Haqqinda.az

Nadir yüyürüb məktəb direktoruna dedi ki, fotomüxbir gəlir. Məktəb direktoru da dərs hissə müdirinə tapşırdı ki, hazır olun. Şahmar müəllimi tapın, yuxarıdan tapşırıblar, onun şəklini çəkəçək. Medalı-zadı var. Dərs hissə müdiri dedi ki, Şahmar iki gündür yoxdu.
Daha hamı bildi ki, "şəkilçəkən" məktəbə niyə gəlir, nədən ötrü gəlir. Şagirdlərə başa saldım ki, bu foto-müxbir nə deyən şeydir, Hamı üst-başını, qaş-gözünü düzəltdi.
Direktor bizim hamımızı çağırdı, söhbət elədi, silahlandırdı. Yuxarıdan gəlir - Bakıdan, məşhur fotomüxbirdi. Ona görə də diqqətli olun.
Mən soruşdum:
Görən daha nəyi çəkəcək?
Direktor dedi ki, hər şeyi çəkə bilər, ixtiyarı var, baxır onun gözünə.
Səs gəldi. Maşın məktəbin həyətində dayandı, qapını açıb foto-müxbiri düşürtdülər. Düşən kimi hamımız özümüzü düzəltdik, düz dayandıq. Çünki aparatı elə əlindəydi. Gözləri fındıq boyda idi.
Xalq təhsili şöbəsinin müdiri direktora göz elədi, direktor da bizə göz elədi, biz də başımızla şagirdlərə işarə elədik ki, yəni "Hazır olun, keçin sinfə”. Kişini içəri gətirdik, oturtduq. Mən gördüm ki, kişi bizə çox baxır. Kişinin bizə baxdığını görüb direktor şübhələndi. Biz lap düz dayandıq. Direktor təcili sözə başladı.
—Siz bizim məktəbə xoş gəlmisiniz. Biz sizin adınızı qəzet səhifələrində çox görmüşük. İndi sizin bizim məktəbə gəldiyinizi görəndə sevincimizdən bilmirik nə edək.
Lənət şeytana. Kişi gözlərini bizdən çəkmirdi. Təzədən üst-başımıza əl gəzdirdik. Hər şey öz yerində idi. Təkcə Əlizaminin dodaqları yerində deyildi, qaçmışdı. Kişi düz bizə baxırdı. Foto-müxbir direktorun qulağına nəsə dedi. Direktor da gəlib Əlizaminin qolundan yapışıb çölə çıxartdı, çay dalınca göndərdi. Sən demə, kişi "çay dalınca" göndərməyə cavan kadr gəzirmiş. Direktor him-cimnən bizi başa saldı ki, görürsünüzmü kişinin gözü nə itidir, diqqətli olun. Biz lap "simirna" vəziyyətində dayandıq. Foto-müxbir diplomatının ağzını açıb balaca bir aparatı stolun üstünə qoydu. Əlində gətirdiyi aparatı təzədən qaytarıb diplomata qoymaq istədi, sonra qoymadı, əlində sazladı. Biz bir az qorxduq. Sonra ufuldadı. Üzü bir az mehribanlaşdı. Bizim qırışığımız bir az açıldı. Yorğun-arğın sözə başladı.
—Lap yorulmuşam. Əldən düşmüşəm. Niyə də düşməyim? Otuz beş ildir foto-müxbir işləyirəm. - Biz nəfəsimizi içimizə çəkdik – Dünən rayonda Kərim Kərimoviçlə bir yerdəydik. Axı o mənim dostumdur. Otuz beş ildir dostluq edirik. Dedi, Məmməd, gəl səni aparım "Qarabağ" restoranına. Axı, mənim əslim Şuşalıdır. Getdik. Kabab-zad olmur orda. Dedim Bakı düşbərəsi gətir. Axı, mən Bakıda anadan olmuşam. Dedi, yoxdu. Nəsə 4-5 cür yemək gətirdi, yeyə bilmədik. Elə ac qarına gəldim bura.
Biz burda əsl məsələni başa düşdük. Direktor Əli müəllimi çölə çəkib nəsə tapşırdı. Təzədən içəri qayıtdı.
—Bilirsiniz, bu şəkil məsələsi çox qəliz bir şeydi. Qlavred icazə vermir. Qlavred bilirsiniz nədir?
