Sevgi varmı? → Mraqli Hekaye...
Bu gün daha qəmgin durmuşdu yuxudan. Bu gün deyəcəydi. Ağır olsada deyəcəydi. Ayrılmaq qərarını... Amma çox qorxurdu. Onunla yaşadığıda gözəl günlər... Onun gözləri... Onlarsız yaşaya bilməzdi amma artıq onunla da yaşaya bilmirdi. Tez yataqdan qalxıb ona zəng vurdu. Həmişəki yerə gəlməsini istədi. Ürəyi çox sıxılırdı.
Yenə də birinci gəlmişdi. Bir neçə dəqiqədən sonra Aysel də burda idi. Aysel "onun" gözlərindən söhbətin ağır olacağını hiss etdi. Artıq yarım saat idi ki, ikisidə sükut içində coşqun dənizin "hayqırtı"sını dinləyirdilər. Sanki dəniz onları başlarına gələcək faciədən xəbərdar etəyə çalışırdı. Qız ölü sükutu pozaraq "mən üşüyürəm. Hələ çox heykəl kimi burda duracayıq?!" dedi. Onlar Ardı »