Haqqinda.az

Aci çekmenin sonu yox imiş
anladım.
Yaran bir yerde yeniden qanayır.
Yaralı olan haralarım varsa
hamısı qışqırır acıyla "yardım et"
deye.
Heçbir şey ede bilmirem. Elim
qolum bağlı.
Eyniyle ayrılığımıza mane ola
bilmediyim zamankı kimi.
Heçbir şey söylemeden
gedilmezdi amma eslinde,
Sen getdin!
Belke de bu idi doğru olan.
Bir şeyler söyleyib getsen ne
deyişecekdiki?
Son ve menasız bir neçe cümle.
Olmadı, ede bilmedim ya da sene
layiq olmuram kimi acıma duz
basacaq
bir neçe cümle.
Yaxşı oldu.
Yaxşıki heçbir şey demeden
getdin.
Belece daha deyerli hiss etdim
özümü.
Qıya bilmedi dedim.
Cesareti qırılsın istemedi dedim.
Gozlerime baxa-baxa gede
bilmezdi,
belke fikrini deyişib qalardı,
qalinca da bacarmazdı dedim.
Belke daha böyük
anlaşılmazlıqlar, inciklikler
yaşayardıq,
belke de nifret ederdik bir gün
bir-birimizden,
düşmen olardıq,
yaxşı oldu bele dedim.
Haqlı idi dedim.
Sevginin zirvede olduğu bir anda
çıxıb getdi,
sevgimiz heç bitmeyecek dedim.
Ovutdum özümü.
Dönmeyin üçün ümid yığdım
könlümde.
Bir gün heçbir sey söylemeden
döneceksen deye her gün bir az
daha umid etdim.
Xeyal edib yaşaya bilmediyimiz
minlerle xeyalın hesretiyle
döneceksen bir gün mene.
Birlikde ağlaya bilmedik.
Qaça bilmedik el-ele sahillerde.
İzleye bilmedik güneşin
doğuşunu, batışını.
Yağmurda islana bilmedik.
Birlikde yata bilmedik, oyana
bilmedik.
Ele çox şey ede bilmedik, ele
eskik qaldıq ki hesret doluyuq.
Yaşamaq kimi ölmek de seninle
olmalı.
Sensiz yaşamağa mehkum etsen
de meni,
sensiz ölmeyeceyem.
Heç olmazsa seninle ölmek üçün
gözleyirem seni.
Bax, bunun üçün döneceksen bir
gün geri…