Sən mənim eşq adlı dəliliyimsən
Deyirdim başıma dəlilik gələr,
Bir gün 27 yaşımda bəlkə.
Otuzu adladım
Xəbərsizəm mən,
Dəlilik yaşayır başımda mənim.
Mən ruh adamıyam ruhumda sənsən,
Ruhuma qul olan sözdü can, ancaq.
Nəyim var al, götür
eşqinən gələn
Dəlilik istərəm Tanrıdan ancaq.
Mən sənə yaxınam , özündən yaxın,
Sən mənə uzaqsan nə qədər Allah,
Xoşbəxtlik gətirmir bu sevinc niyə,
De niyə öldürmür bu kədər Allah!
Yaxınsan , duyarsan pıçıldasam mən,
Əlimi uzatsam saçlarındadı.
Bəs niyə gözlərin ayrılıq deyir,
Bəs niyə sözlərin ayrılıq dadır?
Sənin yollarinda ayrılıq,
mənim
Yollarımda qəza - qədər yaşayır.
Mənim ürəyimdə sənin gözlərin,
Sənin gözlərində kədər yaşayır.
Sənə qovuşmağa gəlirəm , yetər
Bəndənəm , gözünü yola dik Allah!
Bagışla sözumdən dəlilik yagır,
Sevgidən ölməkdi dəlilik , Allah!
Elə ayrılıq da , vüsal da səndə,
Tanrısan , bəndəsən de axı kimsən?!
Sən mənim ən həzin kədərli nəğməm ,
Sən mənim eşq adlı dəliliyimsən.
Mən sənə yaxınam , özündən yaxın,
Sən mənə uzaqsan nə qədər Allah.
Xoşbəxtlik getirmir bu sevinc niyə,
De niyə öldürmür bu kədər Allah?!
Tarix: 29.05.2015 / 12:18 Müəllif: Aziza Baxılıb: 93 Bölmə: Rüstəm Behrudi
loading...