Haqqinda.az

QOCALMA ATA!!!

Bu gün hiss etdim, bu gerçəyi damarlarıma qədər bu gün duydum!
Hər gün yanından yüz dəfə keçdiyim, hər keçdiyimdə diqqətlə baxdığım rəsmi bu gün görürdüm sanki!
Atamla anamın, qucaqlarında mənimlə birlikdə iyirmi yeddi il bundan qabaq xatirələrə saldıqları bir rəsim! Rəsmi əlimə alıb salona doğru addımladım!
Atam nəvəsi ilə, mənim iki yaşlı oğlumla oynayırdı.
Bir rəsmə, bir də atama baxdım. Aman Allahım! İki ayrı-ayrı insan idilər sanki!
Bir zamanlar qucağında oğlunu alıb bağrına basan atam, indi onu nəvəsi ilə əvəz edib....
Yaxşı bəs bundan iyirmi yeddi il sonra necə?! O zaman damı atam aynımda olacaq?! Yoxsa onda mən onun Ardı »

Hər zaman bu sözü deyəcəyəm mən,
Ölənədək səni sevəcəyəm mən.
Harda olsan ora gələcəyəm mən,
Yetər ki, sən məni çağır əzizim.

Yer, göy alt-üst olub, qopsa da tufan,
Tərsinə fırlanıb dönsə də zaman,
Yolumu bağlayıb, kəssə də duman,
Yetər ki, sən məni çağır əzizim.

Bir quş olub qanad açıb gələrəm,
Sevgi yollarıyla qaçıb gələrəm.
Günəştək ömrünə saçıb gələrəm.
Yetər ki, sən məni çağır əzizim. Ardı »

Ey ilham perisi, varsansa eger,
Bu axsam ustume qanadini ger!
Qanim bir heraret alsin qanindan
Cixim bu fikirler burulganindan.
Isinsin azaciq bu das duygular
Olmayim bir evde besinci divar
Bu axsam o qeder tenhayam, tekem,
Bu axsam, ele bil ,yarilib sinem
Capilib, talanib mehebbet orda,
Qalmayib bir tike merhemet orda
Bu axsam sahibi olen bir tacam,
Kimse istemeyen bir ehtiyacam
Bu axsam fikrimle o qeder acam,
Lap butun geceni yesem, doymaram
Bu axsam qelbimden gelib keceni
Butun ulduzlara desem, doymaram
Bu axsam...ozumde yoxam bu axsam... Ardı »

Hərdən ürəyimə deyirəm çoxmu dərdimi çəkəcəksən?
Bilmirəm niyə hərdən düşüncəmdəki fikirlərimi kimsəyə deyə bilmirəm bir ürəyimdən başqa.
Sanki qorxurammışam kimi.......
Bəlkədə sizlərdə öz ürəyinizin dərinliyində gizli saxladığınız fikirlərinizi dilə gətirə bilmirsiniz...


Ürəyimlə söhbətim


Hərdən kimdənsə nədənsə qaçıram sığındığım yenədə ürəyim olur...
Fikrimi sözlərimi gizli göz yaşları ilə ancaq ona deyə bilirəm...ürəyimə...
Məni başa düşə biləcək ürəyimə...


Ürəyimlə söhbətim


Qapanıb sakitliyə ürəyimlə söhbət edirəm...deyirəm çoxmu dərdimi çəkəcəksən?
Sakitlik susqunluq..........çırpınan ürək hə deyir...
Görürəm hələ ürəyimdə dəfn etdiyim sevinc hissini oyada bilməyəcəm. Ardı »

Nəğmə dedik yol uzunu, yol
boyu,
Dərə keçdik, çiçək dərdik qol-
boyun,
Necə qıyım, namərdliyə qol
qoyum,
Qaçıb səni bu düzlərə atım
mən.

Qənim olar torpaq mənə, çay
mənə,
Qismətimsən, tale verib pay
mənə,
Dönük çıxsam kim inanar day
mənə,
Onda gərək əbədilik batım
mən.

