Haqqinda.az

(Nəqarət: PRoMete)
Deyirlər, yazmır H.O.S.T - axı mən nə yazım dost
Deyirlər, yazmır H.O.S.T - axı biz kimik, toz
Deyirlər, yazmır H.O.S.T - yazırıq, əməl olunmur
Ancaq söz, ancaq söz, ancaq söz (x2)

(verse: PRoMete)
Yazırıq sözümüz bol, gedirik izimiz yol
Qulağında səsimiz (hoo), səmimiyyət sayılmır rol
Biz deməyinə deyək, hanı bəs əməllər bro
İstənilməz şeylər olur, lable'a dönüb PRo
Səsim gəlir mənim 07 markalardan
Amma ki, bu sözlərə görə box, beat'lərə görədi məncə
Deməli, bu millətin beynindədir problem
Biz isə axtarırdıq problem başqa yerdə
Şəhərin altı, üstü tüstü yanıq cavanlarla
Baxırsan, elə bil ki, ac-yalavac canavardılar
Başları da bir-birindən boş (dum, dum, dum)
Bunları almaq olar bir-iki dini qonorarla
Açıram zibilləri, birinci iy məni vurur
Yazıram sətirləri, üstələyir milli Ardı »

(verse: PRoMete)
Biz nəyin axtarışındayıq görən?
Bu illər nə öyrədir və ya nələr alır bizdən?
Uşaqlıq oyunlarımız oyunlardan reala dönür
İndi həyat məcbur edir, deşik axtar qaç-gizlən!
Nə qalacaq bizdən nə izlər,
Ya da özünə qapanıb içini boşalda bilməyən sözlər?
Mən 11 ildi qələmə dostam
Və onbir ildi boşdur poçtam
Yazıram cavab gəlmir
Mən axtarışdayam
Hə qarışda onu tapacağımdan əmin idim
Amma yaş keçdikcə ümidim itir
Labirintlər ortasındayam sözüm iti gündən gunə faydası nə
Öyrədin qaydasını
Bəlkə həyat adlanan komediyada mən də rol aldım

(Nəqarət: PRoMete)
Qaçacam özümdən də
Gizlənəcəm o ağacın kolgəsində
O ağacı özüm əkmişəm
Ya da çəkmişəm
Sonra silmişəm
Siz həyatı ciddiyə aldıqca
Mən oyun bilmişəm
İkiləşmişəm
Bir tərəfim bağçaya gedəndə
Bir tərəfim gedib işə
Mən ən çox özümə gülmüşəm


(verse: PRoMete)
İllərin qazandırdığı Ardı »

(verse: PRoMete)
Gün ərzində Günəşi izləyən,
Kölgələr kimi, sənə görə dəyişkən.
Ya da ömründə yağışı bilməyən,
Səhra qumları kimi, sənə həris mən.
Ovuclarında yuva qurum və
Tərləyəndə ətrindən huş itsin
Hər şey çox yaxşıdır, amma ki,
İstərəm ki, elə indi bitsin.

(Nəqarət: PRoMete)
Dursun qoy vaxt,
Donsun əqrəblər yerində.
Gəldinsə yanıma,
Tutdunsa əlimdən.(x2)


(verse: PRoMete)
Söz dinləmir bu fikirlər,
Elə hey yanına qaçıb gedirlər.
Həqiqəti dəyişmir bu illər,
Sevginlə bütövləşir şəkillər.
Biraz uzaq qal, yoxla bəlkə heç
Darıxmırsan, demək onda boş
Səninlə bir saniyəlik əl-ələ,
Bir ömür süni gülüşdən xoş!
(Nəqarət: PRoMete)
Dursun qoy vaxt,
Donsun əqrəblər yerində.
Gəldinsə yanıma,
Tutdunsa əlimdən.(x2) Ardı »

(verse: PRoMete)
Məni mənə göstərəndə birinci dəfə güzgü, çox qorxmuşdum.
“Bu mənmiyəm?” – anlamamışdım, “Qəribədir, Niyə bu, belədir?” – sormuşdum.
Yormuşdum, bəlkə, buna görə, bezib “Unudulacaq bu!” – demişdilər mənə,
Amma illər keçir, mənsə güzgüdə hər dəfə başqa bir mən görməyə öyrəşirdim,
Unutmaq əvəzinə… hmmm… içimdə hisslər isinirdi,
Mənliyimi deyilən kimi soyutmaq əvəzinə
Və bir gün satış öyrəndim, və bir gün alış öyrəndim.
Dedim, özüm-özümə “alış!”. Öyrəndim!
Mən əvəzinə mən almaq öyrəndim,
Mən əvəzinə mən satmaq öyrəndim.
Əvvəl iməkləməyi öyrəndiyim bu yollarda,
Özümü tək qoyub, qaçmaq öyrəndim
Və bir gün sən gəldin, qanad oldun,
Mən uçmaq öyrəndim,
Sən mənə çox öyrətdin,
Mən səndən çox öyrəndim.
Sətirlərin üzərində diyircəklə rəqs eləmək nə gözəlmiş?!
İşə bax bir, Ardı »

(Nəqarət: AiD)
Dinlə!
Necə gecələri küçələrə sata-sata kimləri aldadıb illər!
İzlə!
Yenə bizləri dizlərə döyə-döyə əzbərə söylədi dillər!
Sözdə, hamı oğuldu, əməldə batmağa başladı, boğuldu dəryada!
Qələmdə, sözüm əlimdə, yenə mikrafonla tut nəğməni dilimdə!


