Sevgi varmı? → Qaranquw....
Qaranquş!!! Qaranquşun biri, bir adama aşiq olmuş. Pəncərənin önünə qonmuş, bütün cəsarətini yığmış, tüklərini qabartmış, sonra kiçik sevimli dimdiyiylə şüşəyə vurmuş. Tıq..... Tıq. .....Tıq.... Adam şüşəyə baxmış. Amma içəridə öz işləriylə məşğul olurmuş.. Məşğulmuş! Kimmiş onu işindən saxlayan? Kiçik bir qaranquş! Həyəcanlı qaranquş, təlaşını basdırmağa çalışaraq, dərin bir nəfəs almış dimdiyini açmış, sözlər tökülməyə başlamış. Ey adam! Mən səni sevirəm. Səbəbini soruşma. Uzun zamandır səni izləyirəm. Bu gün cəsarət tapdım danışmağa. Xahiş edirəm pəncərəni aç və məni içəri al. Birlikdə yaşayaq. Adam birdən parlamış: Yox daha nələr? Dayandıq yerdə sən də haradan çıxdın indi? Olmaz, götürə bilmərəm, demiş. Səbəbi də: Sən Ardı »