Sevgi varmı? → Syah Istanbulda Sen
SİYAH İSTANBUL DA SEN
SİYAH İSTANBUL
Radyoda çalan parça, sana duyulan hasret ve pencereye vuran
yağmur damlaları… Yine yalnızlığımı hatırlatan bir ton hatıra. Günler o kadar yavaş ve acımasız ki.Bazen neden diyorum, neden gitmene izin vermiştim.Siyah İstanbul’daki yalnızlığımı bir sen bir de daha önce hiç dikkatimi çekmeyen penceremden her gün bakıp ta umursamadığım kaldırım taşları anlıyormuş.
Yalnızlık; insanın içindeki en derin yara. Belki de hiç istenmeyen kanser gibi, bilgisayara bulaşmış virüs gibi istenmeyen hastalık istenmeyen yaşanmış… Ne biliyim istenmeyen, istenmeyen işte.
Nisan yağmurları, ne kadar da soğuk yağıyor ne kadar da
bedbaht. Allah’ım bu kadar yalnızlık neden bu kadar acımasız. Biliyorum bu kadar zalim olmasa idi Ardı »