Haqqinda.az

Ayrıldıq..güc geldi bize hücumlar,
Ayrıldıq,usanıb teneden,sözden;
Bizden razı qaldı yadlar,qohumlar,
Biz razı qalmadıq öz özümüzden.

Ayrıldıq..neğmemiz qaldı yarımçıq,
Fikirler perişan,könüller qırıq.
Ayrıldıq..de harda lengidi zaman?
İndi ne sen sensen,ne de men menem.
Başımda tufanlar hayqırdığından,
Meyvesi deymemiş tökülen menem.
Dağlara dırmanıb ardımca qoşdun
Özge buludlara qarışan menem.
Taleyin hökmüyle sen çox vuruşdun,
Bu ağır hökm ile barışan menem.
Yandıran da menem,yaxılan da men,
Döyen de,vuran da,yıxılan da men!
Ayrıldıq..
Bilmedik neçin,neden biz?
Ayrıldıq..
Ayrılmaq istemeden biz.
Yoxdur üreyimde sene qezeb kin,
Yadıma düşmeyir bed emellerin.
Nifretsiz ayrılıq ayrılıq deyil,
Nifretsiz ayrılıq vüsaldan şirin...

Gülüm,seve-seve ayrılırıq biz
Ürek kökden düşen tek sime benzer
Bizim gözü yaşlı bedbext eşqimiz,
Atalı,analı yetime benzer.

Deyirem unudum seni men gerek.
Mümkünmü?
Arzuya emel ten gerek!
Unuda bilmekçün seni,sevgilim,
Tezeden doğulum,tezeden gerek! Ardı »

Xəyal gah dağdadır gah da aranda
Gah göyə yüksəlir, gah enir insan.
Otaqda 1 saat tək oturanda,
100 ilin dərdiylə yüklənir insan.



Elə bil divarlar gəlir üstünə
Qulağın səslənir, qəlbin döyünür.
Alışıb yanırsan sən öz tüstünə,
Nidalar gözündə suala dönür.



İnsanı tez yorar düşüncələr də,
Verib nəfəsini dərd udar insan.
Özündən başqası olmayan yerdə,
İnsan olduğunu unudar insan...



Bir günəş bəs edər, pərişan olma,
Sənin yüz Kür qədər göz yaşın olsa.
Min dərd hücum etsə, könül, sıxılma,
Bir nəfər dərd bilən sirdaşın olsa.



Dünyaya gəlmədik biz əbəs yerə,
İnsanıq insan da bizə gərəkdir.
Bağatək qınına çəkilənlərə
Ürək nə gərəkdir, dil nə gərəkdir.



Çay çaya qovuşmaz sular daşmasa,
Ulduzun ulduzla ünsiyyəti var.
Göydə buludlar da qoşalaşmasa
Nə ildırım çaxar nə yağış yağar.



Yol tapa bilərmi saz Ardı »

Mənim sol əlimdə yanıq
yeri var,
O mənə töhfədir
körpəliyimdən.
Odun odluğundan
xəbərsiz vaxtlar
əlimi manqalda
yandırmışam mən.
Mənə "cız" dedilər,
Ancaq qorxmadım.
əlimi yandırıb tanıdım
odu.
Mənim həyat ilə ilk
tanışlığım
əlimi yandıran oddan
başladı...
Oxşadı gözümü hələ
uşaqkən
Ocağın al-əlvan alovu,
közü
Dünyaya gələli, bilmirəm
nədən
Nəyə vurulduqsa,
yandırdı bizi...
Mən oddan qorxmadım
yanana qədər;
Mən qorxu bilmədim
qanana qədər.
Elə ki, yandım,
Odla oynamaqdan
qorxdum, dayandım.
Başlandı qorxu-
Başlandı ehtiyat-
Başlandı həyat...
1966, Şəki Ardı »

Anamız birdirsə Vətən də birdir
Nə ana, nə Vətən iki
olammaz.
Qürbətdə tapdığın xeyir də şərdir
Qəlbin bu xeyirdən
isıqlanammaz.
Qürbətin xeyrinə ay
aldanan kəs,
Vətənin şərinə kim ortaq olsun?
Vətəni özünə qürbət
sanan kəs
Sənin anan ölüb, başın
sağ olsun!
Hamı həşirdədir
güzəranıyla
Ceyran belindədir bir
loxma əppək.
Ana yaralıysa, oğul
qanıyla
Onun yaraları yuyulsun gərək.
Yediyim, içdiyim dərddi, qəmdisə
Neyləmək? Bu ocaq, bu yurd mənimdir.
Göz yaşım axan yer
qürbətimdisə,
Qanım axan yerlər, öz
Vətənimdir.
Harda olursan ol, qəlbin fəhmi var
Səni torpaq çəkər, səni qan çəkər.
Qürbətdə Vətənçin gözü yaşlılar
Vətənin naminə canmdan keçər.

