Bezen özü ile tek qalmaq isteyir insan...Bir an bele olsa dünyada tek qalmaq,ya da ele hiss etmek isteyer insan...Her kes çoxluqdur sanki...Aile,dost,sevgili...Kimsenin sesini eşitmemek,ya da bir anliq her şeyi vece almamaq isteyer insan...Bax eleyem...Sanki isteyirem ki,keçmişi,geleceyi,yaşanılanı ve yaşanacaqlari fikirleşmeyim...Sırf özüm olum ve özümle qalim...
Bir men çixardim menim içimden...Ele bir men ki,her şeyi silsin ağlimdan...Dünyaya yeniden gelmiş kimi olum.O qeder olum ki,uşaq kimi qoxum yeniden....Yeniden öyrenim oxumaği,yazmaği ve oyun oynamağı.Amma heyatla deyil,uşaq oyunlarini...Gizlenqaç oynayim...Meselen,bağlayim gözümü ve açanda deyişsin dünya,deyişsin heyat...Qaçdi-tutdu oynayim arxamda buraxim acilari...Göz yaşlarımı uçurtma düzeldib uçurum göylere,yağiş olub yağib getsinler...
Ağır gelir zaman sonra her şey insana,yoxsa men ağiram bu dünyaya?...Şeirler yazsam,üreyimi boşaltsam hansi setirlerde taparam menliyimi?...Men yene qayidim heyatin özüne...Suallar,cavablar qurtarmir...Zamanda çatmir üstelik Soruşmağa...Heyatın apardiği yere getmekdir en yaxşisi bu saatdan sonra...Bir yol cizmişam gedirem,amma hara bilmirem...Sehvlerimle,suvablarimla...Yaşanacaq günlerimi yanıma alıb,bir de üreyimle,sevdamı yeni bir yola girirem...Ve özümü arxamda buraxiram...Yeni bir men oluram...
Tarix: 05.03.2013 / 16:25 Müəllif: [Ram] Baxılıb: 1051 Bölmə: Psixoloji Meslehetler