Haqqinda.az

Ege yöresi nin bir efsanesi

Ege' de bir efsane vardyr; " Hilal' in gözüktü?ü ilk gece, yyldyzlaryn altynda denize dile?inizi iletirseniz, deniz size mutlaka geri döner ve dile?inizi yerine getirir... "
Gülay, iskelenin ucuna do?ru yürümeye ba?lady. Güne?, batmaya hazyrlanyyordu ve deniz oldukça dalgalyydy. Dalgalar zaman zaman iskeleyi a?yp, ayak bileklerini yslatyyordu. Yava? ve donuk gözlerle, iskelenin ucuna kadar yürüdü ve durdu. Yava? hareketlerle oturarak ayaklaryny denize byrakty. Bacaklary yslanyyor, arada bir gelen dalgalarla da baldyrlaryna kadar yslanyyordu. Gözlerini kysarak ufu?a bakty. Turuncu ve kyrmyzynyn kary?ymyndan olu?an kary?ym, hafif hafif karanlyk maviye kary?yyor ve bulutlaryn arasyndan kar?ydaki adalar gözüküyordu. Gökyüzünde bulutlar simetrik bir ?ekilde duruyorlar ve çok hafif bir ?ekilde ilerliyorlardy.

Gülay bir Ystanbul çocu?uydu. Genç ya?ta â?yk olmu?, okudu?u üniversiteyi sevdi?i adamla evlenmek için byrakmy?ty. Çok kysa bir zamanda hazyrlyklaryny tamamlamy?lar ve sade bir dü?ünle evlenmi?lerdi. Evliliklerinde, kimsenin çözemedi?i bir mutluluk syrry vardy. Onlar hiç tarty?maz, kavga etmez ve daima iyi geçinirlerdi. Herkes bunu kötüye yorsa bile, onlar böylesine mutlu ve huzurlu iki sene geçirmi?ler, iki bin sene daha geçirmeye yetecek kadar da yanlarynda sevgi biriktirmi?lerdi. Mutluluk syrlary e?inin trafik kazasynda hayatyny kaybetmesiyle son buldu. Gülay, adeta yykylmy? ve erimi?ti. Kazadan aylar sonra bile halen e?inin eve dönece?ini dü?ünür, her ak?am onu kar?ylamak için en güzel kyyafetlerini giyerdi. Gece oldu?u halde halen e?i eve gelmeyince, sinir krizleri geçirir, a?layarak sabahy bulurdu. Ailesi bir süre sonra Gülay' y yanyna almy?ty. Daha sonralary iyice içine kapanan genç kadyn, zamanla insanlarla konu?mayy bile byrakmy? ve sadece dalgyn dalgyn dü?ünür olmu?tu. Böyle zor geçen 1 senenin ardyndan Gülay psikolojik tedavi görmeye ba?lamy? ve ilaçlarla ya?amaya aly?my?ty. Ylaçlar onu bol bol uyutuyordu. Uyandy?y zamanlarda karnyny doyuruyor, e?ine mektuplar yazyyor ve ak?amlary erken saatlerde tekrar uykuya dalyyordu. Bir süre sonra uyku ilaçlarynyn müptelasy olan genç kadyn, doktor tavsiyesiyle, ailesi ile birlikte Çanakkale' ye ta?yndy. Evleri Çanakkale yolu üzerinde bir köyün biraz uza?yndaydy. Evlerinin hemen arkasynda yükselen yüksek da?lar a?açlarla kaplyydy. Evlerinin hemen önünde ufak bir bahçeleri ve deniz balkonlary vardy. Bahçenin önünde ta?lykla kaply bir sahil ve hemen ilerisinde deniz vardy. Gülay denize girmeyi çok sevmesine ra?men, buraya ta?yndyklaryndan beri hiç denize girmemi?ti. Gündüzleri bahçedeki çiçekler ve a?açlar ile u?ra?yyor, ailesinin sohbetlerini dinliyor ve ak?amlary deniz balkonlarynda e?ine mektuplar yazyyordu.

