Sevgi varmı? → Hesret
Gözyaşları həsrət dolu sinələrə axan iztirab damlalarıdır.
Həsrət hicranla yanan ruhun içdən-içə sızlanışıdır. Ona nə qısır ifadələriylə dil nə də ən parlaq bəyanlar tərcüməçi ola bilər. Yalnız duyğulu bir könül həsrətin yanğısını bütünlüklə hiss edə bilər.
Hiss dolu bir könlün sahilini həsrət dalğaları insafsızca döyər və çırpınışlarında ruhdan bir parça qoparıb yeni hücumlara hazırlanarlar. İradəsi qüvvətli olanlar çəlikdən ruhlarıyla buna müqavimət göstərsələr də, zəif yaradılışlı olanlar, yavaş-yavaş əriyib gedərlər.
Ümidsiz gözləyişin hüsranı ruhlarda fırtınalar qoparar. Vüsalın şəfəqini gözləyən bir könüldə isə həsrət, ilıq bir məltəm kimi əsər və ülvi duqğuları cücərdər.
Bir də gerçəkdən könül veriləcək “Dilarə” tapmamış, ağılları və ruhlarıyla keçici ‐ fani məhbublara Ardı »