Haqqinda.az

PARAMPARÇA

aslında işin aslı çocukluktan başlıyor henüz yedi yaşlarındayken kara çocuğa aşık olmuştum tabi çocukluk aşkı ama çocukluk olmasına rağmen onunda beni sevdiğini biliyordum ve bundada haklı çıktım çünkü günün birinde yani 12 yaşına geldiğimizde cesaret edip bana açıldı ve bende çocukluğumdan beri bunu beklediğim için teklifine balıklama atladım çok mutlu olmuştum ama her güzel şeyde mutlaka bir sorun çıkar bizim sorunumuzda annelerimizin çok yakın arkadaş olmaları ve aynı apartmanda oturuyor olmamızdı. fakat buna rağmen herşeyi göze alıp aşkımızı devam ettirdik çok mutluyduk herşey rüya gibiydi cam cama bakışmalar o çocuksu sohbetler,kıskançlıklar yani bir ilişkide olması gereken herşey vardı lakin bu mutluluğum Ardı »

cookk özledim seni askim nerdesin.........

ask okadar güzel biseyki.... ben seni okadar cok özledimki ben seni tam 9 senedir görmüyorum seni görmmeyi okadar cok istiyorumki hala unutamamdim seni biliyorum imkansiz bisey bu istedigim ama ne yapiyim sana asigim 7 yasindaydim sana asik oldum ilk askimsin sen benim aski bana ögreten, tattiran sen oldun o yesil gözlerini untamamdim simdi nerelerdesin kim bilir kimlerle berabersin oysaki birbirimizi nekadar cok sevmistik ben tasindim bayigimiz koptu kendine cok iyi bak umarim yollarimiz kesisir bir yerlerde ben seni hep sevicem seni seviyorum yesil gözlüm.......unutmak cok zormusss be askim (bekirim Ardı »

Görəsən bu sevgi mənə nəyin hesabını ödədi…Həyatıma girəcəyin gün gedəcəyini bilirdimmi? Ona görəmi sevdim?…Səni sevməyi mən istədim?..yoxsa sən özünü sevdirməyi bilirdin?…sevgi iki nəfərlikdir əzizim…mən həmiŞə bu sevgini tək baŞıma yaŞadım…sən getdin mən gözlədim…nağıl kimiydin bir var idin bir yox…məni həmiŞə uçurumun kənarına aparıb bərk-bərk qucaqlayardın…sonra aŞağı buraxardın.Az qalırdım ki, düŞüm,yenə möhkəm qucaqlayardın…ağlımı apardın…yalanlarla aldatdın məni…

Hər yalanın dözülməz oldu…həmiŞə bağıŞladım…qürurumu sənin üçün satdım…Niyə səni həmiŞə sevdim? …niyə həmiŞə pisliklərini görməməzlikdən gəldim?…Niyə bu sevgini doyunca yaŞamağa fürsət vermədin?Ən dəyərlim idin mənim …qıymadığım…məndəki, tək adın sevgi olub…amma yordun məni əzizim…Məhv olmuŞ bir sevgidir bu…sevgi artıq yoxdur amma daha sonra fərqinə vardım ki, içimdəki Ardı »

Gel son bir kes goruwek. Sebeb. Sene bir sebeb deyecem, gel seninle, yawadigimiz weheri gore bilecek uca bir yere cixaq. Bax bu wehere ve fikirlew.Yawadigimiz her weyi xatirla. Yadina sal harda seni menden ayiracaq, sehfi eledim, harda sensiz qaldim, o yeri tap gulum ve mene goster. O yeri ozume mezar edecem. Sensizlik olum, sehfim ise mezarim olsun...................... ................ Ardı »

sEVGİ İNANMAK DEMEKTİR!