Bu sevdanı ötüb keçən san­
madım,
Olanımı, qalanımı danmadım.
Hər deyilən şirin sözə yanma­
dım,
Nəfəsimi gəl səninlə qatım
mən.

Bir dilim var, bir ürəyim, bir
sözüm,
Yoxdur səndən gizli sözüm,
sirr sözüm,
Bir gözüm mən, sən də oldun
bir gözüm.
Bir qəlbim var, neçəsinə sa­
tım mən.
Sevdasız qəlb – toz bürümüş
boş beşik,

Gəl, eşqinlə işıqlansın ev-eşik,
Qoz ağacı tez böyüyür biti­
şik.
Gəl qovuşaq, muradıma çatım
mən. Ardı »

Gəl, ört pəncərəni, qalaq üz-üzə,
Bir sən ol, bir də mən, bir də gözlərin.
Vüsal qərq olurkən hicran-dənizə
Ağ bir yelkən olsun o son sözlərin. Bir sən ol, bir də mən, bir də dərdimiz,
Ağlayaq doyunca, gülək doyunca.
Baş-başa qaldıqca bu möhnətdə biz
Döysün qapıları külək doyunca. Döysün qoy, açmayaq, yorulsun külək,
Qəmli hicran qalsın qapıda dustaq.
Bir an vüsalınla çırpınsın ürək,
Sonra... sonra yenə biz ayrılmayaq. Ardı »

Yoxluğunun acısına dözmür ürək.

Hansı ümid, güman ilə

Bu hicranın yanğısına sinə gərək?

Gəl ki, sənin gəlişindən

Hamılıqla deyək, gülək...

Dözmür ürək!

Bu payızın hirsinə bax,

Ləçək-ləçək yarpaqları qırıb-tökür.

Camalının həsrəti də payız kimi

Xəzan edir ömrümüzü,

Ömrümüzün tellərini söküb-tökür.

Bir bülbüləm aşiq gülə,

Qaldım həsrət bircə gülə,

Mənsə güldən çox-çox uzaq,

Göz yaşlarım dönür selə.

Dözmür ürək!

İstəyirəm bir gül olum,

Bəlkə bir gün dərib məni,

Bəzəyələr stolunun üstünə.

Mən də ordan solanadək,

Həsrətilə baxım sənin üzünə

İstəyirəm bir quş olub

Hey başına dolanım.

Ey mənim ahım-amanım!

Ey mənim əsrim- zamanım!

Sən bir şam ol, mən pərvanə,

Qoy başına dolanım, şövqündən yanım!

İstəyirəm dönüb olam bir göz yaşı,

Qatarlanıb kirpiyinə düzülüm.

Min aləm nuru gözəl gözündən,

O xalə toxunub yanağına süzülüm.

Dözmür ürək!

Sənsizliyin ağrısına dözmür ürək.

Bu bəla çölündə, Ardı »

βir zamanlar səmada bir-birlərini həqiqətən çox sevən bir buludla ulduz vardı.Bulud səmanın ən şirin,ən çəhrayı buludu,ulduzsa ən parlaq, ümidi ən çox əks etdirən ulduzu idi.
Səmadakı hər varlıq onların sevgisini qısqanırdı.Şirin bir qısqanclıq idi.Amma biri vardı ki,bulud və ulduzun ayrılmalarını ürəkdən istəyirdi.Həm də ulduzun ən yaxın yoldaşı olmasına baxmayaraq.Bulud bir az saf idi, kimsəni qıra bilməzdi.Ulduzsa buludu üçün əlindən gələn hər şeyi edə bilər,hər kəsə meydan oxuya bilərdi.

Ｏnsuz da onun üçün bir buludu bir də çox sevdiyi dostu pəri vardı.Bir dərdi olduğunda gedər pəriyə izah edərdi.Haradan bilə bilərdi ki, pərinin bir gün
"Necəsə buludum məni sevir, dönəcək" deyə düşündü...Bir gün nəzər dəydi buludla Ardı »