Haqqinda.az

Yagmur

Bir sabah uyandığımda,
yağmur giriyordu penceremden odama.
Islandı duygularım,
hayalin üşüdü içimde.
Şemsiyesini unutmuş umutlarım;
sırılsıklam oldu bir anda.

Yine sen geldin aklıma,
yağmur;
sağanak yağdı.
Sarıldığım yorganımdan hayaller,
yavaşca yere dağıldı.

oysa nasıl düşlerimiz vardı,
yağmur;
her elele tutuşumuzda yağacaktı.
Bugün sensiz uyandı gözlerim,
yağmur penceremden odama girmekte.
ve ellerim
yanağımdan inen damlaları silmekte. Ardı »

Nə yaxşı tanıyıb sevmişəm səni.
Gəlişin ömrümə sevinc gətirdi.
Bir günün içində dəyişdin məni.
Gülüşün üzümdən qəmi götürdü.

Hər zaman mələyim deyirəm sənə.
Sən isə mələkdən daha gözələn.
O incə ürəyin dayanar məncə.
Bu eşqi təsəvvür eyləyə bilsən.

Sən mənim tək gülüm, tək çiçəyimsən.
Cənnəti versələr vermərəm səni.
Bu dünya içində öz mələyimsən.
Varlığın en xoşbəxt eləyir məni. Ardı »

Mene ele gelir…görüşeceyik,
Uzun sürmeyecek bu həsrət,bu qəm.
Sonra teessüfle gülüşeceyik,
Sene nece gelir onu bilmirem.

Mene ele gelir…Menim çiçeyim,
Geder küsümüz de bir defe görsem.
Genişdir,büyükdür senin üreyin,
Sene nece gelir onu bilmirem.

Mene ele gelir…haraya getsem.
Gözünde, könlünde yalnız tek menem
Sen meni unuda bilmeyeceksen,
Sene nece gelir…onu bilmirem.

Mene ele gelir…yaşamaq olmaz
Güneşsiz,havasız,beledir alem.
Hemdemsiz çetindir…söz çox ömür az,
Sene nece gelir…onu bilmirem. Ardı »

Düşüb əllərimə yalvarır qələm!
Yazma!
Zülmət gecələrdə həmdəmmi oldu?
Soyuq küçələrdə bir ovuc işıq,
Sənə ümüd dolu bir addım atan
Gələnmi oldu?
Yazma!
Baharın günəşli sabahını da
Ömründə günündə sevinc dediyin
Gülüşün sevginin qalanını da
Aparmadımı?
Sənə öz dünyanda divan eyləyən
Sevdanı ömründən qoparmadımı?
Yazma!
Sözlərin qanına batmasın əlin
Nitqində nə qədər söz varsa unut
Ömrünün sonuncu vərəqini cır
Aman bir yerlərdə çatmasın əlin
Dəli duyğulara
İtən arzulara
Yazma!
Düşüb əllərimə yalvarır qələm! Ardı »

'O olmasın başqası olsun' deyə bilmirsən.Ya O olacaq,ya Ölüm :
- Başqasından mənə nə...




Səni düşünmür amma...
Sən bunu oxuyanda belə onu düşündün...




Sevginin məsafələrdə qeyri-mümkün olduğunu söyləyirlər. Günəş də uzaqdi ... Amma hər kəsi isidir




Heç cür izah edə bilmədim gedişini və yarım qalan hər şeyi. .''Ürəyimə ''

Dönsənsə də tanımaz ürəyim ürəyini...




Sevgimi sənə necə anladacağımı bilmirəm...Amma bildiyim tək şey, səni dəlicəsinə sevdiyimdir...




Mənim sevgimi kimsə bilməməli idi. Lazım olsa, sən belə. Mənim sevgim mənə xüsusi olmalı idi. Yalnız mənə...




'' Bəzən imtina ən gözəlidir. Bir yerlərdə dayanacağına uzağında dursun.''




Qısqanmaq tamam ayrı bir hadisə, mən səni özümlə belə paylaşa bilmirəm....




Ürəyində yatan birinin yatağının harada olduğunun əhəmiyyəti olmaz ki Ardı »

Bilmezdim men qem-keder icresen sen,
Eger sevilmedinse hec birce an.
Bilmezdim qarsinda men gunahkaram,
Meger gunahkarin ozun deyilsen ?

Goylere sovurram torpaqlari men,
Deseler ki, qeme layiq deyilsen .
Bes axi o qemler icre doyunen,
Qeminle doyunen qelbim deyilsen ?

Ne ise bu zaman tez otdu kecdi,
Meni de taleyim artiq tez bitdi...
Bilmezdim sensiz heyatim heclikdi,
Meger sensiz heyatim sen deyilsen ?

Anladim men kimi biri deyilsen,
Yadlasibsan, yalan danisirsan sen.
Otenleri artiq unutmusan sen,
Yox artiq, yox daha ! Sen bu
deyilsen !.. Ardı »

İçini derd qovuracaq,
Sevincin sovuracaq
Seni qemden doyuracaq
Qovuşmaz yolumuz bir daha


Eşqi günah söyledin sen
Aman, zalım neyledin sen ?
Meni menden eyledin sen
Qovuşmaz yolumuz bir daha...

Üstü tutqun, yollar duman
Seadetin daha güman
Hökmüdür, verecek zaman
Qovuşmaz yolumuz bir daha...

Amma bir gün geleceksen,
Günahkaram deyeceksen
Dizlerine döyeceksen
Qovuşmaz yolumuz daha...

Dağım-dağım dağlar senin
Tike-tike doğrar seni
Edecek ağlar seni
Qovuşmaz yolumuz bir daha...



Eşqi günah söyledin sen
Aman, zalım neyledin sen ?
Meni tehqir eledin sen
Qovuşmaz yolumuz bir daha

Üstü tutqun, yollar duman
Seadetim daha güman
Hökmüdür, verecek zaman!
Qovuşmaz yolumuz bir daha...

Amma bir gün geleceksen,
Günahkaram deyeceksen
Dizlerine döyeceksen
Qovuşmaz yolumuz daha... Ardı »

Unutmağa kimsə olmayanda özünü unudur adam,

səsini,
sözünü unudur.
Güzgüdəki görüntünü,
baxışını,
yerişini,
əslində əzbər bildiyi
telefon nömrəsini,
köhnə sevgi,
yeni ayrılıq mesajlarını,
cibindəki sonuncu manatı,
səhərlər işə yollananda yolda gördüyü üzü yanıq dilənçini,
lap elə keçdiyi küçəni,
işə gedən yolu,
sağı,
solu,
hamını,
hər şeyi,
hər yeri.

Sonra da “unutmaq gözəl hissdir” deyə düşünür
və zəhləsi gedir unutmaqdan…

XATİRE NURGUL Ardı »