Sevgi şerləri → Gələ Bilmədi...
O, tək yaşayırdı. Bir otaqlı evdə.
Çoxu elə bilirdi ki, bu evdə heç kim
yaşamır. Bax beləcə, səssiz-
səmirsiz həyat tərzi keçirirdi.
Bir gün narın yağış yağırdı. Yağışlı
havada dualar da tez qəbul olunduğuna inanırdı. Çox sevincli
idi. Sevinirdi, sevinirdi ki, dua
edəcək. Demək olar ki, hər gün
axşam namazını məsciddə qılırdı.
Həmişəki kimi bu gün də namazını
qılmaq üçün məscidə yollandı. Evi məscidə yaxın olduğu üçün tez
çatdı. İqamədən əvvəl dua etdi.
Sonra camaatla namazını qıldı. Bir
qədər oturduqdan sonra harasa
tələsirmiş kimi məsciddən çıxdı.
Yağışlı havada dənizə baxa-baxa zikr etməyi də çox sevirdi. Dəniz
kənarına gəlib, skamyanı yağışdan
qoruyan bir yer tapıb, oturdu.
Qəfildən kimsə arxadan onun
çiyninə toxunaraq "Bu sənsən?" deyə
həyəcanla, təəccüblə soruşdu. o, duruxdu. Hələ çönüb Ardı »