Haqqinda.az

Sen gerek ozunu tanitmayaydin,
Mene bu uzunu tanitmayaydin.
Yene de heyati senden umaydim,
Ele bileyidim ki dunyada teksen.

Illerin omrumden apardigini
Ele bileydim ki getireceksen
Bahar gozleyiridim,
Yene de qisdi,
Bir arzu bir umid oldurmekdense
Aldana-aldana yasamaq xosdu.
Sen gerek ozunu tanitmayaydin…

Sene baxa baxa senin uzunde
Gorunur ozgenisevmisem onda
Her titrek sozumu senin gozunde
Yeqin ozgesine demisem onda

Hissin xumarindayumub gozunu
Onda mehebbetin yuxulu imis.
Sonradan oyanib,
Onda bilib ki,
Suyun lal axini qorxulu imis
Sen gerek ozunu tanitmayaydin.
Sen gerek ozunu tanitmayaydin.
Omur de belece kecib gedeydi.
Sen deme,marala atdigim gulle
Maral derisinde tulkuye deydi…
Sadelovh qelbimden,mehebbetimden,
Kecdiyim yollardan utaniram men,
Yuxulu gozumden agrilar kecir,
Yanimdan sevgisi dogrular kecir,
Senden yox,
Onlardan utaniram men…
Sen gerek ozunu tanitmayaydin,
Mene bu uzunu tanitmayaydin Ardı »

Kaş ki, sən olaydın dərdimə qalan,
İncidib, sonra da könlümü alan.
“Ayrılaq” deməyin olaydı yalan,
Ümidim, gümanım kaş, sən olaydın!

De, nədən ürəyim istəyir səni?!
Gündüzdən seçmirəm indi gecəni...
Həsrətin əlindən alaydın məni,
Hicrana yamanım kaş, sən olaydın!

Sevgimə əyildim, anlamadın sən,
Allah bağışlamaz bu eşqə gülsən.
Anlasan, darıxsan, qayıda bilsən,
Gələcək zamanım kaş, sən olaydın Ardı »

Bu qeder hesrete dozmek
cetindi,
Canimda zerrece dozum
qalmayib.
Bir zaman sevginle yanardim,
indi
Alovum qalmayib, kozum
qalmayib.
Sen artiq derdimden olen
deyilsen,
Neler cekdiyimi bilen deyilsen,
Bilirem qayidib, gelen deyilsen,
Daha yollarinda gozum qalmayib.
Gosterdin mehebbet
cehennemini,
Tapmadim bu derdin bir
melhemini,
Terk etdim mehebbet, esq
alemini,
Sevgi yollarinda izim qalmayib.
Itirdiyim coxdu qazandigimdan,
Men xeyanet gordum yar
sandigimdan,
Adice guzgude utandigimdan,
Uzume baxmaga uzum qalmayib.
Sozlerde eks edib, qem keder,
yazim,
Meni vadar edir derdi-ser, yazim.
Nakam sevgilerden ne qeder
yazim?
Onsuz yazilasi sozum qalmayib. Ardı »

Zaman saymayiram sensiz kecheni,
Felek guldurmeden aglatdi meni.
Belkede gecikdim sevmeycun seni-
Men gunah gormurem ezizim sende,
Seni seveceyem sen sevmesende... sensiz goz yasimi qurutmayacam.
Qelbimi kimseyle avutmayacam,
Men seni olsemde unutmayacam.
Qebrimin ustunde yeller esende-
Seni seveceyem sen sevmesende... Omrunu bitiren gultek solmusam,
Toxunsan Aglaram yaman dolmusam,
Omurluk bu esqe mehkum olmusam-
Meni bidefelik unut desende-
Seni sevedceyem sen sevmesende.... Sen mensiz sevinib shen olacasan,
Qara saclarimda den olacagsan,
Yenede son sozum sen olacagsan-
Ezrail yolumu bir gun kesende,
Seni seveceyem sen sevmesende... Ardı »

PENCEREMDEN

PENCEREMDEN

Havalar ısındı biraz.
Ama kemiklerim,
Hala atamamış geçen kışın soğuğunu.
Hafiften sızlıyor belim tatlı , tatlı.
Sıcak bir çay ,
Bir parçada limon çekti canım.

Bir hafta içmesem diye düşündüm.
Ah bir midem su koyu vermese;
Akşam oldu mu ,
Kaşınmasa en adi , en ucuz şaraba bile.

