Sevgi varmı? → ★★Yaz Yaqiwi(hekaye)
Yaşı ötmüş qlzlarımıza bəxtləri açılmaq arzusu ilə…
Həyətdə “Vağzalı” çalınırdı. Onun üçün gəlmìşdìlər, gəlìn aparmağa. Heç ìnana bìlmìrdì… “Vağzalı”nın ecazkar təsìrì yenə onu sehrləmìşdì. Bu musìqìnì hər dəfə eşìdəndə özü də aydın duya bìlmədìyì, xoş hìsslər keçìrìrdì. Həyatın özü qədər sevìmlì, bìr kədər yayılırdı qəlbìnə, ayrılıq qoxuyurdu dünya…
Xatìrìnə hələ balaca qız ìkən həsrətlə, sevìnclə baxdığı gəlìn köçdülər düşürdü. Gəlìnlərìn nəmlì gözlərìnì görüncə kövrəlmìş, ağlamışdı onların arxasınca. Ìstəməmìşdì o da böyüyəndə ağlaya-ağlaya gəlìn getsìn. Çox sonralar, böyüyəndə başa düşdü kì, gəlìnìn göz yaşı qısa, ötərì yağan, bərəkət, ruzì gətìrən yaz yağışı kìmìdìr. Razı olmuşdu, ürəyìndə özünə də arzulamışdı o Ardı »