Haqqinda.az

Dan quşu can verir - sönür həyatı
Üstündən qara yel əsən şam kimi;
Hardasa səslənir həzin bayatı -
Səhər aşiqinə ehtiram kimi.
Bürcündən ayrılıb tək ulduz axır
Qaranlıq gecənin tən yarısında;
Dan quşu can verir - dağlardan ağır
Hicran ağrısı da var yarasında.
Dikilib üfüqə solğun baxışlar,
Görəsən ilk şüa saçılmayacaq?
Susur çay, başını əyib qamışlar -
İki göz qapanıb açılmayacaq.
Bir görün nə deyir o inləyən sim:
“Gündüzə həmdəməm, bahara sirdaş;
Razıyam bircə gün əvvəl öləydim,
Öləydim Günəşi görə - görə kaş”.
Dan yeri, şölələn! Şəfəqinlə yaz
Vüsal sabahının salnaməsini!
Sevgilin çağırır - yubanmaq olmaz,
Sənə həsr eləyib son nəğməsini... Ardı »

Oqtayam - atamın, anamın ilki.
Bu saat qayğısız uşağam sanki;
Bu saat o qədər ucalıram ki,
Buluda dəyirəm, ahıllıq yaşım!
“Haqq itməz” kəlamı gəzir ölkədə,
Qalmaz saldığın iz heç vaxt kölgədə;
Yanıqlı ah çəkib hərdən bəlkə də
Könlünə dəyirəm, ahıllıq yaşım!
Ömür - gün bağında az - maz barım var,
Düzdə bərəkətim, dağda qarım var;
Nəvə - nəticəli yaşıdlarım var,
Mən indi babayam, ahıllıq yaşım!
Xain, dişlərindən qan dama - dama
Divə arxalanır. Yanır yer, səma...
Əzabkeş, mübariz, müdrik xalqıma
Zəfər diləyirəm, ahıllıq yaşım!
Qalib gələcəyik, vuruşsaq da tək,
Namərd yuvasına yanğın düşəcək!
Vallah Azərbaycan bütövləşəcək -
İnamla deyirəm, ahıllıq yaşım! Ardı »

Sözünün bəzəyi - hikmət, gözəllik,
Dillər əzbəridir Mövlanə Rumi;
Arxada qalsa da səkkiz yüzillik,
Ölməyib, diridir Mövlanə Rumi!
İdraka dəryadan dərin deyir o,
“Gəl, gəl! Göz üstədir yerin” deyir o;
“Olduğun kimi də görün” deyir o -
Nə vaxtdan bəridir Mövlanə Rumi!
Doğmadır Konyaya, Təbrizə, Qarsa,
Türkə, yəhudiyə, ərəbə, farsa...
Tanrıya çox yaxın on dahi varsa,
Onların biridir Mövlanə Rumi!
“Eşqi də oyadıb” şeirin səsiylə,
Ruhsuza can verib pak nəfəsiylə;
Əlli min beytlik “Məsnəvi”siylə
Əbədi yol gedir Mövlanə Rumi!
Qədim müasiri bütün çağların
Uca zirvəsidir qoca dağların.
Haqqı, hürriyyəti sevən xalqların
Böyük şairidir Mövlanə Rumi! Ardı »

Kök - təməl, kök - dayaz, kök - dərin;
Gövdə - güc birliyi köklərin.
Köklərin ardıdır kötükcə,
Necədir, hardadır kötükcə?

Ömür qış günütək qısalıb,
Şeh - sarı yarpaqda göz yaşı.
Ağaclar nə yaman azalıb?
Kötüklər - meşədə “başdaşı”.

Söyləyib təbiət sağlığı,
Şərab da, şirə də içirəm.
...Küçədə siqaret qalığı -
Kötük... ayaqlayıb keçirəm! Ardı »

Bu qız totuq, sevimli,
Ağlamır, gülümsəyir.
Böyüyüb söyləyəcək:
- Baba, sabahın xeyir!
...Nəvəm belə olacaq.
Bu qız məktəb geyimli,
Qisməti xoş duyğular;
Sol əlində qərənfil,
Sağ əlində kitab var.
...Nəvəm belə olacaq.
Küçəni yağış yuyur,
Bu qız çətir götürüb,
Səhər - səhər özünü
İslanmaqdan qoruyur.
...Nəvəm belə olacaq.
Bu qız gəlin köçür ki
Baharın ilk ayında!
Ürəyim pıçıldadı:
“Sən o vaxt olmayanda...
Aysel belə olacaq;
İndiki bapbalaca
Aysel belə olacaq!” Ardı »