Haqqinda.az

Sənin kölgən düşür burda hər şeyə;
Bu evə-eşiyə,
yorğan-döşəyə,
Körpəm mışıl-mışıl yatan beşiyə
sənin kölgən düşür gecəbəgündüz.
Kölgən düşür
qadınımın üzünə,
Gizlədir üzünün eyiblərini...

...Ağac kölgəsinə,
daş kölgəsinə
Maşın kölgəsinə, quş kölgəsinə
ilişir, dolaşır, qarışır kölgən.
Bütün kölgələri çəkib canına
təzədən canıma daraşır kölgən.

Görəsən, bir azca səni unudub
birtəhər başımı qatarammı heç?
Görəsən, kölgənin ucundan tutub
gəlsəm, gəlsəm sənə çatarammı heç?

Bəlkə ən dözümlü kölgədi kölgən,
qırılan, cırılan, sökülən deyil.
Tanrı kölgəsidi, bəlkə də, kölgən,
ölüncə üstümdən çəkilən deyil.
Gecələr kölgənlə üstümü örtüb
yuxlaya biləydim bu dünyada kaş.
Kölgənə üzümü-gözümü sürtüb
ağlaya biləydim bu dünyada kaş.

Ağlaya bilmirəm...
yağır yağış-qar,
Çöldə kölgən qalır yağış-qar altda.
Keçir kölgən üstdən
ağır maşınlar,
Kölgən tapdalanır
ayaqlar altda.

Kölgən dirsəklənib daşa-torpağa
dikəlmək istəyir, qalxmaq istəyir.
Dayanıb mənimlə qabaq-qabağa
gözümün içinə baxmaq istəyir.

Tez-tez bu şəhərdə aldanır gözüm,
sən donda görükür gözümə qızlar.
Bəlkə Ardı »

Olmasa ayrılıq,dərd,qubar
Denən? hansı insan ağlayar...
Olsa ancaq sevinc və gülüş
Denən ? hansı insan ağlayar...

Kədərdi insanın qəddini əyən,
Olmasin keder,olmasın qəhər!
Məyər insan deyil yenə yük çəkən?!

Bezməsinmi həyatdan,deməsin yetər?


Həyat beş günlükdü,sevərək yaşa!
Sevilərək sevincli günlərin olsun! (AMİN)
Sen sev ki,heyatı vurma tək başa...
Kədər ayağının altda toz olsun! Ardı »

Yatırsanmı, ay ürəyim?
Gecə keçib yarısından...
Mənsə yata bilməmişəm
Ürəyimin ağrısından...
Gündüz olsun, nə fəqri var,
Günüm gecədən qaradır...
Xəbərin yox, səndən ayrı
Ürəyim para-paradır
Bəs, deyirdin, mən ölərəm
Bir an qalsam səndən ayrı!
Gör nə qədər zaman keçdi,
Sən də ayrı, mən də ayrı...
Bəlkə yordum yenə səni?
Günəş üzlüm, sağ ol daha!
Mən çəkilim təkliyimə,
Az qalıbdır, bax, sabaha...
Yenə mən və soyuq otaq,
Necə uzun bir gecədir!
Hər gecəyə bənzəməz, yox,
Bu bir ayrı cür gecədir! Ardı »

Sen gedeni o örtduyun qapi sesi qulaqimda.
Kecse iller o ses qalar xatireler varaqimda.
Mene seni xatirladir gelen her bir qonaqimda.
Sen ebedi getmemisen umid yeri qalib mende.

Duwunurdum sensen gelen her qapimiz döyulende.

Bu dunyanin wad gunu az qemli gunu coxdu dedi.
Onsuz zulumden ezabdan ureyimiz toxdu dedi.
Yene döyuldu qapimiz senden xeber yoxdu dedi.
Bir idise min derd oldu min qem oldu bu bedende.

Duwunurdum sensen gelen her qapimiz döyulende.

