Haqqinda.az

ÇILPAQLIQ Çılpaqlıq, ferdi bir cinsi ifadedir. Ferdi olmaqdan çıxıb yayıldığı saheler çox mehduddur. Çılpaqlar düşergeleri xaricinde tek toplu nümune, yaz aylarında deniz sahilleridir. Bu sebeble çılpaqlığın bezi neşr orqanların terefinden kütlevi yayımı, “Playboy” ve “Penthouse” nümunelerinde olduğu kimi, ehemiyyetli bir ticaret ve qazanc sahesni halına gelmişdir. Bir çox elmi araşdırmanın ortaya qoyulduğu üzre daha çox kişiye xitab eden bu vizual sergileme, ucuz ve anonim bir cinsi xeberdarlığın yolunu temin etmekdedir. Gizliliyini davam etdirdiyi müddetce çılpaqlıq, en ehemiyyetli cinsi xeberdarlığın qaynaqlarından biri olmağa davam edecek. Diqqet yetirilmesi lazım olan, çılpaqlıqla “exlaqlılıq” ve ya “exlaqsızlıq” arasında mütleq bir körpü qurmağa çalışmaq lazım deyil. Bu mentiqin neticesi olaraq çılpaqlar düşergelerinin bir fahişelik yuvası olduğunu iddia etmek ve selib yürüşleri boyunca qat qat paltarlar içinde boğulan qadınlara bekaret kemeri taxma gereyini lazim bildikleri üçün erlerinin ruh xestesi olduğunu elan etmek lazım olacaq. Halbuki her ikisi de doğru deyil. Çox vaxt ince bir tülle ve ya dar bir kostyumla örtülmüş bir bedenin, qüsurları ortada qalan çılpaq bir bedenden daha cazibedar ve xeberdarlıqçı ola bildiyi bilinir. Ancaq, geyinmenin cinsiliyi yox etmediyi ya da bezen öne çıxardığı gerçeyi, çılpaqlığın cinsilik ölçüsünü daha az ehemiyyetli etmez. Çağlar boyunca edilmiş olan çılpaq insan şekil ve heykellerinin yalnız çılpaqlığın gözelliyini vermeye çalışdığını söylemek çetindir. Çünki bu senet eserlerinde tez-tez çılpaqlığın cinsiliyi de vurğulanmışdır. 1960-cı ilden sonra çılpaqlıq yataq otaqlarının ve xüsusi klub ve düşergelerin xaricine daşmış, bütün dünyada daha az senzura görmüşdür. Bu gün “topless” yeni, “üstsüz” olaraq denize girilen çimerlikler artıq azlıqda olmaqdan çıxmışdır. Her ne qeder bu cür çılpaqlıq heç olmasa sağlamlıq sebebleriyle asanca açıqlanmağa çalışılsa da altında yatan diger temel impulsun cinsilik olduğu inkar edile bilmez. Çılpaqlıq, geyimsiz olmaq menasında istifade edildiyinde ve xüsusi bir mezmunda ele alınmadığı müddetce, kiçik ya da böyük ölçüde utanc duyğularını xatırlada bilen bir anlayışdır. Halbuki senetde çılpaqlıq başqa bir ruh qazandırar, deyile biler ki, senet çılpaqlığı ucaldar. Bunu ederken de, cinselliyi müxtelif menfi, ve alçaldıcı çağırışımlardan qurtarar. İnsan gözelliyi, örtüksüz bir şekilde gündelik sergilenmekdedir.Tablodakı heykel ya da fotoşekildeki çılpaq, her hansı bir narahat edici ton daşımaz. Zehinlerde oyandırdığı imic, ikiqat olmuş müdafiesiz bir beden deyil, balanslı, gözel ve etibarlı bir quruluşdur. Çağlar boyunca en böyük senet eserlerine ilham qaynağı olmuş olan çılpağın bu çağırışımı etmesi tebiidir. Köhne Yunan medeniyyeti müxtelif çağlara ve axınlara vesait ve ilham temin etmiş amma tarixe qarışmışdır; İntibah ya da 18-ci ve ya 19-cu esr axırları da özlerinden sonrakı inkişafları tesir etmişler, dünya senet tarixine qızıl sehifeler qazandırmışlar amma sonunda öyreşmişdiler. Bütün bu dövrleri ve axınları tesir eden ve onları aşaraq bu güne qeder yaşayan çılpaq olmuşdur. Bu sebebden çılpağı, yalnız bir vesait olaraq deyil, senet üçün bir forma olaraq görmek lazımdır. Kenneth Clark “Çılpaq” adlı kitabında bele demekdedir: “Bütün çılpaq şekil ve heykel eserleri, cinsi olaraq coşğulandırıcıdırlar… ne qeder mücerred olursa olsun, heç bir çılpaq, tamaşaçıda nefes bir kölge şeklinde bele olsa, erotik bir iz buraxmamazlıq etmemelidir, eger edirse, ya edilen pis senetdir, ya da sehv bir exlaq anlayışıdır.” Çılpaq, müxtelif senet sahelerinde en fundamental erotik imic olmuşdur. Bunun sebebi, çılpaq insan bedeninin göze xoş gelen bir obyekt olmasından kenar, etdiyi çağırışımlar baxımından son derece zengin olmasında yatar. Çılpaq bir az insanın özüdür; bir az özünden gözledikleri, arzuları, ümidleri ve xatireleridir. Çılpaq insan bedeni, bioloji bezi ehtiyaclardan başqa, insan heyatının aheng, enerji, ehtiras, acizlik, romantiklik kimi çox ferqli ölçülerini de xatırladan bir faktdır. En qedim çağlardakı bereket tanrı terefindenlerinin heykellerinden başlayaraq müxtelif mifoloji qehremanlar, Meryem ve İsa kimi dini şexsiyyetler, şahzadeler ya da fahişeler çılpaq olaraq tesvir edilmiş ya da heykel olaraq yonulmuş ve universal medeniyyetin bir parçası olaraq şüurlara yerleşmişdir.