Ayaklaryna gelen suyun so?uklu?u ile irkildi. Hava iyice kararmaya yüz tutmu? ve az önceki o güzel renk kary?ymy, yerini sise byrakmy?ty. Deniz biraz daha durgunla?my? ve dalgalar yerini ufak çyrpyntylara byrakmy?ty. Burada her insan mutlulu?u tadabilirdi çünkü do?anyn güzelliklerini her saat görebilirdiniz. Sabahlary adeta bir havuz gibi sakin olan denizde yürüyerek bile balyklary seyredebilir, ak?amlary çykan rüzgârlar ile ruhunuzun en derinliklerinde yolculuklara çykabilirdiniz. Fakat bunlar genç kadyny mutlu etmeye yetmiyordu. O, e?inin ölümüyle birlikte sanki bir yarysyny da kaybetmi?ti. Gördü?ü her güzelli?i ve tadyna bakty?y her mutlulu?u onunla payla?mady?y sürece, ne anlamy vardy bu güzelliklerin? Yçi her zamanki gibi, kara bulutlarla kaplanmy?ty. Ufukta görebildi?i son noktayy seçmeye çaly?yyor ve amansyz bir ?ekilde içinin yandy?yny hissediyordu. Bu acymasyz olay neden onun ba?yna gelmi?ti? Devamly mutlulu?unun neden ve kimin tarafyndan kyskanylyp, yok edildi?ini dü?ünüyor fakat bir türlü dü?üncelerini bir yere ba?layamyyordu. E?ini her dü?ünü?ünde, ona bir daha dokunamayaca?yny, bir daha öpemeyece?ini ve bir daha asla onun kokusunu koklayamayaca?yny fark ediyor ve bu dü?ünce yüre?ini sykyyordu. Kurtulmak için çyrpynsa bile kurtulamyyor, çevresinde ki her ?eyin bir çaresizlik çemberiyle saryldy?yny hissediyordu. Her gece uyurken, rüyasynda e?i ile bulu?aca?yny dü?ünüyor ve bu dü?ünce onun karanlyklarynda, sycak ve parlak bir y?yk olu?turuyordu. Bu ümitle uykuya dalyyor, fakat bir türlü e?ini rüyasynda göremiyordu.

Rüyasynda onu görebilmek için bir çok yol denemi? fakat hiç birinde ba?aryly olamamy?ty. Bu onu gitgide daha da ruhunun derinliklerine götürüyor, saatlerce bo? bo? dü?ünmekten ba?ka bir ?ey yapmyyordu. Ailesi bu duruma çok fazla üzülüyor, biricik kyzlarynyn tekrar eski haline gelmesi için ellerinden geleni yapyyorlardy. Lakin hiç biri genç kadynyn yüzünü güldürmüyordu, o sanki intihar etmeyi gururuna yediremedi?inden dolayy sadece ya?amyny sürdüren biri haline gelmi?ti. Bu durumdan nasyl ve ne zaman çykaca?yny hiç kimse bilmiyor fakat bunun böyle sürüp gidemeyece?ini tahmin ediyorlardy. Buraya geldiklerinden beri ilaçlaryny da kullanmyyordu. Ailesi, onu ilaç kullandy?y zamanlardan daha iyi görüyordu. Çünkü kyzlary ilaç kullanyrken devamly uyuyor, söylenen hiç bir?eyi anlamyyor ve daima hasta gibi oluyordu. Oysa ?imdi, sabah erken kalkyyor, bahçeyle u?ra?yyor, deniz kenarynda oturuyor ve aly?agelmi? mektuplaryny yazyyordu. Onlar için bu bile, oldukça iyi bir geli?meydi.

Gülay iskeleden kalkty ve eve do?ru yürümeye ba?lady. Sahilde ki ta?lardan dolayy düzgün yürüyemiyor ve yalpalyyordu. Çocuklu?undan beri buraya gelip gittiklerinden, denize dair olan tüm hikâyeleri bilirdi. Yaryn ay hilal ?eklini alacakty ve genç kadyn bir dilek dileyecekti. Eve ula?ty?ynda ak?am yeme?i hazyrlanmy?ty. Sessiz bir ?ekilde yeme?ini yedi ve odasyna çekildi. Yaryn için içi umutla dolmu?tu. Kim bilir belki gerçekten deniz ona geri döner ve iste?ini yerine getirirdi. Bu dü?üncelerin verdi?i garip bir huzurla uykuya daldy.

Sabah uyandy?ynda henüz güne? yeni do?uyordu. Uzun zamandyr yapty?y gev?ek hareketlerin tersine, büyük bir çeviklikle yata?yndan syçrady. Üzerini de?i?tirip yata?yny ve odasyny toplady. Kahvaltysyny yaptyktan sonra her zamanki gibi bahçedeki çiçeklerle ilgilenmeye ba?lady. Çiçeklerin hepsi bugün daha bir canlyydylar. Gülümsemeyi unutan yüzü ile onlara gülümsedi ve her biriyle tek tek ilgilenmeye ba?lady. Diplerini temizliyor, sularyny veriyor ve hepsine birer öpücük konduruyordu. Gülay' y balkondan izleyen annesi ve babasy birbirlerine saryldylar. Onu böyle görmek onlary çok mutlu etmi?ti. Ak?ama do?ru genç kadyn deniz balkonuna gitti ve büyük bir titizlikle kâ?ydy önüne yerle?tirip, kalemini çantasyndan çykardy. Yazaca?y her kelimeyi özenle seçmeliydi. Dü?üncelerini netle?tirdi ve yazysyna ba?lady ;