Bu dunyanin sen deme hec yox imiw ki ehtibari.
Qem qusseymiw hesret imiw bu heyatin dövlet vari.
Men xebersiz qapimizi döyur yaqiw damcilari.
Sen yaqiw tek yaxin deyil dolanirsan yene gende.

Duwunurdum sensen gelen her qapimiz döyulende.

Bu dunyada tek bir arzum tek isteyim Ardı »

Yay da otdu, payiz qara, qiw qara,
Chare yoxdu felek qargamiwlara.
Chatmir gucum tale atan dawlara,
Dozenmirem, dizlerimi bukurem.

Biri getdi birini de itirdim,
Harda gezim, yerini de itirdim,
Gozlerimin nurunu da itirdim,
iki cavan qardaw derdi chekirem.

Vaxt var idi sultaniydim daglarin,
Bulbuluydum gul-chichekli baglarin,
Siznen getdi o bextever chaglarim,
indi her gun qem toxumu ekirem.

muellif: Beyler Abdullayev Ardı »

Aglima gelmeyen başima geldi.
Belke biz bu işe bir elac qilaq?
Menim bu ayriliq xoşuma geldi,
Gel yene qovuşaq, yene ayrilaq... Gel yene qovuşaq, bir sevgi iste,
Saxta guluşlerle, saxta baxişla,
Yene de adi bir sehvimin uste,
Deki men gedirem, meni bagişla... Men de razilaşim, susum lal kimi,
İzlesin qem dolu baxişim seni.
Cavabi olmayan bir sual kimi,
Gelenden-gedenden soruşum seni... Sen ise zeng ele mene her gece,
Guyaki qeydime qalan adam tek,
Men buna "Sevgidir"! Soyleyim nece?
Bu qerib hislere ad tapaq gerek... Kaş menim yanimda qalaydin, ya da,
Ne bilim, başqa bir yolu seceydin...
Ureyin bele cox yanirdisa da,
Aramizdan kecen suyu iceydin... Ardı »

Nə olsun, eyni şəhərdə yaşayırıq,
Səni görə bilməyəndən sonra
nə fərqi
Ya qonşuluqda olduq,
ya hərəmiz
dünyanın bir ucunda...
Aramızda bir həsrət divarı var.
mən həsrətin bir tərəfində
sən həsrətin o üzündə...

Nə olsun, eyni eyni şəhərdə yaşayırıq,
ömrümüzə eyni səhər,
eyni axşam düşür,
Günlərimiz balıq kimi sürüşür,
Səni görə bilməyəndən sonra
Evlərimiz həbsxana kamerası,
lap elə bir addımdır arası...

Nə olsun, eyni şəhərdə yaşayırıq,
eyni havanı uduruq,
eyni sudan içirik,
Eyni dayanacaqlardan keçirik,
yni yolda
müxtəlif istiqamətlərdə qaçırıq.
Səni görə bilməyəndən sonra
nə fərqi
ya ilan kimi sürünürük,
ya quş kimi uçuruq..

Nə olsun eyni şəhərdə yaşayırıq.
Şəhər bizim şəhərimiz deyil,
nə də biz bu şəhərinik.
Yağan yağış bizimdi,
Göy üzündə sərgərdan
gəzən bulud bizimdi.
Bir araya düşən həsrət,
Bir də ümid bizimdi.
Bu şəhərdə
nə sən mənimsən,
nə mən sənin.
İçində itib batmışıq
qəmin, qüssənin...

Birimiz hicran,
birimiz həsrət Ardı »

Bu dünyada əbədilik nə var ki, Ömür kimi hər şey gəldi-gedərmiş, Nə sevginin günahı var nə bizim Bu sevginin ömrü bura qədərmiş. Məcnun ahı,Leylinin göz yaşları Nə biləydik əfsanəymiş,hədərmiş Qəm eyləmə hər yolun bir sonu var Bu sevginin ömrü bura qədərmiş Gülə-gülə başlamışdıq bu eşqi Axırında göz yaşıymış kədərmiş Məhəbbətin payız fəsli var imiş Ardı »