Maniçilik – Erkən Orta əsrlərdə İran, Orta Asiya, Əfqanıstan və qismən də Azərbaycanda yayılmış içtimai-sosial hərəkat.
Maniçiliyin banisi Mani (216 – 274 və ya 276) Şərq ölkələrində rəssam kimi məşhur oluş və Mani Nəqqaş adı ilə tanınmışdır. Manilik təlimi Sasanilərin hakimiyyətinin ilk dövründə İranda, Orta Asiyada və digər ölkələrdə Atəşpərəstlik dininə qarşı çevrilmiş geniş dini hərəkat idi.
Hələ cavanlığında Şərqi İran və Hindistanda olmuş Mani brahmanizm, buddizm, Orta Asiyanın şaman ayinləri ilə tanış olaraq, tərkibində xristianlığın, buddizmin, brahmənizmin, zərdüştiliyin, Ön Asiya qnostisizminin elementləri olan çox sinkretik təlimin əsasını qoymuşdu.
Maninin təlimində bütün dinlərin vahid bir dinlə əvəz edilməsi meyli var idi. 243-cü ildə Şahənşah Ardı »