Haqqinda.az

acının içinde mutluluk

her aşkın içinde zorluklar vardır.. bunu aşkı yaşayanlar bilir. dışardan ne kadar sorunsuz gözüksede benim sevdamında var dertleri.. herkes imrenerek bakıyor sevdama. korkuyorum bazen nazara gelecek diye. çok kötü şeylerle karşılaştık ama beterin beteri vardır allah daha büyüklerinden korusun.
öncelikle şunu belirtmek istiyorum ben sevgilimi gerçekten çok seviyorum. anlatmak istediğimiz insanlar bunu görmemezlikten geliyor ama biliyorum ki onlarda bunun farkında grur uğruna harcamaya çalışyıorlar bizi.. ama bi hesap günü var herkes bir gün hesaba çekilecek ve o zaman onlarda doğruyu söylemek zorunda kalıp bizden af dileyecekeler işte o zaman biz büyüklük yapıp onları affedeceğiz.o zaman dahada utanacaklar anlayacakalar şimdi sadece o günü bekliyorum.
çok güzel bir sevda yaşıyoruz sevgilim ve ben.bu zamana kadar çok şey çıktı karşımıza. bunlardan ilki beni gerçekten çok yaraladı ama bunu atlattık şükürler olsun..
sevgilimle bu ilişkinin temellerini yeni atmıştık kısa sürede ona çok alışmıştım ve çok güveniyordum. benim için güven gerçekten çok önemlidir. benim sürekli bi güven problemim oldu hayatım boyunca belki abartı olarak gelecek ama neden bilmiyorum hayatımda birtek ona güvendim.. abartı gibi gelecek belki ama aileme bile bu kadar güvenmemiştim ben.
yeni başlayan ilişkimiz gayet yolunda gidiyordu. ama sonraları birşey dikkatimi çekmeye başladı. sevgilim benden telefonunu gizliyordu. gelen mesajların çoğunu okutmuyordu. çok şüpheci biri olarak hemen kuşkulanmaya başladım ama sürekli bu duyguyu bastrdım. birgün bi cafede oturmuş sohbet ediyorduk telefonu çaldı ve arayanın kim olduğunu göstermeden hemen telefonu açtı ve konuşmaya başladı. en çok dikkatimi çeken cümle DERSANEDE MİSİN ilk konuşmada bu kadar dikkatimi çekmemişti aslında telefonu kapayıp kim olduğunu soruncaya kadar.. bana amcamın kızı dedi size normal gelebilir ama bi sorun vardı evet bana yalan söylüyordu.. çünkü kuzeni üniversiteye gidiyordu dersanede ne işi olabilirdi birden farkında olmadan kendimi çektim ondan kuzenin üniversiteye gitmiyo mu dedim gayet normal bir şekilde evet dedi.. ama sen dershane dedin dedim afalladı ve yanlış söylemişim dedi.. kendimi hala inandıramıyordum doğru söylediğine tamam dedim kapattım konuyu.. emin olmadğım şeyleri fazla uzatmam ama içimde kalan kuşku beni hep kemirir.. onda uzaklaştığımı anladı oda bozuldu..eve gitmek için kalktık. kafamı kurcalayan bir sürü soru hücüm etti bir anla o konuşuyor ben anlamıyordum.. BANA GÜVENMİYOR MUSUN dedi. bense GÜVENİYORUM dedim ama o an yalan söyledim sanırım. çünkü güvenseydim aklımda onca soru birikmezdi onun elini tutmuş gülümsüyo olurdum ama öyle değildi oda farkındaydı.. sonra özür iledim onu kırmak istemiyordum SENDEN ŞÜPHE ETTİĞİM İÇİN ÖZÜR DİLERİM dedim. beni eve bıraktı ve gitti bense kapıdan içeri giremedim tekrar mesaj attım ne olur gel konuşalım diye. içim rahat etmicekti çünkü onu böyle göndermeye.. kötü bir alışkanlığı vardı çünkü kızdığı zaman ben üzüldüğüm zaman elini duvara vurur kendine zarar verirdi. sonra beni almaya geldi. yüzü çok bozuktu gözleri dolu doluydu onu böyle görüne kabimdeki tüm kuşku gitti. suçlu olan bi insan neden ağlasınki.. o gece sokakta yürürken milyonlrca kez özür diledim. bu sefer o bana soğuk davranıyo ben ona sarıldıkça o elini belime sarmıyordu bile. ben ağlayıp özür diledikçe o yumruklarını sıkıyor sanki içten içe lanetler yağırıyordu. beni susturmaya çalışıyor ağlamamam için yalvarıordu. bi kere sarıl bana dedim yapmadı bunu yapamadı. hiç unutmuyorum o geceyi ben eve gitmek istemiyordum oysa beni biran önce eve bırakmak istiyordu. kapımın önüne geldik git hadi dedi. sarılamadım bile hala yumruklarını sıkıyordu. koşarak eve gittim odama kapandım ve bir özür mesajı daha attım. biraz yalnız kalmak istiyorum dedi ve bi daha mesaj atmadı.. bu mesajda sonra neler çektiğimi bir allah bilir. sayfalarca yazılar yazdım o gece. çok korkuyordum beni bırakıp gideceğinden kendimi o kadar suçlu hissdiyordumki sürekli yaptığı telefon görüşmesini düşüüyor acaba yanlış mıduydum diye tekrar tekrar o anı canlandırıyordum. kendimi çok suçlu hissediyor ondan şüphelendiğim için kendimden utanıyorum. çünkü o hep doğru söylerdi yalan nedir bilmezdi.
ama bu bir yalandı ve çok mutlu olduğum bi gün öğrendim gerçeği..
uzun bi ayrıktan sonra yanıma gelmişti yine çok özlemiştim onu gün boyu başım göğsünde onun kollarında geçmişti.