" Sevgili Deniz, Bilirsin, çocuklu?umdan beri devamly seninleyim. Tatil için geldi?imiz zamanlarda saatlerce seninle dans eder, Ystanbul' a döndü?ümüzde devamly seni izlerdim. Sen kimi zaman durgun, kimi zaman ne?eli olurdun. Hep bunu çözmeye çaly?tym ve artyk çözdü?ümü sanyyorum. Sanyrym sen aya â?yksyn deniz. Ne zaman ay çyksa, onun y?yklaryny alyp, binlerce yakutmu? gibi yansytyyorsun. Rüzgâr ile konu?uyor, kyyy ile oyunlar oynuyorsun. Ak?amlary kimseye içini göstermiyor, adeta içine bakmaya çaly?an olursa, sendeki a?ky göreceklermi? gibi kendini saklyyorsun. Fakat sabahlary ayyn yerini güne?e byrakmasyyla birlikte durgunla?yyor, kendini unutuyorsun. Ak?ama kadar böyle zaman geçirip, ak?am kendini aya hazyrlyyorsun. Kimi zamanlar rüzgâr ?iddetleniyor ve bulutlar ayy kapatyyor. Böyle zamanlarda, sevdi?ini göremedi?in için oldukça sinirleniyor ve içinde ne bulursan darmada?yn ediyorsun. Ben senin öfkeni kyyylara vurdu?un tekmelerden bile anlyyorum denizim. Ynan bana, belki de seni benden iyi anlayacak kimse yoktur...

Söyle bana denizim, bir gün ayyn hiç bir zaman do?mayaca?yny anlasan ne yapardyn? Bir daha hiç yakamozlar olu?turamayaca?yny, onunla olan sevginizin içinde olmasyna ra?men onu asla göremeyece?ini bilsen ne dü?ünür, ne hissederdin? Eminim ki öfkeyle buralary yykardyn ve bir daha hiç yüzün gülmezdi. Y?te sevdi?ini kaybetmek böyle bir?ey denizim. Sen ayyny asla kaybetmeyeceksin ama ben güne?imi kaybettim. Onu her dü?ündü?ümde içim a?lyyor, ya?am duruyor. Hiç bir ?ey yapmak istemiyorum. Bedenimi yyrtmak ve gökyüzüne yükselmek, her neredeyse onu bulmak istiyorum. Lakin hiç bir ?ekilde onu tekrar göremiyor ve ona tekrar sarylamyyorum. Anlattyklarymy her gün az çok gözlerimden anlady?yny farz ediyorum. Bu yüzden sana yazmaya ve senden yardym istemeye karar verdim denizim. Hilal' in göründü?ü ve senin en sevinçli oldu?un bugün senden bir dile?im olacak. Beni sevdi?ime kavu?tur denizim. Bir defaly?yna bile olsa onu görmek istiyorum. Beni aydynlatan, ne?emi yerine getiren ve zamanla hayatymyn anlamy olmu? o gülümseyi?ini görmek istiyorum. Artyk buralarda daha fazla onsuz kalmak istemiyorum. Ne olur denizim, beni onunla bulu?tur. Onu görmeme ve bir defacyk dahi olsa sarylmama aracy ol. Beni anlayaca?yny umut ediyor ve bana dile?im ile ilgili geri dönmeni bekliyorum... "

Gülay, mektubunu dikkatle katlady ve gö?süne yerle?tirdi. Ak?am yeme?ini yedikten sonra iskeleye çykarak bir süre karanlykta hiç bir y?y?yn meydana getiremeyece?i o güzel yakamozu izledi. Ardyndan ya?ly gözlerle dile?ini denize byrakty ve gözlerini kapatty. Sanki deniz dile?ini hemen yerine getirecek gibi hissediyordu. Sanki gözlerini açsa, sevdi?ini kar?ysynda görecek ve bu do?aüstü olaya deniz neden olacakty. Yava?ça gözlerini açty ama sevdi?ini göremedi. Gözlerinden bir kaç damla ya?, denize damlady. Genç kadyn büyük bir hüzünle yürüyerek evine gitti ve kimsenin yüzüne dahi bakmadan odasyna kapandy. A?lady, a?lady, a?lady... Hayat, ya?anylabilecek bir olgu olmaktan çykmy? ve adeta bir çileye dönü?mü?tü. Buna daha fazla sabredemiyordu. Fakat aksi yönde de yapabilecek hiç bir ?eyi yoktu. Kalbi daralyyor ve nefes almasy zorla?yyordu. Derin derin nefes alarak kendine gelmeye çaly?ty fakat her nefes aly?ynda gö?sü syzlyyor adeta nefes alyrken bedeni yyrtynyyordu. Hyryltylar çykarmaya ba?lady. Hyzly hyzly öksürdü ve bir süre sonra kendine geldi. Oldukça halsiz kalmy?ty, yata?yna uzandy gözlerini kapatty.

