Haqqinda.az

Yolda qarşılaşdığımızda azan oxunurdu. -“Gel seni mescide aparım.” dedim.
“Bugün “Müqqeddes Cüme” günüdür bilirsen” -“Sende menim mescide getmediyimi bilirsen.” dedi.
-“Bilirem amma sebebini heqiqetende bilmek isteyirem çox maraqlıdı.”
-“Ne bilim olumur da. Hem şalvarımın ütüsü pozulur, dizleri çıxar deye narahat oluram.” dedi.
Qeyri semimi gülmeye başladım. -“Her halda zarafat edirsen.
Bunun üçün heç mescidi terk etmek olar?”-“Ciddi deyirem.
Geyimime ve xüsusile yaşıl rengi sevdiyimi ve nece diqqet etdiymi bilirsen” dedi.
Heqiqetende ele idi. Geydiyi bir birinden gözel paltarları, mütleq yaşılın bir başqa tonundan seçer ve her zaman ütülü olardı paltarları.
-“Yaxşı” dedim.”Heyatında heç mescide getmemisen?”
-“Uşaqiken babamla bir iki defe getmişdim. Hem o yaşlarda şalvarımın dizleri çıxacaq deye her halda narahat olmurdum.
Lakin artıq mescide gedeceyimi zenn etmirem.” Dedikleri meni son derece teecüblendirmiş ve söhbeti açdığıma peşman etmişdi.
Daha sonra sağollaşıb ayrıldıq. Onunla söhbet etmeyimizden iki ay sonra;
onun mescidde olduğunu dediler mene. Hemin an getdim.
Mescidin bağındakı namaz qılınan yerlerin qarşısında durmuşdu.
Ve yenede yaşıllar var idi üzerinde. Yavaşca yanına yaxınlaşdım ve yavaş bir sesle:
-“Bes mescide gelmeyecekdin?” dedim. Heç sesini çıxartmadı.
Çünki musalla daşının üzerinde yaşıl örtüklü bir tabutun içinde yatırdı.