çok özlemiştim onu oda beni bu mecburi ayrılık bizi dahada birbirimize bağlamıştı. gün boyu sohbet ettik televizyon izledik bana aldığı oyuncak hediye o günü hatırası o gün oyuncağımıza isimde koymuştuk ismi DÜDÜK. ayrılma vakti gelmişti artık evime gitmem gerekiyordu. sana gitmeden önce birşey söylemek istiyorum dedi. ne zamandır bunu düşünüyormuş nasıl bi tepki vereceğimi bilmediği için ve beni kaybetmekten korktuğu için söyleyememiş. ama o gün çok kararlıydı ve herşeyi anlattı...
bende önceki sevgilisi.. aslında hala sevgilisiydi yani kız böyle biliyordu. kız sınava hazırlanıyodu ve benim düşünceli sevgilim ondan sınavı kötü geçmesin diye ayrılmıyordu. ama onu sevmyordu. beni seviyordu. bunu bana nasıl söyleğini bile hatırlamıyorum.. o an ne yapacağımı bilemedim.. sadece güldüm bu onu o kadar utandırdı ki yerin dibine geçmişti sanki.. ya ben gülüyordum ama gözlerimden gelen yaşları sevgilim silmeseydi anlamayacaktım ile ağladığımı.. nasıl olurdu böyle birşey ne gidebiliyor ne ona kızabiliyor ne de tokat atabiliyordum.. sadece gülüyordum delirmek bu olsa gerek işte.. şimdi bunları o kadar sakin anlatıyorumki sanki bunları yaşayan ben değilim..
sonra ona sıkıca sarıldım bana gülme diyordu. oysa ben ağlıyordum için için.. sıkıca sarıldım ona o hala konuşuyordu. özür diliyordu.. bense onu bırakıp arkamı dönüp gidemiyordum.. içten içe o kadar çok konuştumki aslında ama bu konuşmaları o asla duymadı..
çek git kızım diyorum olmaz diyor bi yanım onu çok seviyorumm. görmüyo musun o da seni çok seviyor sevmese ağlar mı böyle beni kaybedeceğini bile bile neden söylemek istesinki bunu göze aldığına göre seviyor beni..
bari bi tokat at.. yoo olmaz canını yakmak istemem benimki kadar yanmaz ama olmaz kıyamam ona..
sonra sarıldım ona SIRTIMI DÖNÜP GİTMEM SANA BÖYLE SEVERKEN. BENİ İSTEMİYORSAN SEN GİT KAL DEMEM SANA AMA BİL SEVİYORUM SENİ SEVERKEN BIRAKAMAM.. sonra onu öpüp ayrıldım yanından.. eve giderken hıçkıra hıçkıra ağladım. ilk defa beni eve o bırakmıyordu yalnız kalmaya ihtiyacım var diye ,istememiştim onu yanımda.. saygı duydu gelmedi bense yolda içimi boşalttım.. kendimi aptal gibi hissediyorum.. aklıma o telefon konuşması geldi sonra gözümün önüne o tavırları.. ben doğru söylüyorum doğru hissediyorum diye o kadar ezilmişti o gece. birde gördüğüm rüyalar vardı rüyama göre sevgilim beni aldatacaktı.. işte çıkmıştı rüyam aldatılıyordum kısmende olsa aldatılıyordum..kuşkularımdada haksız değildim..
ama şunu çok iyi biliyorum. hisleri çok kuvvetli bir bayanım o bana yalan söylediğinde nasıl hissettiysem, hissediyrum beni ölümü göze alacak kadar çok seviyor ondana yrılmamaya o gün karar vermiştim başkası olsa arkasını dönüp gidedi belki ama ben bırakmadım çünkü seviyor ve seviliyordum buna adım kadar emindim..halada eminim..
atlatmak çok kolay olmadı tabi.. ama sevgilim sayesinde geti o kötü günler.. o kızla sınav vakti gelmeden ayrıldı doğrusunun bu olacağına karar verdi benimde payım var sanırım bunda.. ama benimle ilişkiye başladıktan sonra o kızla hiç görüşmememiş telefonla bile aramamış hep o aramış kızda şikayet ediyoruş zaten ihmal ediyorsun bei diye.. birgün kızın arkadşı aradı sevgilmi konuşabilir miyiz diye bende konuşun ve bu işin bittiğini ona söyle dedim...
konuşuldu ve bu ilişki bitti bazen kendimi çok kötü hissediyorum sanki bu ilişki benim yüzümden bitmiş gibi..ama benden önce bitmiş aslında ben olsamda olmasamda sonu böyle olcakmış. bu sorunu kapadık kız şimdi sınava girdi ve ben istediğim için sevgilim öğrendi sınavının nasıl geçtiğini iyi geçmiş şükürler olsun.. şimdi tek korkum bizim okula gelmesi.. çok korkuyorum ya okulumuza gelirse.. bizi gördükçe çok üzülecek belki bana kin besleyecek..