Sevgi varmı? → Hansımız Daha Xoşbəxtik?
Yolda gedərkən, yeriməyə çalışan bir uşaq gördüm. Əlindəki dəyənəkləri çətinliklə qaldırır və gövdəsi çox tutmayan bədəni ilə bir sağa bir sola yellənirdi. 13 – 14 yaşlarında olardı.
Sanki ovsunlanmış kimi onu izləyərkən, birdən yerə yıxıldı.
Dərhal yanına qaçaraq qaldırmağa çalışdım.
Səssizcə ağlayırdı.
- “İNŞALLAH ki, bir yerin ağrımamışdır, olur belə şeylər, əsla kədərlənmə.” dedim.
- “Kədərlənmirəm. Onsuz mən çox kədərlənmirəm.” dedi
- “Yaxşı bəs niyə ağlayırsan?” deyə sorusdum.
- “Qolum ağrıdı, onun üçün hər halda” dedi.
Baxmaq üçün köynəyinin qolunuqaldırdım. Sağ əli biləyindən tam kəsik idi.. Buna görə bir dəyənəyi, digərindən fərqli idi.
Ayağa qalxdığında:
- “Gündə bir neçə dəfə yıxılmağa alışdım. Ardı »