Men bir gözellik heykeli, dilber, afet bir peri
Xeyalimda tesvir eder, durardim coxdan beri.
Yarasiqli, sevimli bir endam ölcer-bicerim,
Yanaqina, dodaqina gülden rengler secerdim.
Xeyalimda yaratdiqim o gözellik perisi,
Qelbime cox uyqun, munis görünmüsdü, doqrusu
O lövheni üreyimin özeine neqs etdim,
Sevdim onu, bir mum kimi esqine söndüm bitdim.
Ara-sira xeyalimda canlanirken o afet,
Önümde sanki titreyirdi canli bir heqiqet.
Nurdan yaranmis elini sallayaraq deyirdi:
"Get, ara bu heqiqeti, taparsan"- söyleyirdi.
Bir serseri Mecnun kimi men de düsdüm cöllere,
Bu gizli sirri söylerem daqa, dasa, ellere.
Bir cox ressam sergisini dolasdim ölkelerde,
Men o canli heqiqeti tapmadim hec bir yerde.
Her gözeli görünce men olövheni anardim,
Gündüz günleri, aylari,gece ulduz sanardim,
Aylar, iller kecdi, ancaq o resme benzer afet
Tapilmadi. "Yaranmamis böylesi-derdim-elbet".
Üreyimde ladin o bir günes kimi parlayar,
Qizqin sevgi,parlaq ümid,qartal qüvvetli inam
Seslenirdi: Ümidini qirma, haydi, get, ara!
Men de möhkem ediqadla arrayirdim daima.
Ox, meleyim, o uqurlu saatda en nehayet,
Parladi bir günes kimi izlediyin heqiqet.
Sasqin-sasqin hey baxirdim, ey qelbimin emeli,
O heqiqet sen idin, sen ey gözellik heykeli!
Tarix: 19.11.2013 / 03:43 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 329 Bölmə: Azerbaycan Edebiyyatindan