Haqqinda.az

Çox vaxt gencler sevgini diger hisslerle (eger buna hiss demek mümkündürse) qarışdırırlar, bu qebilden insanlara neinki gencleri hemçinin daha yaşlı nesili de aid etmek olar. Tez-tez müxtelif fikirlerle rastlaşırıq hansi ki, sevginin ayrılıqda ne olduğunu özünde eks etdirirler. Biz ise çalışacağıq ki sevginin daha münasib, bizim fikrimizce daha deqiq tesvirini verek. Heyatda sevginin iki növü mövcuddur: ehtiyacdan doğan sevgi (çatışmazlıqdan doğan sevgi) ve bexşiş olunmuş sevgi (esil sevgi).
Ehtiyac duyulan sevgi ve ya çatışmazlıqdan doğan sevgi daha çox qarşı terefden asılıdr, buna mecazi menada “yetişmemiş” sevgi de demek olar. Heqiqeten de bu esil sevgi deyil, sadece olaraq telebden ireli gelir.
Siz qarşı teref üzerinde hakimlik edir, bir sözle ondan istifade edirsiniz. Eyni hallar cütler arasında qarşılıqlı olaraq davam edir.
Eger siz kimdense istifade edirisnizse onda bunu sevgi adıandırmaq olmaz. Bu kimi hallar insanaa sevgi kimi görünür, eslinde ise bunların hamısı saxtadır. Amma bu hadiseler doxsan doqquz faiz insanın heyatında baş verir, çünki insan ilk sevgisine uşaqlıq dövründe rast gelir.
Meselen, uşaq dünyaya geldikde bir sözle anasından asılı olur. Onun sevgisi çatışmazlıqdan ireli gelir, çünki hemin an o ana şefqetine ehtiyac duyur ve onsuz yaşaya bilmir. Uşaq anasını sevir, çünki ana onun heyatıdır. Amma eslinde ise ortalıqda heç bir sevgi mövcud deyil. O, anasından neinki heyatı üçün lazım olan südü eyni zamanda sevgini de elde elemişdir. Amma bu sevgi sadece olaraq telebden ireli gelir.
Sonralar ise o her hansı bir qadını sevecek, baxmayaraq ki, sevdiyi qadın heç vaxt ananın verdiklerini ona qaytara bilmeyecekdir.
Sevgi ise öz növbesinde - tebii servetdir, varlıqdır, bolluqdur. Yeni sizin o qeder çox ömrünüz var ki, bilmirsiniz bu qeder ömrü tek nece yaşamaq olar ve ona göre ömrünüzü başqa biri ile bölüşürsünüz.
Sevdiyiniz zaman daxilinizdeki hissler aşıb daşır...
Ferz edin ki, boş bir otaqda oturmusunuz, ancaq daxilinizdeki o hissleri artiq bedeniniz saxlaya bilmir, hissleriniz bütün otağa yayılır ve hemin boş otağı sevginin xoş teraveti ile doldurur, bütün bunları heç kim bilmir, heç kim görmür ve daş divarlar bele size bu hissler üçün heç bir minnetdarlıq nişanesini eks etdirmir. Amma bu heçde vacib deyil. En esası odur ki, siz özünüzü heyatda hamıdan xoşbext hiss edirsiniz.
Bir sözle sevgi...
Sevgi- insanın daxili teesüratlarıdır. Sevgi- passiv bir yoldur, hansı ki, bu yolda insan istediyi her bir şeye serf etdiyi emek neticesinde nail olur ve bundan xüsusi bir hezz alır. Bu yolun esas meqsedi- insanın özünde eziz ve sevimli bir insan tipinin formalaşdırmaqdır. Ve bBu yolda o sevdiyi insan üçün yegane ve evezedilmez bir şexsiyyete çevrilir.
Bütün dünya onun gözlerinde günü günden daha da genişlenir ve gözelleşir. Eger onun üçün evvelller ancaq iki reng, ağ ve qara mövcud idise de, artiq o müxtelif rengleri daha parlaq ve daha aydın şekilde görmeye başlayır.
Elbette ki, sevginin en gözel eserlerinden biri “uşaqdır”, hansı ki, sevgini daha da möhkemlendirir ve ölümsüzleşdirir.
Bezen biz sevgini diger hisslerle, hansı ki, sevdiyi insan üzerinde hegemonluq etlemek ve ona sahib olmaq hissleri ile qarışdırırıq...Yeni “Men seni sevirem” dedikden derhal sonra, başqa bir ses tonu ile artıq nese umuruq... “Bes sen meni...” Elbette bu kimi hallarda eger sevilen insan “qarşılıqlı” sözünü demeye hazırdısa, ve hemçinin azad sevgiye üstünlük verirse burda heç bir problem ortalığa çıxmayacaqdır ve sözsüz sizin de telebiniz ona tezyiq göstermek olacaqdır. Ve Mehz bu kimi hallar sevgide qarşılıqlı elaqeleri çetinleşdirir ve bu elaqeleri daha kobud bir formaya salır.
“Her şey gözel davam edirdi, o cox diqqetcili ve qayğıkeş idi, onu güller ve hediyyelerle sevindirirdidirdi, lakin sevdiyini etiraf etdikden sonra artıq onun sevgiden gözlediklerini yerine yetirirdi: Meni öpersenmi? ve s.” Bütün bunları sevgi adlandırmaq qeyri-mümükündür, bu sadece olaraq mecazi menada insanı satın almaq ve onun hissleri ile oynamaqdır.
Bes onda esil seven insanı digerlerinden nece ayırmaq olar. Bize göre heqiqeten seven insan o insandır ki, sevmeyi bacarır ve sevir, yeni xoşbext bir şekilde sevdiyi insana qayğı gösterir, ve bunun evezinde heç bir mükafat ve ya haqq gözlemir.
Biz hamımız Adem ve Hevvanın hekayetini bilirik: nece ki, Allah Hevvanı Ademin bir parçasından yaratmış, netice etibarı ile Hevva Ademin ikinci bir yarısi olumuşdur. Bunu demekde meqsedimiz odur ki, mehz sevgi de ele buna benzeyir. Yeni sevgi iki nefere mexsus olmalıdır, her iki terefde onun bir parçası yaşamalı ve biri-birini tamamlamalıdır.
Gelin sizinle bir hedef çekek- hansıki, bu hedefde sizin qelbinize daha yaxın olan insanı tapmağa çalışacağıq, amma çetin ki, bele bir insanı siz tez bir şekilde tapa bilesiniz. Amma yenede sınaqdan keçirmeye deyer.
Hedefin merkezinde qey edilen variantıardan istifade etmekle sizin qelbinize en yaxın olan insanın kim olduğunu eks etdirmeye çalışın.