Əlizamin başını bir az aşağı əyib başa düşdüyünü bildirdi.
—Başa düşməzsiniz.
Əlizamin başını qaldırdı.
—Qlavred bizim atamızı yandırır. Ah, qlavred, qlavred. Qardaş, bizim işimiz necə çətindir. Lap əldən düşmüşəm. 35 ildir əldən-ayaqdan gedirəm. Qəzetdən çıxan çörək daşdan çıxan çörək kimidir.
Daş-çörək məsələsini eşidəndə mən bir az ürəkləndim. Tez Bakıdakı vəziyyəti soruşdum. Bir neçə sənət adamının adını çəkdim.
Kişi əlini dizinə çırpıb qalxdı.
—Başlayaq şəkil çəkməyə, boş-boş sözlərlə özümüzü yormayaq.
Direktorun mənə acığı tutdu. İşarə elədi ki, kişi iş adamıdı. Boş sözlərlə onu narahat eləmə.
Mən "səhvimi" başa düşüb, özümü düzəltdim.
Birdən müəllimlər otağının qapısı döyüldü. 9-cu sinif şagirdi Ağa Abdullayev məni çölə çağırdı.
Əvvəlçə kişinin qulluğundan ayrılıb getmək istəmədim. Lakin qonaq üzümə elə baxdı ki, sanki mənə baxışları ilə icazə verdi.
"Simirna" vəziyyətində çölə çıxdım. Ağa məni bu vəziyyətdə görüb geri çəkildi. Neyləsin, məni bu görkəmdə görməmişdi.
—Müəllim, xahiş edirəm, hirslənməyin, mənə acığınız tutmasın, üzr istəyirəm dönə-dönə. O Bakıdan gələn kişinin başına qoyduğu nədir? Papaqdı? Elə papaq olar?
Mən üzümü turşutdum. İçəri keçdim. Qonağın başına baxdım. Düzü, papağa-zada oxşamırdı. Lap biabırçılıq idi. Bir parça əski Azərbaycan papağını əvəz etmişdi. Bunu əvvəlcə niyə görməmişdim. Təəççübləndim.
Foto- müxbir:
—Mən iş adamıyam, dinçəlməliyəm, şəkili harada çəkəcəyik,—dedi.
Direktorumuz onu rus dili kabinetinə apardı.
Birdən fotomüxbir dönüb müəllimləri bir-bir nəzərdən keçirməyə başladı. Rus dili müəlliminin yerinə boyca yaraşıqlı olan Azərbaycan dili müəllimini oturtdu uşaqların tən ortasında. Guya rus dili dərnəyidir. Müəllim məşğələ aparır.
Mən dedim:
—Axı Azərbaycan dili müəlliminin rus dili kabinetində rus dili məşğələsi aparmağı tutmur.
Foto-müxbir dedi:
—Ay yoldaş, 35 ildir müxbir işləyirəm. İndi sən məni öyrədəcəksən. Mən yaxşı bilirəm nə nədir, nə nə döyül.
O, aparatı götürüb balaca gözlərini qıydı. Sonra qışqırdı:
—Yox, müəllim, belə olmaz. Qlavred mənim atamı yandırar. Başını bir az yuxarı tut.
Təzədən gözlərini qıydı.
—Müəllim, yuxarı, ay qardaş, başa düşmürsən? Sol çiynini də bir az aşağı.
Yenə təzədən gözlərini qıydı.
Dirsəyini stolun üstünə qoyub uzanan kimi elədi. Ayaqlarının biri sürüşüb qapıya dirəndi. Başını bir az da aşağı əydi. Məzəli bir görkəm aldı. Biz hazır vəziyyətdə idik. Gözlərini təzədən qıydı. Papaqı yerə düşdü. Gözüm papağa sataşdı. Ürəyimdən gizilti keçdi. "Hə, Azərbayçan papağı, sən bu günə qalarmışsan".
O isə qışqırırdı.
—Müəllim, kitaba..., sol çiynini..., qlavred..., ay bala..., ay qızım...
O təzədən lap stolun üstünə uzandı.
—Vallah, belə olmaz. Qlavred çap etməyəcək. Bu şəkildir axı! Kitaba baxın. Bu dərnəkdir. Rus dilinə belə münasibət olmaz axı.
O, özü-özüylə oynayırdı. Hamı onun papağına baxırdı.