Zeng etmeyecem sene, Evvel telefon
nomresini unudacagam, sonra seni.
Barmaqlarimin yaddasindan sileceyem
sachlarinin yumshaqligini. Gelmeyeceyem
size teref; behane edeceyem yollarin
uzaqligini.. Qovacagam yaddashimdan
xirmandan serche qovan kimi saridimdik
xatirelerini. Qerezli arzulartek ureyimde
bosh qoyacagam yerini. Zeng etmeyecem
sene. Eli qoynunda qalacaq lal telefonun,
shushe gozlerinden kederli reqemler
boylanacaq sene. Kederle baxacaqsan
sukutun hedesine. Her gece yuxulu
gozlerinde birgunluk umid olecek; yuxuna
qorxulu shubheler tokulecek, balincin qarisi
ushuyecek… Zeng etmeyecem sene?
Boshaldi cibimin 2 qepiklik yuku. Avtomat
telefonlarin azalacaq bir sakini, Iki yeri
bosh qalacaq arxa sirasinda kinoteatrlarin,
adini tapmayacaqsan arasinda yeni
yazdigim setirlerin. …bu gunun de sensiz
axhsami geldi…, evdesenmi goresen?
Telefonun yanindami dayanmisan yene
sen? Sesim isidermi otaginizi? Menden yeni
qeybetler edibmi qonshu qizi?!
Boylanirsanmi yene menim geldiyim yola?
… Yordu “belke”ler meni, Ardı »