Haqqinda.az

ŞƏHİDLƏR
Qatil gülləsinə qurban gedirkən,
Gözünü sabaha dikdi şəhidlər.
Üç rəngli bayrağı öz qanlarıyla
Vətən torpağına çəkdi şəhidlər.
Zalim öyünməsin zülümləriylə,
Min-bir böhtanıyla, min-bir
şəriylə.
Həqiqət uğrunda ölümləriylə
Ölümü kamına çəkdi şəhidlər.
O şənbə gecəsi, o qətl günü,-
Mümkünə döndərdik çox
namümkünü.
Xalqın qəlbindəki qorxu
mülkünü,
O gecə dağıdıb sökdü şəhidlər.
Tarixi yaşadıb diləyimizdə,
Bir yumruğa döndük o gecə
bizdə.
Yıxıb köləliyi ürəyimizdə
Cəsarət mülkünü tikdi şəhidlər.
Onlar susdurulan haqqın
dindirər,
Qaraca torpağı qiymətləndirər.
Donan vicdanları qeyrətləndirər,
Axı, el qeyrəti çəkdi şəhidlər.
Bilirik, bu bəla nə ilkdi, nə son,
Ölürkən uğrunda bu ana yurdun.
Quzu cildindəki o qoca qurdun,
Doğru, düz cildini çəkdi şəhidlər.
Dözdü hər zillətə, dözdü hər
şeyə,
'Dünyada mənim də haqqım
var',- diyə
Kütləni xalq edən müqaviləyə
Qanıyla qolunu çəkdi şəhidlər.
İnsan insan olur öz hünəriylə,
Millət, millət olur xeyri, şəriylə.
Torpağın bağranı cəsədləriylə,
Azadlıq tumunu əkdi Ardı »

Deyirsen,derd oldu bize eşqimiz,
Sarsıntı,üzüntü yetmezmi daha?
Ürekce ne qeder bir olsaq da biz,
Heyat yollarında ayrılmalıyıq.

Ayrılmaq! Söz asan,emel çetindir,
Sevmek! Bu ki,senin öz fitretindir.
Nece ayırasan odu ürekden,
İstini ateşden,etri çiçekden?..

Menim öz isteyim,menim öz kamım-
Senin öz isteyin,senin öz kamın.
Senin ad günündür menim bayramım,
Menim ad günümdür senin bayramın.
Biri-birimizçün doğulmuşuq biz
Birdir her eşqimiz,her isteyimiz.

Herdenbir darıxıb gezmeye çıxsan,
Ayağını öpen göy otlar menem.
Başını qaldırıb göylere baxsan,
Kövrelib qaralan buludlar menem.
Deme ki,yanımca ne herlenirsen?..
Mehverin başına gerek herlenem.
Bezen sebebsiz de kederlenirsen,
Sebebi axtarma,o sebeb menem!

Qelbin çox ucalır,çox qanadlanır,
Ona zirve menem,ona son menem.
Yata da bilmirsen uzun geceler,
Gözlerinden qaçan o yuxun menem..
Her kese tutmadın axı,ten meni,
Sen de bu dünyada menimçün teksen.
Sen qova bilersen evinden meni,
Qelbinden ki,qova Ardı »

TƏNHA MƏZAR
1918-ci ildə erməni
basqınına məruz qalmış
Azərbaycana köməyə
gələn türk ordusunun
zabiti şücaətlə
döyüsmüş, Şamaxı
ətrafında erməni
gülləsinə tuş gəlmişdir.
0, öz, arzusu ilə
yaralandığı yerdə də
dəfn olunmuşdur.


Yolun kənarında tənha
bir məzar
Üstündə nə adı, nə
soyadı var.
Ey yolçu, masını əylə bu yerdə
Soruş kimdir yatan tənha qəbirdə?
O, bir türk zabiti,
qəhrəman, mətin!
Doğma qardaşına
yardıma gəldi.
Qırğına tutulan
millətimizin
Haqlı savaşına yardıma gəldi.
Uzaqdan hay verib sənin səsinə,
Gəldi, qayıtmadı öz
ölkəsinə.
Düşmən səflərini o,
soldan sağa
Biçib dəstəsiylə cəbhəni yardı.
Torpağın yolunda düşüb torpağa
Sənin torpağını sənə
qaytardı.
Özü qoruduğu, həm can verdiyi
Yolun kənarında dəfn
edildi o.
Uğrunda canını qurban verdiyi
Torpağı özünə vətən bildi o.
Yolçu, masınını bu yerdə əylə
O məzar önündə sən
təzim eylə.
Səcdə qıl, dua ver onun ruhuna
Ayaq basdığın yer
borcludur ona.

İyul, 1998 Ardı »

Üzeyir Hacıbəylinin əziz
xatirəsinə.

