Nüsrət Kəsəmənli → Nusret Kesemenli Seirleri
xxxxx
Niye geldin, axı,
Seni men çağırmamışdım.
Özün gelmişdin,
qara bir sevda kimi,
Üreyimin ekin yerine
quş dimdiyinden düşen buğda kimi
Cücermeyeydin gerek,
hesretinle baş – başa qalacaqdımsa,
Gözleye - gözleye heykel kimi donacaqdımsa,
heç gelmeyeydin gerek...
Duru göle daş atıb
bulandırma demişdim.
Yaşım da o yaş deyil,
dolandırma demişdim.
Ümidimi qatiltek
öldürmeyeydin gerek,
Şamın son şölesini
söndürmeyeydin gerek,
Niye geldin sen, axı,
Heç gelmeyeydin gerek...
Bir quş yuvası kimi
üreyim boş qalıbdı.
Sene kim bağışlayar
bu çekilmez günahı?!
Niye geldin sen, axı...
xxxxx
Getmek isteyirsen
Getmek isteyirsen, behanesiz get,
Oyatma mürgülü xatireleri.
Sesin hemin sesdir, baxışın ögey,
Gedirsen, sesin de yad olsun barı...
Sen deniz qoynuna tullanmış çiçek,
Üstüne dalğalar atılacaqdır.
Saxta mehebbetin saxta senedtek
Ne vaxtsa üstünde tutulacaqdır.
Döşenib yollartek ayaqlarına
Sene yalvarımmı...bü mümkün deyil!
Qoymaram qelbimtek vüqarım sına
Alçalıb yaşamaq ömür-gün deyil.
Demirem sen uca Ardı »