Sevgi varmı? → Günəşim
Səhər açıldı...Bu gün tam 4 ildirki səhərimi “Onsuz” açırdım...Və mən yenə hər gün olduğu kimi yerimdən qalxıb pəncərəyə yaxınlaşdım,günəşin şüaları üzümə vururdu və mən yenə “bu gün mənim üçün sənsiz yeni bir həyat başlıyır,Sənsiz yaşamağa dəyər” deyib,yenə də özümü aldadaraq otaqdan çıxdım.Anamın hazırladığı səhər yeməyini yemək üçün süfrəyə əyləşdim...Anam isə hər gün eyni baxışlarla mənə baxırdı.Sanki içi ağrıyırdı məni gördükcə...Sanki qışqırmaq istiyirdi daha bəsdi deyə...Və mən artıq bu baxışlara alışmışdım.Anam yenə sözə başladı:
-Oğlum niyə hər gün bir az daha zəifliyirsən.Gözlərinin altındakı çökəkləri görmürsən...?Bədənin necə halsızdır görmürsən...?Bütün günü dilindən bir kəlmə çıxmır və anam dözmədi qışqırdı...” Nə vaxta qədər əziyyət çəkəcəksən...?O indi Ardı »