(verse: AiD)
Biz qara günü yara bilib, repimizə dərdi salıb, şan-söhrətə daş atdıq!
Öz dilimizi belimizə yük bilib, əlimizə qələm alıb içimizi boşaltdıq!
Çox gözlərin üstünü qaraltdıq, üstəlik də zülmətə sadiq çıxdıq!
Çox çirkabın içinə girincə, cəlb edildik, amma sona başı dik çıxdıq!
Dəstə-dəstə dəsti xətt üstə, dava salanlar xəstəmi çıxdı?!
Nifrət içdə, üzdə gülənlər, sözünün altından üstəmi çıxdı?!
Yenə dastan, nağıl qoşanlar qoşuldu bizlərə, içdən dağıtmağa!
Yol göstərin səhv düşən axmağa, şansları yox belə gizlin baxmağa!

(Nəqarət: AiD)
Dinlə!
Necə gecələri küçələrə sata-sata kimləri Ardı »

(verse:PRoMete)
Nə bir küçə, nə bir bucaq,
Nə bir qoca, nə bir uşaq,
Nə bir sətir, nə bir vərəq,
Ovutmur mahnılar tək.
Yorğunam dost, yorğunam mən,
Əllərimlə, sanki yükümün çiyinlərdən
Düşməməsinə kömək edirəm.
Üzümə də qəm yapışıb,
Gülərək, gizləməkdən yaxşı heç nə tapmadığımdandır,
Bu aciz təbəssüm daim çöhrəmdə.
Gənclik bağçalarımı quraqlıq vurubdur sanki,
Solubdur qönçələrim və tökülübdür pöhrəm də.
Şamam dövrəmdə, dövr edəndə pərvanə,
Yandırdım qanadın, məhv oldu sevgimdən.
Səni axtaranda, sularda, dürdanəm,
Çox dərin getdim, boğuldum mən.

(Nəqarət:PRoMete)
Əgər sevmək acizliksə, mən dünyada ən aciz insan(aciz insan) (x2)


(verse:Qaraqan)
Yaxşı qızla, pis oğlan, dəli olmuşuq çoxdan.
Bu sevgi deyil, fırtına, ya tufan.
Gözlərindən alovlar, məni yandırıb-yaxar,
Zəng eləyin 101-ə, dostlar-tanışlar!
Qurtarın məni burdan, gizlədin məni ondan.
Onun gözləri salır yenə məni tilsimə.
Çağırın polisləri, verin onu Ardı »

Nəqarət:Qaraqan)
Lay-lay Azərbaycanım
Lay-lay vətənim, ana torpağım
Lay-lay xalqım, yazıq, millətim Lay-lay
Gözünü bağla sənə şirin yuxular(x2)


(verse:AiD)
Yat başı bəlalı yuxulu xalqım..
Nə qədər işıq salan yoxdu gözünə
Nə qədər güvən yoxdu sözünə
Lap doyunca yat,
Yer rahat olsun gərək
Döşək verək
Yerinin altı-üstü qızıl
Gözünü dikənin gözünə qıfıl
Can Vətən!
Sözünü demiş şəhidlərin məzarında
Yer tapılar qazilərə də,
Kəfəni toxuyan dərzilərə də!
Amma sinəyə döyən millət
Hər işi sonraya qoyan millət
Səhər yeməyi yatağa gələcək
Qarabağını sevən millət
Sevgi yenə də sözdə deyilir
Rüşvət artıq üzdə verilir
Sabir söyən dövr sanki
Hami yenə də yuxuda deyinir..
Hakimiyyət səhvdir - deyilir
Düz qərar Ardı »

(verse:AiD)
Bu gecə biraz yorğun oldum
Sərf etdim son gücümü
Yazdığım məktub əks etdirəcək
Gerçəy olan qul üzümü
Səfimi düzümü dinləsinlər qoy insanlar
Azadlığda məhbus oldum
İşığa çoxdu kor baxanlar
Kor olaydım kaş ki məndə
Sevgilimi ilk görəndə
Dərd çəkən hər yaralı qəlbə
Xoşbəxt sonnan bəhs edərkən
Kaş ki mən də lal olaydım
Düzünü gözlərim deyəydi
Ürəydən sevəydi
Yalanı dost kodub həyatı
Lal olsaydım ancaq onda dərk edərdim
Necə ürəkdən oxunur anamın laylası
Nədədi gülüşün faydası
Məktubun birinci parçası
Bitəndə ara verəndə
Ağır bir hiss içimi bürüdü
Nə qədər səhv yol getmişəmmiş
Yaşamağın tək qaydasıydı
Ölümü gözləməklə keçirmək
Arzularıma dayaq olan sütunlarımı bərkitməy
Varlığıma görə şükr etməy
Hər addımda başıma qonan qara buludları
Bir anda məhv etməy
Xəyallarda indi istərəmki
Bircə anlıq geriyə qaça bilim
Bu günümə işıqlı uşaqlığımnanda
Olsa bir gülüşlü işıq Ardı »