Sevgi varmı? → Arzunun Gündəliyindən
Səhər açıldı.Evdə hər kəs oyanmışdı.Bacımla məktəbə yollandıq.Mən yolda deyinə-deyinə gedirdim.Öz-özümə deyirdim ki `Nə qədər olar eyni yolu getmək.Eyni proseslər.Eyni maraqsız üzlər`.Ama bacım həyatından razı idi.Çünki o əlaçı idi.Dərslərini yaxşı oxuyurdu.Ama mən bezmişdim.Bizim əkiz olmağımıza baxmayaraq heç xasiyyətcə bir-birimizə oxşamırdıq.Deyinə-deyinə məktəbə çatdıq.Biz eyni sinifdə oxuyurduq.Hətta eyni partada otururduq.Nədənsə artıq ondanda(bacımdan) bezmişdim.Onun düşüncələri çox köhnə idi.Bizim bu gün 6 dərsimiz var idi.Ama mən 3dərsdən icazə alıb yalandan başım ağrayır deyərək məktəbdən çıxdım.Ürəyimdə böyük bir sevinc vardı.Mən sanki uçurdum.Yolda-AZADLIQ.AZADLIQ.AZADLIQ deyə qışqırırdım.Hamı mənə qəribə gözlərlə baxırdı.Ürəklərində:Bu qız dəlidi yəqin-deyirdilər.Ama mənim vecimə də deyildi başqalarının fikirləri.
Məktəbdən xeyli uzaqlaşmışdım.Birdən qarşıma bir manyak çıxdı.Sərxoş idi təbii ki.Əvvəllər manyaklardan Ardı »