Haqqinda.az

mezarlıktaki sesler

bir gün iki arkadaş işten geliyorlarmış.çok karanlıkmış. yürümüşler yürümüşler ve bir mezarlığın önüne gelmişler daha öncede burdan geçmişler ama birşey olmamış.yine yürürlerken mezarlıktan gelen bir çığlık sesi duymuşlar ve bir bakmaya karar vermişler.mezarlığa girmişler.ama birşey görememişler.ve gitmişler.uyumuşlar rüyalarında hala o çığlığı duyuyorlarmış .ve o günün 2 gün sonrası iki arkadaş ölü bulunmuş Ardı »

aşk dediğin böyle olmalı

orta gelirli bi ailenin kızıydı pınar.çok çalışkan dürüst ve hiç yalan söylememiş bir kızdı. bir gün bir oğlana aşık oldu.pınarın çalışkanlığı dürüstlüğü değişmemiti.ama eskisi gibi geleceği düşünmeyen sadece yaşadığı anı düşünen bir kız olmuştu .oğlan kızın onu sevdiğini bilmiyordu.yakışıklıydı vurdum duymazın biriydi.bir sürü hata yapıyordu.pınar onunla olmayacağını düşünsede serkaı seviyordu.ama serkana açılamıyordu.aynı okuldaydılar hep onu görüyordu ve acı çekiyordu.pınarın bir arkadaşı vardı.oda birisini seviyordu.onlar daha önce çıkmışlardı ama olmamıştı anlaşamamışlardı.aynı kaderi paylaşıyorlardı.pınarda tuğbada hergün acı çekip onlarla ilgili hayal kuruyorlardı.artı birbirlerinin aklından geçenleri anlayacak hale gelmişlerdi iki kızda tüm zorluklara rağmen sevgilerine sahip çıkıyor günden güne bu serserilere Ardı »

Sizin üçün nə dərəcə əhəmiyyəti var bunu bilmirəm amma mən bu sətirləri yazarkən gözümdən damlalar axır klaviatura üzərinə. Kişilər ağlamaz sözü mənə görə deyil. Ağlamaqdan heç utanmadım, duyğularım, ağrılarım məni boğduğu zaman həmişə ağladım. Yenə ağlayıram... Sizləri tanımıram amma sizlərlə paylaşmaq istəyirəm. Lütfən; bu sətirlərə bir sevən olaraq sahib çıxın və lütfən yazılı sətirlər olaraq keçməyin. Oxuduqca yer üzündə insanlar nələri yaşayarmış deyəcəksiniz buna əminəm. Bir məmur ailənin ən kiçik uşağı olaraq atamın təyininin çıxdığı bir kəndə köçdük. Narahatdım, məktəbimi bir kənd məktəbində oxumaqdansa ,şəhərdə mədənicə oxumaq istəyirdim. qeydimi etdirdi atam məktəbə. İbtidai məktəb 4. sinifdən başladım kənd məktəbinə. Məni bir Ardı »

Unutmaga caliwirsan
meni,ebediyyen unutmaga
daha bilmirsen ki,unudulanlar
unudanlari esla unutmazlar.
Sende unuda bilmeyeceksen.
Didecek seni mensiz kecen
gunler.Her acilan seherde,her
duwen gecede axtaracaqsan
meni.Dar gelecek sene
yawadigin muhit.Getdiyim
yollari gizlince
izleyeceksen.Mensiz kecen her
1 gune,meni tek gizlin-gizlin
sen de goz yawi tokeceksen.
Meni itirdiyini
anladiginda,ozun-ozune olum
dileyeceksen.Ancaq olmayacam
o zaman yaninda,silmeyeceyem
goz yawlarini,hiss
etmeyeceksen sene
toxundugumu.Bilirsen
yawamaga caliwdigim ve
varligina inanmaq istediyim
sevgini butunlukde yoxa
cixartdigini,artiq gunewin
cixmasini gozlemirem,ayin
qarwisinda iwiq salmasini
izlemirem.Cunki sensiz
yawadigmi hiss
etmirem.AGLAMANIDA
ISTEMIREM. Ardı »

