Haqqinda.az

Hava qaralib,soyuq deyil,amma
yagis yagir.Goy gurultusu etrafa
toplasmis insanlarin sesine
qarisaraq qulagi batiran
urkuducu ahengle yoldan kecen
masinlari dayandirib,cevreni
qirmizi,sari renge boyayan tixac
yaradir.Izdihamin icerisinden
namelum ses:(heyecanla) AAlo
Fransa Rivyera.Nitsa seheri "San
Trope"bari.Etraf curbecur isiqlarla
ehate olunan oynaq ispan
musiqisinin sedalari altinda genc
barmenlerin maraqli showlari
izleyen ve siqaret tustusunden
mest olub bir-biri il reqs eden kisi
ve qadinlarla doludur.Yaxinli
gindan 2 sarisin edebaz xanim
eylesen stolun uzerindeki telefon
zeng calir.Xanimlard an biri
musiqinin ritmiyle bedenini
herket etdirerek telefonu
goturur.Zenge cavab vermekcun
duymni basir,ancaq hec ne esid
bilmir.Gozlerini qiyaraq etrafa
boylanir,anien gulumsunur(ucad
an) Heey senyor este tu?)(Cenab
bu sizindi?) 28-30 yaslarinda
yarasiqli,
bir oglan gulumsunerek masaya
yaxinlasir.telefonu qizdan alib
qulagina tutur:Alo Tural?!...
BAKI
Yagish durmadan yagir,
Tural sesi daha aydin duya
bilmekcun izdihamdan ayrilaraq
yolun diger hissesine kecir
Tural:(ucadan,h eyecanla)Alo
Zaman hardasan indi?
Zaman telefon qulaginda bayaq
erkle onun zengine ixtiyarsiz
cavab Ardı »

evli ama yinede seviyorum

slm bu yaşanan ve haladaha yaşadıgım olay burada dilim döndükce yazacam ama yaşamayan bilemez??ben bayanım 23 yaşındayım eşimden ayrılalı 5 yıl kadar oldu ayrıldıktan 1 yıl sonra karşıma hiç ummadıgım an zamanda karşıma mükemmel biri cıktı ama evliydi 42 yaşındaydı başta ciddiye almadım sonradan aradan zaman gectikçe cok sevdim öleki kendi canımdan bile vaz gececek kadar bi yanım bırak arkanı dön umursama yeter artık çektiklerin ama diğer tarafımda nereye sen onsuz nefes alabilirmisin şu karanlık boş dünyada yanlız yaşayabilirmisin diyor kendimi aglayarak teselli ediyorum kalbim acıyor içim daralıyor onsuz nefes bile almak haram o olsun hayatımda hiç bişeyim Ardı »

büyük bir aşkın bitişi

Bir ağustos akşamıydı.Onu görmüştü gözlerim sanki başka kimse yok gibi onu görmüştüm.Çaresiz bir güvercin gibiydi bakışları o bakarken dayanamayıp bende bakmıştım.ertesi günü onların dükkanın önünden geçtim ve o geçme hayatımı büyük bir şekilde etkilemişti.akşam gittiğim düğüne oda gelmişti.Gözlerini bir dakika bile benden ayırmamıştı.Nasıl bulduysa numaramı bulmuştu beni aradı saat gece yarılarını bulana dek konuşmuştuk.beni etkilemişti.Ve tam telefonu kapatacağım zaman bana benimle çıkarmısın demişti bende evet dedim ve herşey okadar güzel gidiyorduki bir gün bitteceği aklımıza bile gelmezdi.İkimizde çok mutluyduk ama onda bişey vardı sanki eskiyi özler gibiydi bunu anlayabiliyordum ama anlamak istemedim.Ben tam herşey yoluna girdi asyayı unuttu Ardı »

YoKlUgUN işdə belə...

Dünən gecə bir dost evində səninləydim bütün gecə.
Bilərsən saatlarla danışılar. Haradasa səhər olar,
Günəş yüzünü göstərər də sən bibi/hələ danışarsan...

Niyə/səbəb heç cür yola qoya bilmədiyimi anlaya bilmədiyim

həyatıma baxdım.

