Fikirlər dolaşıb keçir başımdan,
Məni yer çağırır, torpaq səsləyir.
Əyilib keçirəm söyüdün altdan,
Budaq dilə gəlir, yarpaq səsləyir.
Torpağam, torpağa qarışmışmamışam,
Nə vaxtsa torpağa çevrilməliyəm.
Yarpağam, yarpağa qarışmamışam,
Nə vaxtsa yarpağa çevrilməliyəm.
Nəfəsim ətridir çəmənin, düzün,
Mən bu torpağınam, bu torpaq mənim.
Dünyadan getməyim yenə də bir gün
Dünyaya gəlməyim olacaq mənim.
Yerdən bitəcəyəm təzə ot kimi,
O günlər uzaqdır,eh çox uzaqdır.
Bəlkə bir salxımım bu söyüd kimi,
Kiminsə çiyninə toxunacaqdır.
Hər yaş bir ömürdür... uzun, ya qısa,
Küləyin qanadı, yelin səsiyəm.
Mən hansı bostana, hansı bağasa,
Bir vaxt güllə kimi səpiləcəyəm.
Demə silinəcək keçdiyim yol, iz,
Əbədi yaşayan dünyada nədir?
Bəlkə yüz il sonra çıxacaq filiz,
Ya başqa bir uran hələ məndədir.
Gəzərgi torpağam bu torpaq üstə,
Məndə qərar tutub mənsiz bir aləm.
Dünya zərrələrdən ibarət isə,
Böyük kürəmizin zərrəsi mənəm.
Tarix: 19.11.2013 / 03:43 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 115 Bölmə: Azerbaycan Edebiyyatindan