Yalnızlığımın Kuklaları
Yalnızlığımın son perdesinde
Bana vuran aydınlığın ışığı
İçimden bir gülümseme
Evet erimiş yalnızlığım
Sisli bulutlar alıp götürürlerken seni
Yalnızlığım başlamıştı o an
Karanlık kaplamıştı her yanımı
Kaybolmuş karanlıklarda ararım seni her an
Tiyatro gibi hayatın süslü yelpazesinde
Her an esmek istersin yeşilin gölgesinde
Karanlığın kokusu üzerine sindiğinde
Yalnızlığımın dudakları titremeye başlar
Yalnızlığımı kadınlarla bitiremedim
Hayatımda başka şeylerde eksikti
Belki para belki neşe
Sadece kadın keyif verici değildi
Kuklalarım vardı yalnızlığımı giderdiğim
Onlar sadece yeşil değildiler duyguları da vardı
Onun bana veremediği kadar
Kuklalarımın güveni vardı
Bakın dostlar şiirim bile bitti
Erimiş yalnızlığımı bitiremedim
Hayatımın her köşesinde
Beni yalnızlığın defterinden silemedim
Tarix: 19.11.2013 / 04:02 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 281 Bölmə: Sevgi şerləri