Nəriman Əbdürrəhmanlı → Yelçəkən
…Nə sirrdisə, hər gecə yuxumda uçuram.
Elə bil, hardansa əsən yel məni
qabağına qatıb aparır…
Bu hekayənin qəhrəmanının
müəllifə etirafı
…- Gördünmü?
- Yox, eşitdim…
…deyirlər, səhər-səhər teleradioşirkətdə olub: görünür, yanına getdiyi adamın işə gələn vaxtını dəqiq bilirmiş; içəri girəndə görüb pələ-pötür, cöngəsifət, iki qulaqdan da mayıf dostu özündən balaca yazı masasının arxasında oturub, üz-gözündən rahatxanada gücənib-gücənib, birtəhər azad olan adamın xoşbəxtliyi yağır.
Adət elədikləri kimi görüşüblər; o, qapıdan girən kimi bərkdən «hə-ə-ə!» - deyib, dostu da uzun illərin vərdişiynən onun ilk kəlməsinin nə olduğunu səhvsiz-filansız bilirmiş, əvəzində ürəkdən gələn «hə-ə-ə də-ə-ə!» deyib, yəni salamının cavabını verib; düzdü, gövdəsinin ağır yerini stuldan qaldırmağa bir balaca çətinlik çəkib, amma girdə, Ardı »