Haqqinda.az

Yokluk Şefkati

Ve son

Herkes ölünce

Bir boş evren

Acı bitmiş

"Yokluk" şefkatiyle sarmış herkesi

Sonsuz bir huzur sessizliği

Ne ağlayan annesiz kalmışlar

Ne nerde evladımız diyenler

Herkes kendinden kurtulmuş

Herkes herkesten kurtulmuş

Kötülük sona ermiş

Kötülük yok olmuş Ardı »

Qar kimi ag geldim
Lekesiz geldim
sessizce yagmisdim yollarine men.
Men senin omrune *belke*siz geldim
Yigildin guc kimi qollarima sen…
Bitdi baxislarin negmesi,sozu
Sukut qolarinda gezdirdi bizi…
Soyuqdur qar kimi…
Ne deyim,
Duzu,-
Belke bu soyuqluq bezdirdi bizi…
Indi xatirenle yanacagam men,
Gulsen, gulusune buruneceyen
Qar kimi ovcuna yagacagam me,
Qar kimi ovcunda eriyeceyem!…
Hesretin qelbimde dinr tar kimi
Negmeler denizdir,vusalin qayiq.
Sen de,ay sevgilim,
Getdin qar kimi
Qayitsan,qar kimi lekeisz qayit Ardı »

Gecə xəlvətcə bizə sevgili yar gəlmiş idi,
Üzü aydan da gözəl Nazlı Nigar gəlmiş idi.

Tər taxıb gül yanağından,bulud örtmüşdü ayı,
Onu düşmənmi qovub,könlü qubar gəlmiş idi.

Ona mən göz yetirib xəlvəti baxdım-baxdım,
Ovçunun ovlağına körpə şikar gəlmiş idi.

Uyuyub hər ikimiz rahət olub bir yatdıq,
Bəxtimin bağçasına güllü bahar gəlmiş idi.

Dedi:Getmək dəmidir,söylə nə istərsən yar,?
Bir öpüş istədim ondan,yeri var gəlmiş idi.

Ağlayıb getdi o yar, göz yaşı yandırdı məni,
Odlara yandı dilim, sanki şərar gəlmiş idi.

Ey Nizami! – dedi- birdən ayilib,gördüm o yox
Demə röyada bizə,çeşmi xumar gəlmiş idi. Ardı »

İllər sonra Sənə dönürəm...

Unudulmuş gecələrdən biriydi

Ay, parlayırdı Köhnəsi kimi...

Və gümüş örtüsünü çəkmişdi,

Gecə... İçimdə bir peşmanlıq

Neçe illər ki, sevgiyə həsrət

Yalvaracaqdım.! Olmadı...

Solğun idi bütün çiçəklərin Ümidi...!

Dinmirdi, içimdə çırpınan həyəcan

Bu sağalmaz yaraya qarşı,

Qürura məğlub oldum.!

İndi çox uzaqdasan.

Unutmaq istəyirəmsə

Adını belə Unudacağam...!

Qazanacağam, İtirdiyimi...

Sənə verdiyim İllərimi alıb götürmək üçün

Dörd əllə, Həyata sarılacağam...! Ardı »

Hönkürməkmi yaxşı, gülməkmi yaxşı?-
Hansın bəyənirsən? Susum? Çağlayım?
Təzəcə quruyub gözümün yaşı,
xoşuna gəlirsə, yenə ağlayım! Zirvə ol, yanından ötüm çən kimi,
Sərilim önündə bir çəmən kimi,
Saçını lacivərd yasəmən kimi,
Xoşuna gəlirsə hər gün qoxlayım. O qədər ümidim açılıb- solub,
Urəyim o qədər boşalı- dolub,
Xoşuna gəlirsə divanə olub
Lap sənin ozundən yar soraqlayım Ömrün azı qalıb, əriyib çoxu
Yeganə təsəllim- didərgin yuxu,
Tale kitabımı gizlicə oxu,
Xoşuna gəlirsə mən varaqlayım, Məndən bir ürək var xatirə- səndə,
Xoşuna gəlirsə, qalsın sinəndə,
Hər gün küçəmizin dar səkisində
Addım səslərinə ayaq saxlayım?... Ardı »

***

Bu deyir ki, dilimdə bir baxın neçə rəng var,
Ha oxuyub baxırsan, seçmək olmur onları…
Nə qədər acı söz var, nə qədər ki, cəfəng var.
Bu ona ünvanlayır, o buna ünvanlayır…

***

O bunun ayağını qazıyır gündə-gündə,
Bu ona tor toxuyur iftira saplarından.
Bu onun nemətini talayır gündə-gündə,
O daima səhv gəzir bunun kitablarında…

***

O buna qarmaq atır, bu ona tələ qurur,
O buna şər yağdırır, bu onu yamanlayır…
Bu da boy verənlərin bir-bir boynunu vurur,
Söz-sənət meydanında yerini sahmanlayır.

***

Əsrlərlə yazarlar bu cür davalardadı,
Sənətin son hakimi gələcəkdir, gələcək.
Kimin yeri burdadır, kimin yeri gordadır,
Zaman özü hamıya yerini göstərəcək.

1997 Ardı »

Bu qismətin nankor üzü mən oldummu?!
Üz çevirdim varlığına
Əllərində vidam qaldı
Yaddaşını güllələyən sədam qaldı
Bilirəm...
Getdim!
Kürəyimə saplanmışdı baxışların
Gözlərindən gedən yola ələnirdi qanım mənim
Tükətmişdin taqətini,
Qəlbindəki hayqırtıdan tutulmuşdu qulaqları
Can verirdi canım mənim.
Etinasız kölgələrdə itə-itə gizlənirdim.
Bilirdimki hara getsəm nifrətinlə izlənirdim.
Qəzəbindən dar etmişdin ürəyimdə məzarımı
Gözlərinin aynasında çiliklənib qırılmışdım
Mən! ruhumdan vurulmuşdum.
Sürünürdü varlığımın sümükləri
Getdim!
Üzü qoylu yıxılmışdım bu dünyaya
Barmaq-barmaq
Cırmaq-cırmaq
Getdim!
Ürəyimdə bircə günlük ömrüm ilə gedə bildim
Səni xoşbəxt görmək üçün bu dünyada
Taleyindən itə bildim
Getdim! Ardı »

Sessiz bir sefer kimi kecir qebul edilmiw heyatim. Hec kese giley etmirem. Amma bu qeder azalmani nefsime yedire bilmirem bezen.
Bu qeder kohnelmeni qebul etmir vicdanim.
O anlarda ellerimi qaldirib, semaya aciram ureyimi. Dua edirem bildiyim butun dillerde.
Sessiz gozyawlari icinde ONA "dostum" deyirem.
"Dostum...Her keslerin meni buraxib getdiyi gunde, meni bu dunyada tek buraxma"- deye
qiwqiriram... Ardı »