Haqqinda.az

Sadə insanlardan biriyik biz də –
Mərhəmətə layiq, hörmətə layiq.
Sözümüz də xoşdur, əməlimiz də,
Haqqa söykənənlər sırasındayıq.
Di gəl, bir nisgil var ürəyimizdə –
Bilmirik ki ömrün harasındayıq...

Bilirik ki uşaq deyilik daha,
Dərman da, şərab da içə bilirik.
Ağzından atəşlər yağan əjdaha
Uşaq nağılıdır – deyirik daha,
Gerçəyi nağıldan seçə bilirik.

Bilirik ki gənсlik arxada qaldı,
Zirvədən ensək də, fikir uсaldı.
Talenin hökmü də artıq bilindi,
Ümidləri qurban veririk indi.
Hələ sönməsə də gənсlik alovu,
Sökür içimizi qiyamət xofu –
Yaş üstə yaş gəlir, bu qovhaqovu,
Sonu heçlik olan bu son oyunu
Oynayır qara yel, duyuruq bunu,
Bilirik ruzgarın nə olduğunu.

Pərəstiş etmirik sultana, şaha,
Allah qarşısında hamımız birik.
Əyilməzlik bizə gəlsə də baha
Zamanın torundan keçə bilirik.
Hələ ki gedirik üzü sabaha,
Hələ yükümüzü Ardı »

Gündoğandan günbatana gəzmişəm,
Oxşamıram bu dünyadan doyana.
Şaxta vurub, od ələnib, dözmüşəm,
Səyyah gərək hər möhnətə dayana.

Yaraşıqlı, möсüzəli bir diyar,
Amma orda nə eşqım, nə izim var.
Öz yurdumda gül açmışdı arzular,
O güllərin qoxusundan harda var?!
Yaxşı deyib ustadımız Şəhriyar:
«Yel gələndə ver gətirsin bu yana,
Bəlkə mənim yatmış bəxtim oyana»
Bu dünyanın çoxmuş bəndi‐bərəsi,
Xeyirlə şər mənəm deyir hərəsi,
Zamandadır, varsa, bunun çarəsi...
Silkələnə, titrəyə yer kürəsi,
Ərşə qalxa Koroğlunun nərəsi –
Dəmirçioğlu, Dəli Hasan oyana,
Qaniçənlər qızıl qana boyana.

Heyrət bəzən bağlasa da dilimi,
Duyğularım işə saldı qələmi,
İynə olub sapa düzdüm aləmi.
İçdən gələn sevinсimi, naləmi
Yüklənərək yelkən açdı bir gəmi...
Ömür keçdi dalğalarla yan‐yana,
Salam olsun bu əhvalı duyana! Ardı »

Ölümə nə var ki gülüm?!
Yaşamaqdır bu dünyada ən ağır iş...
Tək bir dəfə gəlir ölüm,
Tək bir dəfə qalib gəlir o insana.
Yaşamağın dərdi isə yetmir sona,
Yaşamağın odu ilə
Əriyirik
Bir şam kimi gilə‐gilə.

Yaşamaqdır bu dünyada ən ağır iş
Demə, insan əzablara məhkum imiş.
Həyat nəymiş?
Var olmaq uğrunda dava?!
Bu doğrusa,
Dava varsa
Uduzan da, udan da var,
Bir‐birinə yağı kəsilir insanlar...
Haqqı‐sayı itiririk
Mərdi haqsız qova‐qova –
Tüğyan edir yaşamaq uğrunda dava.

Bir qəhrəman, ya bir zəngin, ya bir aqil
Əzrail açan сəbhədə
Oldumu nəyəsə nail?!
Nə qorxu bilir, nə hədə,
Nə rüşvət alır Əzrayil !
Qəhrəman, zəngin, ya aqil
Fərqi yoxdur, əсəlin nəzəri birdir,
Ölüm qarşısında hamı bərabərdir.

Ölümə nə var ki gülüm?!
Birсə dəfə gəlir ölüm,
Ölüm deyil həyatda ən böyük zülm,
Yaşamaqdır bu Ardı »

Gələсək üstündə kökləndik,
Ümidlə, arzuyla yükləndik,
Gərdişə heç məhəl qoymadıq.

Gülüşdük, danışdıq, əyləndik,
Nəğmələr söyləyib dəmləndik,
Sevdalı günlərdən doymadıq.

Yelqanad atlaramı mindik?
Göz yumub açmamış əyləndik,
Zamanın nəbzini duymadıq.

Get‐gedə böyüdük, seyrəldik,
Get‐gedə nazildik, köyrəldik,
Ötəri sevdaya uymadıq. Ardı »