Sizler ellerimi bırakmayın

Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları yazarken gözümden damlalar akıyor klavye üzerine. Erkekler ağlamaz lafı bana göre değil. Ağlamaktan hiç utanmadım,duygularım,acılarım beni boğduğu zaman hep ağladım.Yine ağlıyorum... Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmak istiyorum.Lütfen;bu satırlara bir seven olarak sahip çıkın ve lütfen yazılı satırlar olarak geçmeyin. Okudukça yeryüzünde insanlar neleri yaşarmış diyeceksiniz buna eminim. Bir memur ailenin en küçük çocuğu olarak babamın tayininin çıktığı bir köye taşındık.Huzursuzdum,okulumu bir köy okulunda okumaktansa ,şehirde medenice okumak istiyordum.kaydımı yaptırdı babam okula.İlkokul 4. sınıftan başladım köy okuluna.Beni bir sınıfa verdiler.Öğretmen köyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya oturmak Ardı »

Oğlan:
- Bu nədiyeee,nə vaxt baxıram mini
yupka geyinirsən!
Qız:
- aaa sənə nə,özüm bilərəm!
Oğlan:
- :(
Qız:
- nə var,nə baxırsan elə bil sevgilim
zadsan,mənə göstəriş vermə!
Oğlan:
- yoxe sadəcə başqa oğlanlar..

Qız:
- Nə başqa oğlanlar? Başqalarınnan sənə
nə
Oğlan:
- Deyəcəklərki...((
Qız:
- Nə deyəcəkləree?
Oğlan:
- sənə söz zad atarlardaa..istəmirəm
sənə kimsə nəsə desin((
Qız:
- Puah sənə nə?! Mənə deyəcəklərdəə!
Oğlan:
- axııı mən..
Qız:
- nəəə?!
Oğlan:
- heçnə(( həmdə mini sənə yaraşmır..

Qız:
- niyəki?
Oğlan:
- yaraşmırda,ayaqların əyridi..
Qız:
- yox bir! Bayaq İlkinnən,Elvin dediki
super görünürsən)))
Oğlan:
- onlar kimdi?!!
Ardı »

Bilirsən? Mən heç vaxt sevginin nə demək olduğunu bilməmişəm..Sadəcə sevənlərdən eşitmişəm, sevənlərin keçirdiyi hissləri.Hə, bir də yazıçıların yazdığı roman qəhrəmanların dilindən bilirəm.İnanırsan, heç vaxt sevgi qədəhindən eşq şərabını içməmişəm.Ta ki, səni bilənə qədər.Səni sevdim? Bilmirəm.Bəs hisslərim? .Sənə qarşı olan hisslərimə nə ad verim, bilmirəm. Səsin mənə o qədər doğma gəlirdi ki...Bilmirəm.Məni çox sevdiyini deyirdin. Mənsiz ola bilməyəcəyini deyirdin.Mənim üçün ölə biləcəyini belə dedin.Buna and verdin.Sənə inanmaq istəyirəm.Həm də çox istəyirəm. Amma, məni qınama,inanmıram.Yalan olacağından qorxuram.İnanmağı o qədər çox istəyirəm ki...Hər şeyə özüm son qoydum.Çünki, bunun sonu olmadığını bilirəm..Bir neçə gün bundan əvvəl hər şey bitmişdi.Unutmağa çalışırdım səni. Unutmaq məyər nə qədər Ardı »

Bir axşam üstü sakitcə qapımız caldı.
Ailəmizin ən kiçik fərdi olan uç yaşlı
Fidan qızımız başda olmaqla hamımız
qapıya doğru yönəldik. Qapını açdıqda
qarşımızda duran, yaxın qonşumuz
Ağabəyimin dord yaşlı oğlu Əhməd idi. Başı önündə, titrək bir səslə "Anam
buyda?" deyə soruşdu.
Anasının bizdə olmadığını öyrəndikdə,
onsuz da ağlamaq üçün bir bəhanə
axtarırmış kimi dayanan Əhməd
gərginləşdi və dolğun, bir az da ağlamaqlı bir səslə "Anamı heç yeydə
tapa bilmiyəm" dedi.
Bunu eşitcək anam önə keçdi və
Əhmədin başını sığallayaraq; "İçəri gəl,
Fidanın yeni oyuncaqları ilə oyna, anan
bir azdan gələr səni aparar" dedi. Normalda Fidanla oynamaq fikri belə
Əhmədin sakitləşib içəri girməsinə
yetərli səbəb idi.
Araya Fidanın oyuncaqları ilə oynamaq
da girincə Əhməd bizdən çıxmaq
istəməzdi. Amma o axşam istəməyə- Ardı »