Sevgi varmı? → GOZLE MENI
Bir payız küçəsi ilə addımlayıram. Saralmış palıd və söyüd yarpaqları ətrafımda uçuşur. Yarpaqlar torpağa düşür və həyatlarını başa vururlar. İndi sən mənə ağacdan düşmüş xəzəl qədər uzaqsan. Həyat küləkləri səni yarpaqlar kimi hara apardı heç bilmirəm. Yarı ilıq, yarı soyuq payız havasını udduqca ətrini aldım payızdan. Artıq bir payızdır ki, uzaqsan məndən. Bəlkə də bundan sonra hər payız sənli günlərimdən ürəyimdə yaranmış bir otağın qapısını açacağam. O otaqda gəzişib sənlə, sənin nəfəsinlə dolu anlarımı xatırlayacağam. Heç gedəndə fikirləşdinmi ki məni kimin və ya nəyin ümidinə buraxırsan? Olmazdımı ki məni də özünlə aparasan??? Səninlə ölməyə də hazır idim. İndi isə sənsiz günlərim Ardı »