Kliniki ölüm keçirmiş şəxslərin danışdıqları onları dinləyənləri qorxutmaqla yanaşı, valeh də edir. Tunel, aydın işıq, dünyasını dəyişmiş qohumlarla görüş, görəsən, bütün bunlara inanmaq olarmı? Bəlkə bu, ölüm öncəsi təcrübə və ya ölmüş beyinin qallisunasiyasıdır? Belçika alimləri bu kimi məsələlərə aydınlıq gətirməyə çalışıblar. Onlar komadan ayılan xəstələrin xatirələrinin real olub-olmadığını yoxlamağın yolunu tapıblar.
«Mən nəhəng borunun içərisində harasa uçurdum. Uçuş hissi tanış idi. Bu hissi əvvəllər yuxuda yaşamışdım. Sanki istəyirdim, uçuşu ləngidim, istiqaməti dəyişim. Alınırdı. Qorxum yox idi. Yalnız zövq yaşayırdım. Baş verənləri təhlil etməyə də çalışırdım. Bir andaca nəticəyə gəldim ki, hazırda yaşadığım dünya var. Mən düşünürdüm, eyni zamanda mövcud idim». Bu Ardı »