Əfsunə ayna qarşisinda dayanib ozunə baxirdi. İllər necə də dəyişmişdi onu.
Nələr-nələr yaşamişdi bu illər ərzində. Yenə də doğulub boyuduyu bu şəhərdə keçmişi xatirlayirdi:
Çox kasibliq içində boyumuşdu, atasi onun 10 yaşinda olanda ağir xəstələnmişdi, işlədiyi zavodun mudiri aylarla maaş vermədiyindən mualicə elətdirə bilməmiş və vəfat etmişdi. İllər çətinliklə, yoxsulluqla keçmiş, Əfsunə boyumuşdu. Univerisitetə qəbul olduğu il yenə də həyatin çətinliyi ilə uz-uzə gəlmişdi, imkansizliq ucbatindan təhsildə urəyincə olmayan bir addim atmişdi.
Elə həmin il həhyatinda çox şey dəyişmişdi onun. Univerisitetin başqa bir fakultəsindən oz həmyerlisi olan biri həyatina girmişdi, həyatinda ilk dəfə birinə bu qədər guvənib bağlanmişdi.
Aradan illər keçmiş, vədlər verilmiş, ailə qurmə planlari qurulmuşdu.
İlk olaraq sevdiyi oğlan ailəsinə açiqlamişdi vəziyyəti, ailənin isə cavabi heç də xoşagələn olmamişdi. Hətta qətiyyən qarşi çixilmişdi, ata çəkdiyi əziyyətləri, xərclədiyi pullari oğluna xatirlatmiş, ana isə ozunu xəstəliyə vurmuş, hətta sudunu halal etməyəcəyini demişdi oğluna. Və hətta Əfsunənin anasina xəbərdarliq gondərmişdi ki, qizina sahibn çixsin! Ana isə cox dilxor olmuş, qizina qarşi artiq xeyli dəyişmişdi.
Univerisitet bitdikdə isə gənclərin yollari ailələrin səyi milə ayrilmişdi....
Və bir gun sevdiyi insan Əfsunəyə zəng edib halalliq istəmişdi, çunki nişanlanirdi...
Onun nişanlandiği qizin vaxtilə atasinin işlədiyi zavodun mudirinin qizi olduğunu Əfsunə sonralar oyrənmişdi....
Butun bunlardan sonra o həyatdan kusmuş, həyatinin ən ağir, çətin gunlərini yaşamiş, bir muddət heç kimə guvənə bilməmiş və hec zaman ailə qurmayacağini duşunmuşdu....
Ustəlik anasinin da onunla tərs rəftari onu tamamən həyatdan soyudurdu, qohum-taniş qizlar bir-bir nişanlanirdi və hər dəfə anasinin uzun danlaqlarini eşitməmək uçun hara gedəcəyini bilmirdi...
Sonun da isə onu bəyənən, son dərəcə mədəni, təhsilli zəngin bir bəylə ailə qurmuş, onunla Avropaya getmişdi....
Və artiq 5 il idi ki, o ailəli idi, gozəl, şirin bir qiz ovladi, avropa da davam etdirdiyi, urəyincə olan təhsili vardi...
Nəhayət gənclik həyati boyu həsrət qaldiği ailə xosbəxtliyini qurduğu ailəsində tapmişdi....
Gorunuşcə də xeyli dəyişmişdi, əvvəlkindən çox-çox gozəl idi. Bircə gozləri, baxişlari dəyişməmişdi....
Əfsunə o insan haqqinda da eşitmişdi: Onun ovladinin olmadiğini, atasinin yenicə vəfat etdiyini, həyat yoldaşiyla boşanmaq uzrə olduğunu və qayinatasi-zavod mudirinin həbs olunduğunu... O, əmin idi ki, o insanla anasi indi mutləq onu xatirlayirlar və keçmiş uçun çox peşmandirlar...
Nə olur olsun bu həyatda sevgidən ayrilmağa dəyməz...
Tarix: 03.12.2014 / 17:52 Müəllif: Aziza Baxılıb: 58 Bölmə: Sevgi şerləri