Sevgi varmı? → **SeVGi_HeKaYeM**
Payızın axır günlərində ağacların
budaqlarında tökülmək üzrə
olan saralmış son bir-iki yarpaq
qalıb ki mənim də sənə olan
ümidlərim həmin yarpaqlara
bənzədi. Sən qayıtmadın o
sonuncu yarpaqlarla birlikdə
mənim ümidlərim də yerə dəyib
qara torpağa qarışdı. Fəsillər
keçəcək gələn yaz həmin
budaqlara yeni yarpaqlar
gələcək, amma mənim ümidlərim
bir daha çiçək açmayacaq, çünki
sənə olan nifrətim onları
kökündən qoparıb atdı.
Yadındadırsa biz yağışı çox
sevərdik xoş təsadüf idi. Yağışlı
bir gündə tanış olmuşduq. Mən
sənə yağışdan qorunmaq üçün
öz çətirimi təklif etdim sən isə
gülümsəyib çətirin altına
sığındın. Bir kəlmə söyləmədin
yağış öz damcılarına ara vermir
sükutluğu pozur öz şırıltısı ilə
aləmə səs salırdı. Biz üz-üzə göz-
gözə dayanıb bir-birimizə
baxırdıq. Sanki gözlərimiz
danışırdı. Bax elə bizim qəmli
hekayəmiz də belə başladı.
Sonralar hər yağışda çətirsiz əl-
ələ verib yağışın altında
gəzirdik. Ardı »