Variantlar:
• Maqnit- meni ona çekir
• Eziz- meni yaxşı başa düşür
• Beraber- menim seviyyeme uyğun olan
• Lazımlı- o mene kömek edir
• Ailecanlı- o mene sabit aile elaqeleri bexş edir
Sizin şexsi hedefiniz


Maraqlıdır ki, siz yuxarida ne yazmısınız? Hedefi nece doldurmusunuz? Bele ki, yuxarıda “mene göre en ideal insan ne demekdir” mövzusuna nece cavab vermeyinizden asılı olmayaraq, demeliyik ki, cavabıninz sehvdir. Çünki, ümumiyyetle burda heç bir düzgün cavab yoxdur.
Amma minimal bir diaqnostikaya müraciet etmek mümkündür. Siz yazmısııbsınız ki, size uyğun olan insan size eziz olandır? Bu o demekdir ki, sizde bir az sevgi çatışmazlığı var. Eger sizi her şeyden çox “maqnit” maraqlandırırsa, yeni siz isteyirsiniz ki, kimse sizi çeksin, demeli siz sadece olaraq hezz almağı ve bütün reallıqlardan uzaqlaşmağı xoşlayırsınız. Eger “lazımlı” bölmesini seçibsinizse demeli siz tecrübeye ve gündelik heyatınızdakı uğurlara üstünlük verirsiniz. “Ailecanlı” ve “Beraber” bölmelerinin seçilmesi ise ondan xeber verir ki, siz adet eneneleri qiymetlendirir ve mecazi dilde desek başınızın ağrıamasını istemirsiniz.
İndi ise bir az diqqetli olun. Kederleneceksiniz cçünki, bu hedef o insanlara aiddir ki, onlar üçün en sevimli insan, onlara daha az tezyiq eden, evezine daha çox qayğı gösterendir. Bir sözle bu insanların meqsedi qarşı terefden faydalanmaqdır.
Suallarlaa ehate olunmuş “hedef” ise sadece sınaq meqsedini daşıyırdı.
Heqiqten de, fikirleşin ki, siz xoşbextsiniz ve kimise de derin mehebbetle sevirisininiz... Siz gülürsünüz ve sizin qelbiniz saf bir mehebbetle ehatelenib.
Xoşbextsiniz ve isteyirsiniz ki, bu xoşbextliyi sevdiyiniz insanla ve etrafınızdakı bütün insanlarla bölüşesiniz.
Tesvir olunmuş “hedef” gösteririr ki, siz qarşı terefden ne ise umurusunuz. Amma seven insan o insandır ki, qarşı terefden heç bir şey ummur, eksine ona vermek isteyir. Çünki seven insan fikirleşmir ki, sevgiden ne qeder qenimet elde edecek, o fikirleşir ki, ne qedr bexş edecek...
Yuxarıda qeyd olunmuş meqale size öz hisslerinizi cilovlamağa kömek edecekdir. En esası ise, siz “seven” yoxsa “istifade eden” olduğunuzu müeyyen edeceksiniz.
Sonda sevgi haqqında tesevvürlerimi Xelil Cebranın sözleri ile tamamlamaq isteyirem. “İki sevgili her hansı bir binanın sütünlarına oxşayır. Sütunlar bir-birinden bir qeder aralı olsalar da, bir yerdediler ve bir binanın dam örtüyünü saxlayırlar. Eger sütunlardan her hansı birini yaxınlaşdırsaq bina silkelenecek ve dam örtüyü dağılacaqdır. Mehz, sevgililer de bir-birinden bir qeder aralı olmalı, amma birlikde neyise saxlamağa çalışmalıdırlar. ”