Mehmet, hatıralarını , çocukluk ve gençlik yıllarının en güzel anılarını, ailesini ve en önemlisi Zeynep’ini geride bırakıp, virajlı dağ yollarından yavaş yavaş İstanbul’ a doğru ilerliyordu. Köyünden, yöresinden uzaklaştıkça bitki örtüsü değişiyordu. Mehmet, on sekiz yaşına kadar sadece belli bitki türlerini görmeye alışıktı. Bu değişim onu hem biraz heyecanlandırıyor hem de tanımadığı bu yerleri gördükçe içi ürperiyor, otobüse bindiğinden beri içine yerleşen yalnızlık duygusu biraz daha artıyordu.
Yola çıkalı üç saat olmuştu, daha beş saatlik yolu vardı. Düşündü, bu uzun yol ancak uyuyarak geçerdi. Başını cama yasladı. Hızla geçip giden ağaçları, elektrik direklerini seyrederken uyuyakaldı.
Beş yaşındaydı. Köyün dar Ardı »

Ölüm Vakti

bir gün evde ben arkadaşlarım mesut kerem canan film izliyorduk. annemler evde yoktu. kerem tuvalete gitti. yukarı çıktı. birkaç saniye sonra çığlık atmaya başladı. biz yukarı çıktık. kerem kapıdaydı. ne oldu derken tuvalette birisi sessizce
ölüm vakti geldi diyordu. kerem ben tuvalete gitmiyeceğim dedi. biz bişey olmaz dedik. o da tamam dedi ve girdi. ama 10-15 dakika gelmedi. yukarı çıktık bir baktık kerem yerde yatıyo. kanlar içinde. aynada bir not vardı. şoyle yazıyodu
ÖLÜM VAKTİ Ardı »

! DertSiz ßa$ıMa DeRt ! ! !

A$kTan ßıkTım a$k GüzeLde AyRıLık oLmaSa SevDiGinDen AyRı KaLmaSan ßi Kö$eYe ÇeKiLip DerDiNe YanMaSan oLmazMı Sen ßenSizLiGi SeCerKen ßi KeRe oLsun Dü$ünDünMü ßen ßöyLeySem o Ne HaLde Die YaLanDı a$Kın Hiç SevMeDin ßiLiYoRum AsLıNa ßaKarSan ßenimDe SevDiGimDe Sen DeGiLdin ßen SaDeCe HaYaLimDeKi inSaNı SevDiM HaYaLimDeKi inSan Sen DeGiLdin SaDeCe VaKitSiz GeLdin Ve a$k SenDe KaLdı SaNa a$ık oLup SaNa YanDıGıMı SanıLdı YaNıLdıLar iSyan EtMeYe ßiLe TaKaTim Yok YoRuLdum HaYaTTan EsKiLer Ne GüzeLmi$ aMa EsKiMi$ i$te Dü$ünMeYe ßiLe DegMez AnLıMa YaZıLan KaDer aLdaTıLmakSa KaßuLumDür ÇeKeRim DerDiMi Ya$aNıLanLarA Dü$LiYeRek aVuNuRum KenDi KenDiMe ßir DünYa KuRaRım iÇinDe a$k+aLDaNı$Lar Ardı »

sevgi budur işte...(süper)

Bir otobüs duraginda karsilasmislardi ilk kez.... Biri tipta okuyordu, öbürü mimarlikta. O ilk karsilasmadan sonra, bir kere, bir kere, bir kere daha karsilasabilmek için, hep ayni saatte, ayni duraktan, ayni otobüse bindiler. Gençtiler, çok genç... Birbirileriyle konusacak cesareti bulmalari biraz zaman aldi ama sonunda basrdilar. Ikisi de her sabah otobüse bindikleri semtte oturmuyorlardi aslinda. Delikanli arkadasinda kaldiği için o duraktan binmisti otobüse, kiz ise ablasinda.... Sirf birbirilerini görebilmek için, her sabah erkenden evlerinden çikip, sehrin öbür ucundaki o durağa, onlarin duragina geldiklerini, gülerek itiraf ettiler bir süre sonra...

Okullarini bitirince hemen evlendiler. Mutluydular hem de çok mutlu... Bazen issiz, Ardı »