Haqqinda.az

bir elif hikayesi

.ben ben lise 2 de okuyan bi delikanlı,,o ise sınıfımıza yeni gelmiş güzel bi kız..adedim değildir her güzele gönül vermek,,adedim değildir güzelliğini edeple taçlandırmamış sevgiliye gönül koymak,,

ilk kez birinden hoşlandım,,aşık oldum hatta,,ona olan duygularım her geçen gün güçlenerek artıyodu,,bazen derslerde çaktırmadan onu izliyodum,,

nasıl olduğunu bilmiyorum..bir anda tutuldum..hiç beklemiyordum böle bir şeyi,,

artık sınıfta onun dikkatini çekmeye,,onu güldürmeye ama çok konuşarak ta sıkmamaya nyetim vardı,,ilk günlerde böle yapmıştım ama bana 2 sene önce iyi bir ders veren öğretmenimin sözleri aklıma geliyor ve derste ilgisiz konular konuşmamaya çalışıyodum,,

acaba sevdğimi bildirsem mi,,bni kabul eder mi,,belki kabul eder,,yada bi sevdiği vardır,,bni reddeder bni,,yada bni Ardı »

Sevgimi sənə necə anladacağımi bilmirəm...Amma bildiyim tək şey, səni
dəlicəsinə sevdiyimdir...Səninlə elə
birləşdim ki, ayrılmaq deyil, qopa bele bilmirəm
səndən... Nə səni buraxa, nə də özümü sənsiz
hiss edə bilirəm...Bunların heç birini edə
bilmirəm, çünki artıq düşünə bilmirəm.
Dərrakəmə, mənliyimə elə yerləşmisən
ki, səni ordan çıxartmaq belə imkansız.
Bəlkə də özümü kiçik sanıram. Sevgidə kiçik olma söz anlamı olsa belə, sevə-
sevə səninçün hər addımı atıram.
Səni o qədər çox sevdim ki, artıq
sevgim səndən belə üstündür...
Səni sevdiyimi dağlara, daşlara bir sözlə
bütün kainata qışqırmaq istəyirəm. Səni sevirəm, Səni sevirəm, Səni
sevirəm...!
Bu kəlmə toplularını dəfələrlə
səninçün...yalnız səninçün təkrarlaya
bilərəm...
Bilirsənmi...? Səni sevdiyindən bəri artıq çevrəmdəki hər şey gözümə daha
gözəl, daha xoş və daha da ümüdverici
gəlməyə başladı...Çünki onlar Ardı »

Bir adam anlatıyor ve bir avukat dinliyor:
Karımı 1998'in sonbaharında kaybettim...Yedi senelik evliliğimizin iki
senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik.
Karım , her evlilik
yıldönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveler, "Bunlar bizim hayatımızın
gölgeleri" derdi.. Öldüğünde,yedi tane resmimiz vardı.97'in bir gecesinde
onu aldattım.Oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdiğimi ve sonsuza kadar
sadık kalacağımı söylerdim. Ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi
tekrarladım. Tuhaf bir gülümsemeyle baktı bana ve sadece "Biliyorum" dedi.

İzmir'e kar yağdığı gün, yani bir ay önce, evdeydim.Fotoğraflarımıza
bakıyordum yine... Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o gün
fark
ettim.A.R.K.A.S.I.N. Gerisi için yılları yetmemişti.Ama sanırım "Arkasına
bak"yazmaya filan niyetlenmişti.
Hemen çerçevelerin arkasına baktım.Hiçbir şey yoktu.Sonra birşey dürttü
beni, hepsini teker teker söktüm. Ardı »

Bu gunki dersin adi " Bagislamanin Yungulluyu"

Bir lissey müəllimi bir gün dərsdə şagirdlərinə bir təklif verer : "Bir həyat təcrübəsinə qatılmaq istərsinizmi?" Şagirdlər çox sevdikləri müəllimlərinin bu təklifini tərəddüdsüz qəbul edərlər. "O zaman" deyər müəllim. "Bundan sonra nə desəm edəcəyinizə də söz verin" Şagirdlər bunu da edərlər. "İndi sabahkı tapşırığınıza hazır olun. Sabah hamınız bir plastik torba və bəş kilo kartof gətirəcəksiniz!" Şagirdlər , bu işdən çox bir şey anlamamışlar. Amma ertəsi səhər hamısının sıralarını üzərində kartoflar və torbalar hazırdır. Özünə maraqlı gözlərlə baxan şagirdlərinə belə deyər müəllim: "İndi, bu günə qədər bağışlamağı rədd etdiyiniz hər adam üçün bir kartof Ardı »