Avqust, 1998. Ardı »

Hanı dəlilərin, a nənəm Nigar,
Namərdlər doğuldu bu zəmanədə.
Dədəsi kor olan qoç koroğlular
Özləri kor oldu bu zəmanədə
Alı dədəmizin gözü kor oldu,
Çağdaş gədələrin özü kor oldu.


Törədi Koroğlu dəlilərindən
Savadlı, bilikli "ağıllılar" hey.
Bu ağıl hünərə deyil, bəs nədən
Kölə ehtiyata səcdə qılar hey?


Vaxtın havasına baş əyən ağıl
Hava bürosudur, o, ağıl deyil.
Sabahı bu gündən bəlləyən ağıl
Bilikdir, arzuya, eşqə yol deyil.
Onlara özgəsi hamıdan yaxın,
Onların özləri özünə özgə.
Bəli, hər şeyi var "ağıllıların",
Mərdlikdən savayı, qeyrətdən özgə.


Elə hey deyirsən: - "Fərasətimiz
Çatışmır, ağıllı olmalıyıq biz".
Sən ağıl deyəndə nəyi deyirsən?
Məni əyən ağlı Ardı »

Səbəb axtarma
Neynim otuz illik məhəbbətindən,
Son illər yüz dəfə sən dönə bildin.
Səni yalvarışla qaytarmışdım mən,
Sənsə dönməyinlə öyünə bildin!

Bunlar nə deməkdir ?
Bir düşün sən də.
Ölüb məhəbbətin məhəbbətində

Neçə yol küsüşdük...
Küsüşən anda
Barışmaq istədim, əyilmədin sən.
Mən öz qələbəmə peşman olanda,
Sən öz qələbənlə fərəhlənmisən.

Gəl səbəb axtarma, ürəyin bom-boş.
Bunu məndən gözəl bilirsən yəqin.
Səbəb sevgisini çoxdan unutmuş,
O səbəb axtaran qəldbindir sənin! Ardı »

PEYĞƏMBƏRİMİZ
Yolunun yolçusuyuq, ey ulu
Peyğəmbərimiz ,
Adı şəfqətlə, işıqla dolu
Peyğəmbərimiz.
Qurumuş torpağa bir an
toxunarkən nəfəsi,
Gülə döndərdi o saət kolu
Peyğəmbərimiz.
Bu da bir möcüzə! Meydan
oxuyarkən sağa sol,
Sağa döndərdi imansız solu
Peyğəmbərimiz.
Ulu Qurani-Kərimdən gözümüz
aldı işıq,
Bizə göstərdi müdam düz yolu
Peyğəmbərimiz.
Bulub haqqın yolunu Bəxtiyar
oldum necə mən,
Belə zəngin elədi yoxsulu
Peyğəmbərimiz.
29 yanvar, 1990. Ardı »

Alıb keçmişini,
                   evezinde men
Ezablar bexş etdim geleceyine.
Hissim xecil qalıb öz emelimden
Sözüm de qurtarıb..ne deyim sene?

Külekler oynaşır ürekde,canda,
Özüme düşmendir öz canım menim.
Gözlerim ağlamır men ağlayanda
Vicdanım ağlayır,vicdanım menim.
Saz tutub içimde qem şikestesi
Keder bestesiyem,vicdan xestesi.

Ellerim yapışıb öz eteyimden
Men heç ne ummuram geleceyimden.
Dağı da dağlayır,dağın öz dağı
Üzüme durubdur öz derdim-serim
Bu günüm sabaha danlaq,göz dağı,
Sabahım dünene teessüflerim...
Yüz-yüz peşmançılıq çekemmez,dayan,
Bir zerer daşını,zerer yükünü.
Qaytara bilmemiş geri,heç zaman
Axı min teessüf bir öten günü.

Sözüm- bu günümün çığıran sesi
Keder bimarıyam,vicdan xestesi.
Alıb üreyini
               evezinde men
Sene ezab verdim ürek dolusu.
Men kimem? Utanır dilim sözümden
Men - ürek oğrusu,ömür oğrusu!

Etiraf asandır! Ardı »