Aynur Həsənova → İtirmək həmişə incidib adamı
Şəhərdə qəribə bir hava var, nə istidir, nə soyuq… Qəribə bir bürkü var idi. Bəlkə ilıq deye xarakterizə edəcəyimiz bir hava, üstəlik əhvalım da bu gündədir. Saata baxdım... 1 saat olardı, fikrə getmişdim… …Gah günəşin isti nəfəsi, gah da küləyin sərinliyi yanaqlarımı və gözlərimi yandırmağa başlamışdı! Sonra “olaram dərdə həmdəm, səni qəmli görəndə” mahnısı yadıma düşdü… yenə fikirləşdiklərim barədə düşünməyə başladım …daha dəqiq, nə fikirləşdiyim barədə düşünməyə davam etdim… …Yenidən dərin fikrə dalmışdım ki, hiss etdim biri adımı səslədi!.. Həmən başımı qaldırıb hər tərəfə baxdım, kimsə yox idi! Qulaqlarım məni aldatmışdı… …Yenidən saat baxdım… 2 saat keçmişdi… yay olanda saatlar uzandığından Ardı »