Ömrünün sonuna 25 gün qalıb dedi həkimlər.Onsuz da bu xəbəri çoxdan gözləyirdi.Daim yalnız qalmağı sevər,yalnız qaldğı axşamlar ulduzlara baxmağı sevərdi.Son günlər isə demək olar ki,heç gülmürdü də.Ailəsi,dostları əlindən gələni edirdi.Amma yenə də xeyri yox idi.



Bir gün yenə ulduzları seyr etmək üçün axşam üstü evdən çıxdı.Parka gedən yolda bir qızla toqquşdu.Ayağa qalxdılar.Göz-gözə gəldilər...

Artıq hər gün görüşürdülər.Sanki bir-birləri üçün yaradılmışdılar.



Ömrünün son dəqiqələrinə 3 gün qalmışdı artıq.O isə hələ də açıqlamamışdı sevdiyinə öləcəyini.Əlinə kağız qələm aldı və sevgilisinə bir məktub yazdı və anasından xahiş etdi ki,bu məktubu sevdiyinə o öləndən sonra versin....Son 3 günü də o sevgilisinə heç nə demədi.Son 3 gün daha təlaşlı Ardı »

0 Yaşında
Ata :
Bu şirin necədə kiçikdi. İndi bu kiçik şey mənim qızımdı?
Gözləri də mənə nə qədər çox bənzəyir...

Qızı :
Bu gözlərini məndən heç ayırmayan kişi yəqin mənim atamdı...

5 yaşında

Ata :
Şahzadəm mənim, gözəl qızım...
De görüm atan sənə nə alsın...?

Qızı :
Ən çox atamı sevirəm...
Atam, niyə anamla yatır?
Həmişə mənimlə yatsın, başqasını sevməsin...

10 yaşında

Ata :
Getdikcə yaramaz olur, kimə oxşadı bu qız?

Qızı :
Mən atama aşiqəm, onu çox sevirəm.
Böyüyəndə atam kimi kişiylə evlənəcəm.
Atam bu ay cibxərcliyimi artırar görəsən?

15 yaşında

Ata :
Nə qədər də tez böyüdü...
Evə Ardı »

Internetdə tanışlıq hekayəsi... Çox maraqli bir hekayədi...

6-cı gün. Tənhalıq.
Qız: Salam. Nə olub axı sənə? Heç olmasa arada girəndə cavab yazda. Rüfət sən yaxşısan? Heç olmasa yaz ki yaxşıyam. Narahat oluram axı.. Ufff... Nəisə. Getdim sağol.

7-ci gün. Üsyan.
Qız: Salam bircə demə ki yoxsan burda... Ey mən darıxıram axı... Aydındır səndə belə etdin... Sən də məni tərk etdin hamı kimi. Mən isə sənə inanmışdım. Özümdən çox inanmışdım. Sən məni aldatmayacağına söz vermişdin, inandırmışdın məni bu neçə gündə özünə. Səndə bu cəmiyyət tək əclaf çıxdın. Əclaf... Nəisə daha səni narahat etməyəcəm. Bu gündən sonra daha heç kimi narahat etməyəcəm. Ardı »

Qız:
- Mən səninlə azad deyiləm,amma əsil məhəbbət azad olmalıdır.
Oğlan dərindən nəfəs alaraq dedi:
- O ipi mənə ver. İpi götürür, bir ucunu öz ayağına, digər ucunu qızın ayağına bağlayır-gəl kiçik bir oyun oynayaq!
- Oynayaq!
- Bax bu kiçik ip bizim sevgimizdir, təsəvvür elə ki, mən sənə azadlıq verirəm, get.
Qız 1-2 metr gedir, ip qurtarır.
- Mən gedə bilmirəm, sənin sevgin mənə mane olur.
- Bizim sevgimiz!-oğlan sakitcə dedi-sən bir də cəhd elə.
Qız ayağını çəkdikcə ip ayağını kəsir.
- Məni incidir, ağrıdır axı.
Oğlan pambıq götürür,qızın ayağına əvvəl pambığı dolayır, sonra yenidən iplə sarıyır.
- İndi get.
Ardı »