Yolun son mənzili ilkini dandı
Güney bitən yerdən başlanır
quzey
Elə ki, dahinin qəlbi dayandı
Adı-tarix oldu, evi - bir muzey.
Dahinin qələmi, mizi, dəftəri,
Eksponat oldu o gündən bəri.
Bu cansız əşyalar ilkini dandı
İtdi o əvvəlki vəzifələri,
Onlar tamam başqa dəyər
qazandı.
Dahinin gözləri qapanan zaman
Dahinin yerinə onlar dindilər.
Çıxıb adiliyin dar otağından
Qeyri-adilikdə rütbələndilər.
Əşyalar danışır...
Günlər incitək
Xatirə sapına düzülür indi
Əşyalar üfürür...
Sönən bir ürək
Boz külün altından çözülür indi.
Açılır bir ömrün eşqi, məlalı,
Fərəhi, Sevinci gələcək üçün
Böyük bir insanın fikri, xəyalı
Cansız əşyalarda yaşayır bu gün.
Əşyalar danışır hey şirin-şirin
Bu gün dünən ilə üz-üzə
durmuş.
Dahinin əlinə dəyən şeylərin
Ömrü öz ömründən uzun
olurmuş. Ardı »

Yaxşı ki, ayrıyıq, yaxşı ki bizdən
Çırpınti, sarsıntı əl üzmür yenə.
Həyatı öyrəndik həsrətimizdən,
Odur ki, həmişə möhtacam sənə


Rəngi bir, dadı bir toyun büsatın.
Həsrət min rəng çəkir gözlərimizə
Yaxşı ki ayrıyıq, bu dərd həyatın
Dərin qatlarını öyrədər bizə.


Yanımda olanda uzaqdasan sən
Mən səni görmürəm olduğun kimi.
Səndən ayrıldımmı, hər yerdə sənsən
Mən göre bilmirəm Vallah heç kimi! Ardı »

Qorxu kölgəsinə sığınmış bu gün
Sədaqət, diyanət, məhəbbət, Allah.
Yalan hakim olub, böhtan gözətçi,
Çürüyür zindanda həqiqət, Allah.

Əyri əyriliyi yeridir daşa,
Keçib əyrilikdə hamıdan başa.
Doğru həsrət qalıb isti bir aşa,
Görən hara gedir bu millət, Allah.

Həftələr dəyişdi, gönlər dəyişdi,
Tərəflər dəyişdi, yönlər dəyişdi.
Qiblələr dəyişdi, dinlər dəyişdi,
İtə ot verilir, ata ət, Allah.

Ünvanı dəyişib rəzalətin də,
Qaymaq da satılır şor qiymətində.
İndi sədaqətin səltanətində,
Əyləşib hökm edir xəyanət, Allah.

Ha çığır, ha bağır, yalan ayılmaz,
Yaxşını yamandan ayıran olmaz.
Satsan, üzünə də baxan tapılmaz,
Necə ucuzlaşıb ləyaqət, Allah.

Yalanlar həqiqət qiyafəsində,
Yeklər cövlan edir şeş xanəsində.
Oğrular, əyrilər zəmanəsində,
Əyrilik sayılır, fərasət, Allah. Ardı »

Mən kiməm? Bu sualı
Hər il ad günlərimdə
öz-özümə vermişəm
Cavab tapa bilməyib
Bu sualın önündə
Başımı endirmişəm.
Mən kiməm?
Mən nəçiyəm?
Eşqim, diləklərim nə?
Niyə gəldim dünyaya,
Bu dünyada yerim nə?
Sağ ikən də bilmirəm
Ölüyəm, diriyəm mən?
Əvvəlini, sonunu
Dərk etməyən, ən adi,
Kəslərdən biriyəm mən.
İmkanla arzuların
Arasmda vurnuxan
Saat kəfkiriyəm mən.
Zamanın dəhrəsilə
Qanadlı arzuları
Budanan bir bəndəyəm.
Mən bir üzü ağamsa,
Bir üzü şərməndəyəm.

Mən özümün düşməni!
Hər gün çəkir çarmıxa Ardı »

GÜLÜSTAN
II Hissə
İSTİQLAL
1
Zərurət görmədim təsadüf qədər
Məqsədə yönəlir bu başsız axın.
Məndən rica etdi bir vətənsevər
Yazım davammı mən
"Gülüstan" ın.
Yazmışdım mən onu düz qırx il
qabaq.
O vaxtdan bu yana çox sular
axdı .
Arazın suyunda enib qalxaraq
Ürəkdə bəslənən arzular axdı.
Torpağa düşmədi, apardı yellər
Arzu toxumları sulara düsdü.
Yandı, pörşələndi həsrət könüllər
Yenə bu minvalla illər ötüşdü...
"Gülüstan" adicə haraydı, haydı
Qulaqlar kar olur biz qışqıranda.
Mən onu yazanda şah zamanıydı,
Başqa bir zamandır indi İranda.
Millət qarşılaşdı basqa yasaqla
Cəkdi imtahana böcək, quşları
Üsullar dəyişdi, gedən bıçaqla
Gələn, pambıq ilə kəsdi başları.
Dünya çalxalandı, sular dıruldu
Tərsinə dolandı əsrin məhvəri.
Zaman hökm elədi, vaxt hakim
oldu
Ayağa qaldırdı qul millətləri.
Qullar silahlandı qəzəbdən,
kindən
Ayıra bildilər dumandan sisi.
Qovdu ağasını məmləkətindən
Kölə Afrikanın kölə zəncisi.
Göyə dirək oldu amanım, ahım,
Halalca Ardı »