Haqqinda.az

Nəyin istisindən yananlar
arzulayacaq kölgəmi?
Hansı rənglə çəkəcəklər
xəritələrdə ölkəmi?
Şeirlərimi sevəcəklərmi
divarlar arxasında?
Nə parlayıb sönəcək
son günümün yaxasında?
Bazarda
ətin qiyməti düşəcək,
yoxsa
meşə cəngəlliyinin
qoyduğu qiymətdə qalacaq?
Öpüşəcək,
öldürəcək,
düşünəcəklərmi yenə qaranlıqda?
İnsan xoşbəxt olacaqmı
məhəbbətin doğduğu bir anlıqda?
Qatarlarda
axşamüstü
çay paylayacaqlarmı içməyə?
Pasport, viza
gərək olacaqmı sərhədlərdən keçməyə?
Andersenin nağıllarını oxuyacaqlarmı?
Əlifba biləcəkmi hamı?
Kür daşacaq,
yoxsa bəndlər ovcundan
töküləcək Xəzərə?
İnsan bir ömrü boyu
öləcək neçə kərə?
Yol azacaqlarmı?
Məzar qazacaqlarmı?
Məsciddə yuyacaqlarmı meyidləri?
Kim sulayacaq
bulvardakı söyüdləri?.. Ardı »

Son gecədir bu gün yenə,
Sabah yenə son səhər.
Son yel dolur son yelkənə,
Qayıq üzür birtəhər...

Axırıncı ağacdır bu,
Əsir sonuncu külək.
Bağlayıb sonuncu yolu
Yenə sonuncu fələk...

İndi son küçə üstünə
Yağacaq son addımlar.
Yenə dönəcəklər tinə
Sapsarı son adamlar...

Doğulur sonuncu insan,
Sonuncu insan ölür.
Yenə son dəfə ağlayan
Son dəfə gülən olur... Ardı »

Ömrümdə olmalıymış,
O əyri yol, tək vələs,
Yalçın qaya, uzaq səs,
Birdən qaralan nəfəs.
Ömrümdə olmalıymış,
Yadımda qalmalıymış.
...Saat üstə şirmayı,
Qatarın yetim payı,
Heyva ayı, nar ayı
Ömrümdə olmalıymış,
Yadımda qalmalıymış.

Dənizin ada günü,
Dağların səda günü,
Hər günün vida günü
Yadımda qalmalıymış.

***

İndi giley-güzardan
Baş alıb qaçmaq vaxtıdır.
Qapıları döyülməmiş
Taybatay açmaq vaxtıdır.

İndi hər səsdən, hər küydən
Sükuta dönmək vaxtıdır.
Millət, dövlət zirvəsindən
İnsana enmək vaxtıdır.

***

Nə qədər sual cavabsız qalarmış
Bircə gödək insan ömründə?
Nə vaxta qədər
Həyatın özünə belə
Yeganə doğru cavab
Ancaq ölüm olarmış?
Nə çağa kimi heç nə
Bilməyəcəyik yaşayarkən?
Heç nə bilməyəcəyik
Ağlaya-ağlaya, gülə-gülə?

***

Elə beləmi gedəcək?
Ya gah elə, gah belə
Ən nəhəng içi dolu gəmi də
Bir gün görünməlidir axı dənizdə,
Yan almalıdır axı sahilə...

***

Əyrin-üyrün
Dar küçələrin,
Gündüzlər
Otaqlarındakı bəyaz gecələrin,
Damarlarının yastısı,
içinin astası
Küçələrini
Dolanan addımların
Həmişə tənha səsi,
Gecələrinin
Dünyada itən yarix tikəsi.
İçindən böyük şəhərə,
Bayır Ardı »

Bu gün dənizi siləndə
Giləvarın yaylığı
Yenə dindi təkliyimin
Yorğun söz azadlığı...

Sən bəlkə də sevinərdin
Baxıb dənizə sarı.
Axı yuxuna girməzdi
Rus çarının tankları...

Bilirsənmi, vaxt dəyişib,
Məcnun fit çalır tində.
Özbəklər xələt paylayır
Sənin yubileyində...

Bilirsənmi, artıq kəsib
Ümid keçən yolları
Tikilməmiş türmələrin
Hörülməmiş hasarı...

Gecə yarı, ay sapsarı,
Nə yapışmışam səndən?
Yəhərlənməmiş dünyanın
Yıxılıram belindən... Ardı »

Eşidirsənmi?
Amma necə eşidəsən...
İki il,
yeddi ayın ayrılığıyla
tutulub qulaqlarımız,
Bir yandan da bu yağış...
Bu yağışda canavarlar da
adam olub yorğan-döşəyə
girmək istəyirlər.
Görürsənmi?
Amma necə görəsən...
Qurtarmayıb hələ də
aramızdan keçən qatarın vaqonları.
Bir yandan da bu yağış...
Bu yağışda qorxudan
səs-səsə verib bar-bar bağırır
Qobustan qayalarının öküzləri də!
Eşidirsənmi?
amma necə eşidəsən...
İki il,
yeddi ayın ayrılığıyla
tutulub qulaqlarımız
bir yandan da bu yağış.. Ardı »

İçimə məhəbbət yazır,
içimə həsrət yazır,
yazır, yazır, yazır həyat.

Günəşli gündüzlər,
köksü məsafəylə dolu düzlər,
gecə tək qaranlıq,
gündüz kimi aydın üzlər,
yazılır içimə,
içimdə qalır...

Sevdiklərim də,
sevmədiklərim də
yazılır içimə,
qalır içimin
qalın səbr dəftərində...
Dostum,
mən öləndən sonra
basarsan bu maqnitofonun
səs qaytarmaq düyməsini,
bir dəfə də eşidərsən
artıq döyünməyən
qəlbimin səsini... Ardı »

Bir gün dəli olacağam,
İcazə versələr əgər.
Gedəcəyəm baş götürüb
Evimizdən səhər-səhər...

Söysələr də öz-özümə
Ürək verib susacağam.
Söyüşləri yaxam üstən
Orden kimi asacağam.

Səni deyib yer üzünü
Qapı-qapı gəzəcəyəm.
Qürbətə, qapısız vətən,
Görən necə dözəcəyəm?

Yox görürəm bu dünyada
Mənə bir kəs gülməyəcək.
Qorxu tutmuş əllərimdən
Dəlilik də gəlməyəcək.

Bu otaqda qalacağam
Vicdanımla təkbaşına,
Bircə ümid bəsləyərək
Dost-aşnanın göz yaşına.

Ana yurdum, torpağında
Bir ləpir izim qalmadı.
Doğuldu, öldü şairin,
Sənin xəbərin olmadı.. Ardı »

Mühit içində
təpədən dırnağa kimi
ümid içindəyəm.
Dalamır indi məni
nə illərin başıyuxarı axarı,
nə də ömrün
üzüqoylu axırı.
Bilirəm,
yer üzündə bütün izlər
ömürdən gedir,
dəniz belə gözdən itir.
Bilirəm
yer üzündə
bir yol da salınmadı
insan gözündən.
Tapılmadı itənlər.
Mənsə gah həyata,
gah ölümə səbəb gəzirəm.
Yaşayıram, dözürəm
Bir misra da, bir gecə də...
Çünki mühit içində
təpədən dırnağa kimi
ümid içindəyəm. Ardı »