Sevginin aclığı sardıqda bədənimizi, bir az şımartılmak istəyincə ruhumuz, ürəyimiz birinə aldanmaq istəyincə, başqa bir ürəyin içinə saxlanıb bu dünyadan uzaqlaşma həsrəti çoxalninca; qarşımıza çıxan ilk işığa bir dəyər qatiriq.
Var edirik yox olanı, olmayanı oldururuq. Sifətlər yükləyirik qarşımızdakının xəbəri olmadan, kimsəyə demediyimiz xəyallar qururuq..
Birinə, heç də layiq olmadığı dəyərlər veririk. Üstəlik onların belə bir tələbi olub olmadığını bilmədən! Ssenarini biz yazıb, filmi biz çəkib, aktyorluğunu da biz edirik.
Əslində ehtiyacımız olan şeyi unudub, qurduğumuz binanı bəzəməyə başlayırıq. Bir evi dekorasiya eder kimi, fərqli rənglərlə boyayiriq; pərdələr, yastıqlarla şenlendiririk. Yaxşı da, zəlzələ olunda nə olacaq? Bu binanın təməli möhkəm deyil ki! Üstəlik ehtiyacımız olan şey bina da deyildi! Bütün bunları edərkən, əsl olanı, yəni sevgiyə olan ehtiyacımızın doyurulması lazım olduğunu unuduruq.
İnandırıriq ürəyimizi, öz qurduğumuz xəyala. Ağılımız arada bir xəbərdarlıq edir bize, səsini eşitməməyi seçim edirik. Çünki əlimizdə imiş kimi etdiyimiz, eşq sandığımız,sadece bizimlə əlaqəsi olan biri olur.Bütün bunlar çatmır; bir də həyatımızın mərkəzinə oturturuq o insani. Hər şeyimizi ona görə nizamlayırıq. Gərəksizcə fədakar, istenilmediği qədər verici, çoxca yaxşı oluruq.
Hamısının üstünə istediklerimiz gəlir. Öz inşa etdiyimiz binanın xüsusiyyətlərindən şikayət edirik. Istəklərimizi tam olaraq qarşılamadığında şikayətlənirik.
Sonunda gözlənilən olur! Xəyal qırıqlıqları, can ağrısı gəlib çalır qapımızı. Ürəyimizdə bir yara daha açılır. Bağıririq sonra, səbəbin nə olduğunu anlamağa çalışırıq. Cavabını tapa bilmirik.
Bir az zaman keçir. Küllenir içimizdəki atəş, sakitleşib öyrəşirik. Həyat köhnə halına dönür. Sevginin aclığı yenə qucaqlayır bədənimizi. Tam da bu vaxt, biriylə tokuşur yollarımız. Və sil başdan, yenidən eyni oyunları oynayırıq, bir oyunun içində olduğumuzu bilmədən. Biz eşqi kimə əmanət edirik?
Tarix: 19.11.2013 / 04:06 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 62 Bölmə: Sevgi mesajları