samir Ardı »

- Gələcəm ha, Nadya, nəzarətdə saxlayacam bu qızı, - dedi gedəndə Fərman əmi. Gələcəkdi təbii, anamın restoranda yeməkpaylayan işləyən gözəl-göyçək rəfiqəsi Seva bizə köçmüşdü axı, indicə də yan otağın qapısından qaş-göz eləmişdi həmən… - Yaxşı, öz evindi, nə vaxt istəsən, - dedi anam… Yaxşıydı təbii, anam üçün çox yaxşıydı, adamdı, gələcəkdi, otaqlardan birində bir gecə qalacaqdı Seva ilə, səhər anamın mətbəx masasının üzərində bir yüz dollarlıq saxlayacaqdı, dünəndən gətirib evə tökdüyü ərzaqları da bəlkə iki həftə yeyəcəkdik… Yuyunub saçlarımı quruladım, Sevanın bişirdiyi alma piroqundan iki dilim yeyib özümü atdım televizorun qabağına, “Romeo və Culyetta” filminə baxa-baxa yuxuladım… Bir melodiya vardı havada, Ardı »

Qapı bir də döyüldü, Əfi bir də çıxdı və bu dəfə içəriyə o yox, İslam girdi. Mən həmən ayağa qalxdım. Bütün ruhumla uçundum. Bu, o idi - mənim İslamım…

Aida, - pıçıldadı o, - nə yaxşı gəldin, Aida, nə yaxşı… İslam, - mən onun boynuna sarıldım bir andaca, üzümü köksündə gizlədib ağlamağa başladım, alnımdan, saçlarımdan, gözlərimdən, yanaqlarımdan, dodaqlarımdan öpdü, - hardaydın sən, hardaydın, dəlim, hardaydın, mən axı səni axtarırdım, başa düşürsən? – mən onun saçlarını, gözlərini, yanaqlarını, dodaqlarını öpdüm…

Hə, onu tapmışdım, onun yanındaydım, onunla eyni dərgahı, eyni övladları, eyni Atanı paylaşırdım artıq, indi mənim də qara mirvaridən təsbehim vardı, indi mən də Ardı »