Haqqinda.az

Eşq sandığımız qeder böyük deyildi. Onu böyüden bizdik. Bezen sözlerle, bezen baxışlarla...onu böyütdükce ulu ruha sahib olacağımızı düşündük. Buna göre xeyallar aleminde oldu ayaqlarımız. Halbuki ellerimizde idi heqiqetin hamısı. Görmemezlikden geldik.Getdik ve bu sebebden hemişe geldik....Eşq, sandığımız qeder ağrı vermirdi. Acı çeksek dadına çatacağımızı öyrenmişdik şeirlerden... amma şeirlerin bir şair yalanı olduğunu unutduq. Ve şairlerin yalanları, gerçekleri göstermek üçün istifade etdiyini... Verdiyimiz ağrı qeder unudulmaz olacağını sanırdıq. Eşq ağrıdan ayrı idi. Xoşbextlikle elaqesiz idi. Eşqin içini boş sandıq. Yaşadıqca dolacağı inancıyla her deqiqeye başqa bir mena verdik, xatirelere sığdırdıq. Eşq tek idi. İçi ve xarici olmayan tek şey idi...Yanıldıq. Eşq, nöqsan idi. Ne vaxt tam olsa, ölüm olardı.Ölmemek üçün nöqsanlığını uzaqlaşdırdıq heyatımızdan ve daha da yaşasın deye yeni nöqsanlar yetişdirdik etrafına.Eşqin yanı, yamacı yox idi.Tek idi...Tek...Çoxluğa buna göre qarşı idi. Onun üçün, iki adamdan birinin yoxluğunda görünerdi...Eşq, biterdi. Qalacağı yox idi. Gedeceyi de. Sadece biterdi. Nöqtesini qoyduğu her içde, gözyaşlı görkemler, verdiyinin çox olduğu qenaeti qarşısında yaxşı bir yola salma üçün idi. Eşq, bezeyi sevmezdi. Ses-küyü, ağlamağı, qehqeheleri...sade bir ne idi. Ayrılıqların ehtişamında, eslinde iz buraxır sandığımız eşqi sildik. Yazdığımız her şeyde de sildik. Eşq şeherler kimi yazıla bilmeyen idi. Yaşandığı ise, yanılma idi. Eşq, biterdi....Başlama ümidiyle varılan sonlar, qorxaqlığımızdan idi. Çünki eşqi, evvel içimizde, sonra xaricimizde, en sonunda da heyatımızın her küncünde böyütmüşdük. Ona yaşayacağı geniş saheler açmış, özümüzü mehdudlaşdırmışdıq. Qısaca en sehvi etmişdik. Gederse gedecek olan, o dar sahede, o güclü eşqle tek qalmaqdan qorxduğumuz üçün yalvardıq, tehdid etdik. Gedecek olan da qorxağı idi eşqin. Ki gede bilmedi heç bir zaman ve eşq, her sonda başlanğıca sehne oldu. Eşq biterdi halbuki. Anlamadıq...