Pencerem demir ızgaralı.
Kıvrım , kıvrım uçları.
Arada bir bakarımda dışarı,
İnsanlar takılmış kancalarına.
Galata köprüsünden çapari sallayan,
Evkaftan emekli memurunki gibi,
Benimki de renk, renk,
Cins , cins insan dolu.
En çok Tapudaki Halil Beyi avlarım.
Günde üç kez.
Sonra Nüfustaki kızlar,
Manav Mehmet,
Birde pazara süt , peynir götüren,
Boztepe’nin ihtiyarları.

Halil Beyin böbrekleri kumlu.
Manavın safra kesesi taş dolu.
İhtiyarlar tüm romatizmalı.
Nüfustaki beğendiğim sarışın kız’da gebe kalmış.
Böyle giderse,
Söktüreceğim bu parmaklıkları. Ardı »

ELVEDA BÜTÜN MUTLULUKLARA

ELVEDA BÜTÜN MUTLULUKLARA
Aldım ele kalemimi
Başladım şiirlerde anlatmaya seni
Sığdıramadım duygularımı satırlara
Anlatamadım gerçek aşkı vefasızlara

Gerçek sevgiler dillerde yalan olmuş
Sevda acısı çekenler derbeder olmuş
Sevdalıların yüreği dertle kederle dolmuş
Acı çekenler çareyi isyanlarda bulmuş

Elveda artık bütün mutluluklara
Seviyorum diye ümit verip yarı yolda bırakanlara
Elveda kurduğumuz umutlara
Gidiyorum buralardan çok uzaklara

Yaşayamam buralarda senin hasretin varken
Anlayamazsın sen beni böyle vefasızken
Katlanmak çok zor bir başkasının olmuşken
Bir daha içimden dönmemek geliyor elveda derken Ardı »

Bu gün mən səni gördüm,
Salam vermək istədim,
Üzünü yana tutdun.
Söylə, illərdən bəri
Qəlbimizin bir duyub
bir vurduğu illəri,
Axı, nə tez unutdun?
Beş ildə gözümüzdən axan o
qanlı sellər,
Bir salama dəymədi?
Heç üzümə baxmadan
yanımdan necə keçdin?
Sən eşqin salamını qorxuyamı
deyişdin?
Yoxsa sən öz əhdinə, ilqarına
ağ oldun?
O qədər yaxın ikən, bu qədər
uzaq oldun.
Şirin gülüşlərimiz, acı
fəğanlarımız
Bir salama dəymədi?
Qayğılı anlarımız, qayğısız
anlarımız
Bir salama dəymədi?
Sən neylədin, bir düşün!
Yalnız indi anladım; ah, sən
daha mənimçün
Əlçatmaz bir çiçəksən,
Yaşanmış günlərim tək geri
dönməyəcəksən!...
Qop ey tufan, əs ey yel! Xəzəl
olum, tökülüm
Düz beş il ürəyimdə
Bəslədiyim məhəbbət, bir
salama dəymədi.
Bir günlük həsrətimə dözə
bilməyən gülüm,
Bəs nə oldu? Bu həsrət bir
salama dəymədi?
Getdin, dalınca baxdım, can
ayrıldı canımdan,
Sən necə etinasız ötə bildin
yanımdan?
Ah çəkdim, başım üstə
yarpaqlar əsdi, gülüm,
Sənin qəlbin Ardı »

Azərbaycan prezidentinin qızı, Heydər Əliyev Fondunun vitse-prezidenti Leyla Əliyevanın “Dostlar” adlı şeirini təqdim edir:


Dost bir, ya iki-

Bunu deyib aqillər.

Dünyaya gələn gündən,

“Sən dost qazan” deyiblər.

Qəm-qüssəyə batanda,

Dostlar çatıblar dada;

Qısalar yaman günlər,

Dost çatarsa haraya...

Ey dostum, şəkk eyləmə

dostunun dostluğuna;

Şübhə dediyin şeyin

sonu yoxdur dünyada...

Qəhqəhə çək, qəlbən gül,

Lap dişlərin ağarsın,

Təki ürəklərdəki,

Şübhələri dağıtsın...

Dost sənə həsəd çəkir,

Yalan-palan danışır? –

İndi onu görməyə

Heç sən də şad deyilsən

amma bunu da bil ki,

O da düşünür elə. –

Elə hey gileylənir:

“Suçun böyüyü səndə”...

Axşam televizora,

baxırsınız birlikdə,

Onda böyük ekrandı,

Kiçik ekranlı səndə...

Ancaq sənin yerin başqadır-başqa,

Altında kreslo, yerinsə başda...

Əsası odur ki, birgəsiz-birgə

Qəm-qüssə yox olar gülsəniz birgə.

Maşında əylənin lap səhərəcən,

Vay, problem çıxdı:


“Bu nə deməkdir?

sükan dostumdadır,


məndə olsaydı...” –

Tacın olmasa da, özünü Ardı »