Qəşəm Nəcəfzadə → Gərək..
Ancaq könlünün içindən nəğmə ucalsa,
Yandıra-yandıra gəlsə o nəğmə.
Səni tanıyanlar, sənə yaxınlar
Cırpıb əllərini qacar bir ucdan,
Kimdi, əziz dostum, inanan sənə?
Gərək nəğmə bizə uzaqdan cata,
Gərək həqiqət də uzaqdan gələ.
Uzaqdan gələn kəs yalan da desə,
Qatığa, günəşə qara söyləsə,
Adamlar inanır, inanır hələ.
Gərək ölüm xəbəri uzaqdan gələ,
Bir atlı dayana,
Bir atlı düşə.
Hec kəs səsinin qəribliyinə,
Hec kəs sənin burda üşüməyinə
Inanmaz.
Gərək qərib səs uzaqdan gələ,
Gərək üşüyən kəs, o dağdan gələ,
Gəlib deyə: bəlkə odunuz ola?
Gərək şair səsi uzaqdan gələ,
Ay kecə, il kecsə, unudula o.
Bir əsrdən sonra geriyə dönə,
Doğulduğu kəndə, öldüyü kəndə. Ardı »