Sonra gün ağardı mən sənə,

sənin oxuya bilməyəcəyini bildiyim bir məktub yazdım.
Oturdum, xatirələrimi, illərimi qarşıma al/götürdüm,

anladım ki əsla bir daha Yaşanmaz,

nə sənlə nə başqasıyla.
O anlar insanın həyatında bir dəfə yaşayacağı anlar idi,
Nə təkrarı vardı nə geri dönüşü anladım..
Amma yenə də son bir dəfə belə olsa

səninlə danışmaq istədim,

sən məni anlaya bilən tək insan,

bu dünyayla oynadığım oyunda tək oyun yoldaşım,

ən Ardı »

Şen kompaniya-3 oğlan ve 3 qız
Floridanın qızıl çimerliyine
istirahete gedirdi. Onları
mehriban güneş, isti qum, mavi
su ve gözel sefa gözleyirdi.
Onlar sevib sevilirdiler.
Etrafdakılara xoş gülüş bexş
edirdiler. İsteyirdiler ki, hamı
onlar kimi xoşbext, sevincli
olsun.
Avtobusda onlarla birlikde bir
genc oğlan da gedirdi. O kederli
halda sanki nedense sıxılırdı.
Qızlardan biri onun yanında
eyleşdi. Bu gencin adı Vanqo idi.
Vanqo 4 il Nyu-york
hebsxanasında olub, indi ise
evine qayıdır. Bu genc qızı daha
da teeccüblendirdi, bes ne üçün
o bele kederlidir.
— Siz evlisiniz? — qız soruşdu.
Bu suala çox qeribe cavab geldi
— Bilmirem...
Qız teecüble soruşdu:
- bilmirsiniz?
Vanqo dedi:
— Bilirsiniz men hebsxanaya
düşende heyat yoldaşıma
mektub yazdım ve bildirdim ki,
uzun müddet olmayacam. Eger
ona meni gözlemek çetin olarsa,
eger uşaqlar ne vaxtsa meni
soruşmğa başlayarlarsa Ardı »

Bir avtobus dayanacağında qarşılaşmışdılar ilk dəfə. Biri Tibb Universitetində oxuyurdu, digəri Memarlıq və İnşaat Universitetində. O ilk qarşılaşmadan sonra bir daha, bir daha və bir daha görüşə bilmək üçün hər dəfə eyni saatda, eyni dayanacaqdan, eyni avtobusa mindilər.
Gənc idilər, çox gənc... Bir-birləri ilə danışacaq cəsarəti tapmaları vaxt aldı, amma nəhayət bacardılar.
Əslində heç biri hər səhər avtobusa mindikləri tərəfdə yaşamırdılar. Oğlan dostugildə qaldığı üçün həmin dayanacaqdan minmişdi, qız ısə isə bacısı gildə. Sırf bir-birlərini görə bilmək üçün hər səhər tezdən evlərindən çıxıb şəhərin taaa o başından həmin dayanacağa gəldiklərini gülə-gülə bir-birlərinə etiraf etdilər bir gün...
Universiteti bitirən kimi evləndilər. Xoşbəxt idilər, çox xoşbəxt. Ardı »

Bir gun komandire mektub gelirki bir esgerin atasi rehmete gedib komandir mayoru cagitdirib deyir ki ona deyin atasi olub amma ele deyin ki cox pis olmasin da mayor esgerleri yigir siraya fereget saga don hami saga donur sola don hami sola donur sora deyir kimin atasi sagdi 1 addim ireli gelsin esgerler ireli gelende mayor hemin esgere deyir ala sen hara ozuvu soxursaaaan? Ardı »

yarali bir volkan

canim benim, bunu o kadar icten yaziyorum ki kendim bile halime sasiyorum...
Daha bundan iki ay önce tanimiyordum bile seni. Ama simdi... Her an aklimdasin, elimde degil, engel olamiyorum buna. Benim kontrolümden cikti, gönlüm söz dinlemiyor...Mantigim yeter dur artik, at onu yüreginden, kalbinden, aklindan, o oraya ayit degil diyor... ama söz geciremiyor iste. Kendime ugraslar icaat ediyorum, sacma sapan seyler yapiyorum yeterki seni düsünmeyim diye, ama vardigim son nokta hep sen oluyorsun. Kendimi arsiz, söz dinlemez lise kizlari gibi hissediyorum. Biliyorum geri gelmiyeceksin, biliyorum baslamadan bitti, biliyorum sonu yok, biliyorum elinde degil, biliyorum hepsini biliyorum ama sanki ben ikiye bölündüm Ardı »