Gece uykusunda bir rüzgâr hissetti. Galiba balkon kapysyny açyk unutmu?tu. Ama kalkyp kapatabilecek hali de yoktu. Rüzgâr ayaklaryndan beline do?ru ilerledi ve gö?sünden ba?yna kadar inanylmaz bir yumu?aklykla esip gitti. Gülay, rüzgâr ile birlikte muhte?em bir huzur duygusuna sarynmy?ty. Gözlerini açty. Gördüklerine inanamayyp, gözlerini tekrar kapatyp açty. Denizin ortasyndaydy. Sahilden bir hayli uzakta olmasyna ra?men evlerini zar zor görebiliyordu. Denizde yürüyebiliyor ve ko?abiliyordu. Büyük bir sevinçle oradan oraya ko?up durdu, kendince rüyasynyn tadyny çykartyyordu. " Gülay... " Duydu?u sesle irkildi. Ses tam arkasyndan geliyordu ve yyllardyr hasret kaldy?y bir sesti. Hyzla arkasyny döndü. Kocasy yüzünde o bilindik gülümsemesiyle kendisine bakyyordu. Hiç bir ?ey diyemeden, hasretle kocasyna saryldy. Y?te dile?i gerçek olmu?tu, onca zamandyr ba?aramady?y ?eyi deniz ba?army?ty. Kocasynyn kollaryndan ayrylmadan tüm gücüyle onu sykty. Kokusunu öylesine özlemi?ti ki, yyllarca böyle durabilirdi. " Ah seni öyle özledim, öyle bekledim ki.. " E?i yanyt vermeden onun yüzüne bakty. Gözlerinde hafif bir keder vardy. Genç kadyn, gayet iyi tanydy?y kocasynyn yüzündeki gülümsemesinin ardyna saklanmy?, gözlerindeki kederi hemen fark etmi? ve onunda yyllardyr kendisini özledi?ini dü?ünmü?tü. Onu görmenin verdi?i sevinçle hiç bir ?ey dü?ünemiyordu. Kocasyna tekrar saryldy, onu tekrar koklady. Hiç uyanmak istemiyor, kalan tüm ya?amy boyunca bu rüyanyn devam etmesini istiyordu. Yyllaryn verdi?i özlem ve hasretle saatlerce konu?tular. Birbirlerini ne kadar özlediklerini, birisinin olmady?y ya?amda di?erinin eksikli?inin nasyl hissedildi?ini anlatyp durdular. Her ikisi de heyecanly ve sevinçliydi. Bir o kadarda hüzünlüydüler. Genç kadyn güne? ufuktan yava? yava? do?arken, gözlerini bakmaya doyamady?y kocasyndan alarak denize çevirdi ve a?lamaya ba?lady. Kocasy " A?lama... " dedi. A?lamamasy imkânsyzdy, birazdan uyanacak ve bu güzel gece sona erecekti. Bir ay boyunca yine kocasyna hasret kalacakty. Ona hyzly hyzly yine mektup yazaca?yny, hiç durmayaca?yny, her ay hilali sabyrsyzlykla bekleyece?ini söyledi. Kocasy elleriyle karysynyn a?zyny kapatty. Gözlerinde garip bir baky? vardy. Gülay' y öptü. " Gitme desem de, gideceksin, fakat dönece?inde unutma, burada seni bekliyor olaca?ym... " dedi. Güne? do?mu?tu, Gülay artyk uyanmasy gerekti?ini ve uyanmazsa ailesinin endi?elenece?inden, onu zorla uyandyracaklaryndan, bu güzel rüyanyn sarsyntylarla bitmesini istemedi?inden bahsetti. Ona son defa sarylarak, denizin üzerinden yürümeye ba?lady. Evine do?ru yakla?tykça yüre?i syzlyyordu. Ara ara arkasyna bakyyor ve kocasynyn orada bekledi?ini görmek içine tarifi imkânsyz bir huzur veriyordu. Gözya?lary içerisinde sahile çykty ve evlerinin önündeki kalabaly?y fark etti. Biraz daha yakla?ynca, kulaklary annesinin feryatlaryyla çynlady...

" Gülay, Gülaaay, Gülaaaay.... "